ลมหวน
หวนคนิงฮำแล้ว ได้แต่เหลียวมองฟ้า เดียรดาดเมโฆไหล ดูดั่งลมถลาพัด แล่นไวไอเอ้า
หัวลมหนาวยามเซ้า นกเขาคูเอิ้นหาคู่ นกเขาคูอยู่ป่าไม้ เรไรฮ้องม่วนระงม
หัวลมหนาวล่วงม้ม เข้าสู่ฆิมหันต์ ฤดูฝนพัวพัน ม่วนระงมเสียงฟ้า
แดนหัวนาสิมีน้ำ ทามผือสิเริ่มป่ง เหลียวลงท่งกว้าง ๆ ออนซอนน้ำกระทบลม
นิด ๆ หน่อย ๆ นะครับ กลอนลำคณะแก่นนครบันเทิงศิลป์
(ลักจำมา)
เข้าป่าเข้าดง ลงท่งลงท่า ไปเนาะ
อิอิอิอิ
ฤดูกาลผ่านพ้น...หัวฝนอ่วยคืนกลับ...วัสสากาลลาลับ...ล่วงเลยลาฟ้า
เหมันตะฤดูเข้า...หัวลมหนาวกล้าวล่วง...ข้าวออกฮวงพอเกี่ยวแล้ว...ลมต้องพัดใบ
เดียระดาดป่าไม้...ใบล่วงหล่นลงดิน...บุญกฐินมาโฮม...ทอดถวายหลวงตาเจ้า
ศรัธทาโฮมกันเข้า...เอากุศลเป็นที่เพิ่ง...รักษาเปิงพื้นบ้าน...บุฮานเค้าเก่าอี่สาน
ผู้เพิ่นลาจากบ้าน...หนีไปอยู่แดนไกล...อย่าสุไปลาลับ...ให้ต่าวคืนมายามบ้าน
สุขสำราญยามพ้อ...มาเห็นกันปีละเทื่อ...มาโฮมบุญนำผู้เฒ่า...เอาใจตั้งอย่าสุลืม...เด้อพี่น้องเอ่ย...
นี้กะกลอนลำคือกันของคณะโป้ยก่ายศิลป์ อิอิ
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
ขอขอบคุณทุกความเห็นนะครับ จะได้นำไปปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นในคราวหลัง
อ้างข้อความนี้
Bookmarks