กำลังแสดงผล 1 ถึง 4 จากทั้งหมด 4

หัวข้อ: ...ไปเสี่ยงดวง....

  1. #1
    Super Moderator สัญลักษณ์ของ ไก่น้อย
    วันที่สมัคร
    Aug 2006
    ที่อยู่
    นครโคราช
    กระทู้
    4,928
    บล็อก
    8

    ...ไปเสี่ยงดวง....

    ... ท่ามกลางเเสงเเดดเปรี้ยงของบ่ายโมงวันนี้เป็นวันเสาร์ที่หลายๆคนมีนัดเนื่องจากว่าเป็นสำคัญด้านประเพณีที่สืบทอดกันมาตั้งเเต่สมัยสุโขทัย คือ ประเพณีลอยกะทงนั่นเอง
    ฉันองก็เหมือนกับคนอื่นๆ เเต่ต่างตรงที่นัดของฉันไม่ใช่นัดของหนุ่ม-สาวทั่วไป วันนี้ฉันมีนัดที่จะต้องไปงานวันเกิดของหลานสาวคนสวยของฉัน ที่ตัวฉันเองจะต้องไปชดใช้สิ่งที่สัญญาไว้ให้เสร็จสิ้น เนื่องจากหลานสาวคนสวยทำคะเเนนสอบกลางภาคได้ดีเกินความคาดหมาย ..

    ...หลังจากที่จัดการกับภาระกิจประจำให้เสร็จสิ้นในช่วงเช้า ฉันเลือกที่จะเดินทางด้วยรถทัวร์ประจำทางเพราะเนื่องจากสภาพการจราจรในเมืองหลวงที่ฉันไม่คุ้นเคย เเละประกอบกับสภาเศรษฐกิจ ค่าครองชีพในปัจจุบัน การเดินทางคนเดียว รถปรับอากาศชั้นหนึ่งจึงเป็นตัวเลือกอันดับเเรกของฉัน

    ..หลังจากที่ซื้อตั๋วรถ พนักงงานต้อนรับบนรถเลือกที่นั่งให้ฉันโดยนั่งกับหญิงสาวคนนึง ซึ่งเธอก็ยิ้มต้อนรับผู้ขึ้นมาที่หลังอย่างฉันด้วยรอยยิ้มไมตรี ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้ละเลยมารยาทที่ดีด้วยการยิ้มตอบไป

    ..คำถามเเรกที่เราเริ่มสนทนา เมื่อรถเริ่มวิ่งออกมาได้สักพัก หญิงสาวที่นั่งข้างๆฉันเธอเริ่มต้นด้วยคำถามที่ฉันค่อยข้างแปลกใจ " พี่ๆ ที่นี้เขาเรียกว่าอะไรค่ะ " เธอพูดพร้อมกับชี้ไปที่เขื่อนกั้นน้ำที่อยู่ ข้างทาง บนถนนมิตภาพ "เขื่อนลำตะคองไงค่ะ ...เออ ..น้องไม่ใช่โคราชหรอ " ฉันตอบคำถาม เเละ ตั้งคำถามไปตามที่สงสัย เพราะไม่คิดว่าจะไม่มีใครรู้จักสถานที่ที่ มีชื่อเสียง หายากที่จะมีคนไม่รู้ว่า คือที่ไหน โดยเฉพาะคนที่โดยสารไปมา ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เเละเธอผู้นั่งข้างๆฉัน ด้วยหน้าตาที่เเต้มเเต่งด้วยเครื่องสำอางที่ค่อนข้างมากเมื่อเปรียบกับตัวฉัน เเละการเเต่งตัวถึงจะไม่ใช่เสื้อผ้าที่เป็นเเบนด์เนมดัง เเต่ก็ดูสะอาดตา ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะไม่ทราบว่า สถานที่ที่ค่อนข้างโด่งดังที่นี้คือที่ไหน?

    ...ความเงียบจากความที่ไม่คุ้นเคยกัน ประกอบกับสิ่งที่พนักงานบนรถสรรหามาให้ดู มิวสิคเพลงผ่านหน้าจอทีวีจึงเป็นสิ่งที่ฉันสนใจมากกว่า หญิงสาวที่นั่งข้างๆฉัน รถวิ่งมาได้สักพัก มองข้างทางฉันก็รู้ว่า ถึงเขตรอยต่อของ อ. ปากช่อง กับ อ.มวกเหล็ก

    ..สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อมีเสียงดังจากข้างล่างรถ ดังเเคล๊กๆ เป็นระยะ เเละตัวรถเริ่มเอียงเล็กน้อย " รถยางเเตก " เสียงจากผู้ชายที่ค่อนข้างสูงวัยที่นั่งข้างหน้าฉันเจรจาเเละสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
    ด้วยประสบการณ์ในการขึ้นรถทัวร์ในเเต่ละปีของฉันซึ่งค่อนข้างน้อย เเละเเทบจะนับครั้งได้ ฉันมีอาการเซ็งเล็กน้อยเเต่ก็ถือว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัย เเละ ธุระของฉันก็ไม่ได้รีบเร่งอะไร
    เเต่เธอคนที่นั่งข้างๆฉันดุจะกะอัก กะอวน กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เวลาผ่านไปสักพักนึงเธอก็เริ่มบทสนทนา "พี่ค่ะ... พี่พูดภาษาอังกฤษได้ไหมค่ะ " ฉันเริ่มแปลกใจกับคำถามของเธออีกครั้ง " ก็พอได้ค่ะ เเต่ไม่ถึงกับเก่ง พอไม่หลงทาง ขอข้าวฝรั่งกินได้ทางหนะค่ะ " ฉันเริ่มออกตัวตามความเป็นจริง เเม้ที่ทำงานจะสื่อสารเป็นลายลักษณ์ อักษรด้วยภาษาอังกฤษเเต่มันก็เป็นคำคุ้นๆที่ใช้บ่อยๆ เท่านั้นเองเเละที่สำคัญมันเป้นการสื่อสารของคนไทยด้วยกันซึ่งออกจะเป็นภาษาอังกฤษสำนวนไทย (อิสาน) มากกว่า " พี่ช่วยพูดกับเพื่อนให้หนูหน่อยได้ไหม?ค่ะ คือหนูจะไปหาเขาที่เอกมัย เเต่หนูไม่เคยไปเลย ช่วยบอกให้เขามารับหนูที่หมอชิต ได้ไหมค่ะ .. " เธอเริ่มอธิบาย "อ้าวเเล้วเป็นเพื่อนกันยังงัย พูดคนลภาษา เเล้วจะเข้าใจกันยังงัยหละ.." ฉันถามไปตามที่สงสัยโดยไม่ได้คิดอะไร " เขาเป็นฝรั่งค่ะพี่ เพื่อนหนูที่พัทยา เขาติดต่อให้ หนูไม่รู้จักเขาหรอกค่ะ ..คือหนูจะไปเสี่ยงดวงค่ะพี่ " พระเจ้า..จอร์ส เธอช่างกล้าอะไรเช่นนี้ คำถามนี้พลุดขึ้นในใจฉัน เเละฉันเริ่มพอที่จะเข้าใจกับคำอธิบายของเธอ
    ..ในขณะที่ตัวเธอเองกุลี กจอ กับการต่อโทรศัพท์ (รุ่นล้ำหน้า กว่าที่ฉันใช้อยู่หลายเท่าตัว) ไปหาผู้ชายฝรั่งที่เธอพูดถึง "ติดเเล้วค่ะพี่ เออ..หนูชื่อ ศศิ นะค่ะ " ฉันเริ่มบทสนทนากับบุคคลที่ฉันไม่รู้จักเลย โดยการอ้างตัวว่าเป็นเพือนของเธอที่นั่งอยู่ข้างๆ เเละตั้งใจบอกเล่าผ่านสายโทรศัพท์เพื่อบอกสาเหตุ เเละนัดให้เขามารับเธอผู้นี้ตามที่เธอต้องการ เเละ บทสนทนาค่อยข้างที่จะไปได้ดี เพราะสายปลายทางบอกมาว่าเขาตกลงที่จะมารอรับเธอที่หมอชิตภายใน 5 โมงเย็นวันนี้

    ...เธอยกมือไหว้ฉันอย่างสวยงาม พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณจากใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา เเต่ใจฉันกลับคิดห่วงเธอผู้นี้อย่างบอกไม่ถูก ทำไมด้วยเหตุใดเธอจะต้องไปพบ คนที่เธอไม่รู้จักเเละที่สำคัญจุดประสงค์การไปพบมันคือการไปเพื่อสิ่งใดก็ทราบๆกันอยู่
    .."รถไปต่อไม่ได้ค่ะต้องขอโทษอย่างมาก ตอนนี้เราติดต่อรถคันใหม่มารับเเล้วค่ะ " เสียงบอกเล่าจากพนักงานสาวบนรถ เราต้องเปลี่ยนรถคันใหม่เพื่อเดินทางเข้า กทม. ตามวัตถุประสงค์อาการเซ็ง จากผุ้ร่วมเดินทางของฉันเริ่มดังขึ้นเป็นระยะ หลังจากที่เปลี่ยนรถเเล้ว เธอผู้นั่งข้างๆฉันก็รีบที่จะหาที่นั่งเพื่อที่เธอจะได้นั่งกับฉันอีกเเละเธอก็สมหวัง..

    ..1 ชั่วโมงกับ อีก30 นาทีกับการเสียเวลาในการเดินทางจากที่ฉันโทรเเจ้งญาติคนที่จะมารับฉันพร้อมกับบอกสาเหตุจากการขัดข้องจากการเดินทางให้ทราบ
    เเต่เวลา ขณะนั้นใกล้เวลาที่เธอที่นั่งข้างๆฉันนัดกับชายที่เธอไม่รู้จักเข้ามาทุกที "พี่ค่ะๆ เขาโทรมาค่ะ พี่ช่วยบอกให้หนูหน่อยว่าหนูยังไปไม่ถึงหมอชิต " ฉันรีบรับโทรศัพท์มา ประหนึ่งว่ามันเป็นธุระที่ฉันต้องจัดการให้สำเร็จ เเละสายปลายทางก็เเจ้งสถานที่เจอกันให้ฉันทราบ "เขาบอกว่าจะมารอรับที่หน้า 7-11 ที่ใกล้ๆกับจุดขึ้นรถเเท็กซี่นะ ตอนนี้เขารออยู่ที่นั้นเเล้ว" ฉันก็รีบบอกต่อ เธอทันทีที่ทราบที่นัดหมาย และเธอก็ไหว้ตอบฉันเป็นรอบที่ 2

    "..พี่ทำงาน.(ที่ทำงานฉัน)..หรอค่ะ หนูว่าพี่ต้องเป็นระดับหัวหน้าเเน่เลยพี่ถึงพูดภาษาอังอังกฤษได้ พี่เยี่ยมมากเลย " เธอกล่าวชมฉัน ซึ่งมันก็ทำให้หัวใจฉันพองโตกับคำชมนั้นเเละไม่ลืมที่จะส่งยิ้มที่ฉันคิดว่า สวยที่สุดให้เธอ พร้อมกับคำถามที่ฉันตั้งใจอยากจะรู้มาก "ทำไมไม่หางานทำที่บ้านเราหละ งาน โคราชโรงงานมีเยอะเเยะ " ฉันเริ่มถามตามที่สงสัย " หนูอดนอนไม่ได้ค่ะพี่ งานส่วนมากมีเเต่เข้ากะ ถ้าอดนอนเเล้วหนุจะวูบไปเลย มันคงมาจากที่หนูคลอดลูกเเล้วไม่ได้อยู่ไฟ ." ..โอ่ ..เธอมีลูกเเล้วด้วย ในใจฉันคิดแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป
    ในขณะที่รถทัวร์พาฉันเเละเพื่อนร่วมทางทั้งหมดมาถึงหมอชิต ฉันชี้ให้เธอไปยังที่ที่ฉันเข้าใจว่าเป็นที่นัดหมาย เธอยกมือไหว้ฉันเป็นรอบที่ 3 "ขอบคุณพี่มากนะค่ะ ..ถ้าพี่ไม่ช่วยพูดไม่รู้หนูจะทำยังงัย " เธอกล่าวคำสุดท้าย ก่อนจากกันให้ฉัน " ขอให้โชคดีนะ.."ฉันก็ไม่ลืมที่จะกล่าวอำลา เเละอวยพรให้เธอเช่นกัน
    ในขณะที่ฉันเจอกับคนที่มารอรับเเละเดินทางไปที่ที่เราตั้งใจ ตามปกติ เเต่ในใจฉันยังคิดถึงเรื่องราวของเธอคนที่ให้ประสบการณ์การเรียนรู้ชีวิตคน อีกคนนึงให้ฉันบนรถทัวร์สายโคราช-กทม. ฉันเริ่มีคำถามมากมายในใจ
    ทำไมเธอถึงกล้าไป?
    เเล้วลูกของเธอใครดูเเลให้?
    เธอจะเจอกับผู้ชายที่เธอนัดไหม?
    เขาจะเป็นคนดีไหม?
    ในใจฉันเต็มไปด้วยคำถามสาระพัด เเล้ว...ไปเสี่ยงดวงของเธอคนนี้ มันจะเป็นยังงัยบ้าง? ฉันเริ่มห่วงคนที่เธอไม่เคยรู้จักเลย คนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เเต่สิ่งที่ฉันภาวนาในใจจากใจจริงและอยากส่งผ่านไปให้เธอคือ คุณพระคุ้มครองนะ...
    กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)

  2. #2
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ sompoi
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    ที่อยู่
    japan
    กระทู้
    5,708
    บล็อก
    23
    หลากหลายประสบการณ์บนเส้นทางสายชีวิต เธอได้เรียนรู้ และเดินทางไปกับมันแล้วทั้งคู่.. ขอจงให้เธอไปดีเถิด.. เพราะอย่างน้อย..เธอก็..เพศแม่..สองมือที่คุ้มครองอย่างอ่อนโยน . ปกป้องอย่างอบอุ่น..เข้มแข็งอย่างกล้าหาญ...โดยภายนอกที่ฉาบด้วยความอ่อนแอ..
    :g
    มองต่าง..อย่างปลง

  3. #3
    ดูแลตรวจสอบเนื้อหา สัญลักษณ์ของ โป้ยก่าย
    วันที่สมัคร
    Jun 2007
    กระทู้
    1,603
    อามิตตาพุทธ ! ขอให้ทุกคนจงประสบความสำเร็จในชีวิตเทอญ...
    จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน

  4. #4
    สะแบงทุ่ง
    Guest
    ขอส่งแรงใจ และน้อมนำสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาคุ้มครองเจ้า..น้องสาวจากถิ่นอิสานบ้านเรา

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •