ลมพัดเย็น เป็นสัญญาณ ว่าจะหนาว
..คิดถึงคราว คนรัก อยู่ใกล้ฉัน
เมื่อลมหนาว เริ่มพัดผ่าน มาทุกวัน
..เหงาใจสั่น เดียวดาย ไกลจากเธอ
ลมพัดเย็น เป็นสัญญาณ ว่าจะหนาว
..คิดถึงคราว คนรัก อยู่ใกล้ฉัน
เมื่อลมหนาว เริ่มพัดผ่าน มาทุกวัน
..เหงาใจสั่น เดียวดาย ไกลจากเธอ
ลมหนาวมา ครานี้หนอ เฝ้ารอรัก
แม้นได้พัก พิงแอบ แนบชิดไกล้
ถึงลมแรง พัดหนัก สักเพียงใด
ในหัวใจ คงไม่หนาว คราวลมเย็น
ลมพัดมา คราใด ให้ใจหวั่น
ว่ารักนั้น จะจากไกล ไม่แลเห็น
ขออ้อนวอน ให้รักนี้ อย่างเคยเป็น
อย่าเป็นเช่น รักร้าว เพราะหนาวลม
คืนเหน็บหนาวดาวล้อมเดือนเป็นเพื่อนเหงา
ลมบางเบาเคล้าคลึงใจให้โหยหา
ความคิดถึงซึ้งเจียรใจไหวอุรา
แหงนมองฟ้าทุกคราคราวยิ่งเหงาใจ
ลมหวิวล่องท่องวิกาลสะท้านนัก
วอนลมทักที่พักผ่อนจะนอนไหม
เธอคนนั้นฝันคืนนี้ที่ฟ้าไกล
ฝันถึงใครใครเล่าฝันทุกวันคืน
ดึกสงัดลมพัดผ่านคืนจันทร์เสี้ยว
ฉันคนเดียวยังเปลี่ยวใจไม่อาจฝืน
เธอคนนั้นคงฝันไกลในค่ำคืน
ฉันคงยืนฝืนความหนาวมองดาวลอย
"รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน
หนาวเอย.....หนาวใจ
ทำอย่างไร...ถึงจะได้.... หายเหน็บหนาว
กายสะท้าน...เมื่อผ่านลม.. ..ที่พรมพราว
หนาวทั้งกาย...อีกใจเหงา.... เศร้าเหลือเกิน..
**************
เหงาเอย.....เหงาสุดแสน
หนุ่มเมืองแคน.......อย่าลืมคำ....ทำห่างเหิน
คนอยู่เหนือ..........ใจคนึง.......คิดถึง..เหลือเกิน..
ถึงห่างเหิน...........ก็แค่กาย.....ใจยังครอง....
***************
หนาวเอยหนาวจิต
มาปีนี้..คิดหนัก..รักห่างเหิน
รักไม่มอง..แม้หน้า..ไยหมางเมิน
แสนบังเอิญ..ร้อนรุ่ม..กลุ้มฤดี
อยากหาคน..ช่วยคลาย..ร้าวรานนัก
ก็เพราะรัก..มิสมหวัง..สักครั้งหนอ
รักที่ดี..หาได้..ไม่เพียงพอ
รักมอซอ..รักล้น..คนหลอกลวง
สายลมแห่งความเหงา
หอบเอาความเศร้าไปแล้วเมื่อกี้
แต่ลมหนาวกลับพัดมาอีกที
แล้วพาสิ่งดีดี..เลือนหายไป
....เปรียบเหมือนสองเราเธอและฉัน
ที่คงไม่มีวันกลับมาเริ่มกันใหม่
ถึงลมหนาวจะพัดผ่านไปนานเท่าใด
ก็คงไม่พัดให้ใจ...เธอคืนมา
ย่ำค่ำแล้ว สายลมพริ้ว ผ่านแมกไม้
มิขาดสาย กรีดคม แห่งลมหนาว
วันเวลา ผ่านไป หลากเรื่องราว
สายลมหนาว เตือนย้ำ ความช้ำใจ
เรื่องอดีต ที่ผ่านไป ใจนึกหวน
คำเคยครวญ ขอรัก ยังแจ่มใส
เรื่องวันนั้น ยังติดตรึง ซึ้งในใจ
รักในวัย วันยังเยาว์ เข้าใจกัน
วันเวลา เลื่อนผ่าน กาลก็เปลี่ยน
คำรักเขียน ไว้ในใจ คล้ายความฝัน
ใจที่มี มอบให้ กันและกัน
เหมือนภาพฝัน โลกก็สวย ด้วยรักเรา
แต่กาลเปลี่ยน ใจคน ใยจึงเปลี่ยน
คำเคยเขียน ว่ารัก ชักสงสัย
หรือคำรัก จักเปลี่ยน ไปตามวัย
หรือว่าใจ เปลี่ยนตามวัน เช่นฉัน-เธอ
คงไม่มี อีกแล้ว เช่นวันเก่า
เหลือความเหงา ตามติด ชิดเสมอ
คงไม่มี วันเคียงกัน เหมือนเคยเจอ
ใจละเมอ กับลมหนาว เฝ้าคร่ำครวญ
ค่ำคืนนี้ที่ฟ้าไกลดูไหวหวั่น
ไร้เงาจันทร์จะผันมองท้องเวหา
ลมพัดพริ้วใจลิ่วลอยคล้อยเมฆา
เหงาดังว่าคนอาภัพกลับต้องทน
หอบความเหงาความเศร้าซึมหวังลืมเรื่อง
พอปลดเปรื่องเรื่องมากมายหายสับทน
ให้คนเหงาทุเลาบ้างหว่างกมล
ความสับสนที่วนเวียนให้เจียรจาง
ดึกสงัดลมพัดแรงแสงดาวล้อม
เพลงยังกล่อมหลอมดวงใจไม่ทิ้งขว้าง
จะมีเพียงเสียงคนดีที่เลือนลาง
จวนรุ่งสางไม่ห่างหายคลายคิดถึง
"รัก" และ "กำลังใจ" ฉันมีไว้เพื่อแบ่งปัน
ค่ำคืนหลับนอน
ได้แต่อาวรถึงน้องทุกครา
คิดถึงน้องนางนักหนา
กลัวว่าแก้วตาน้องมาลืมพี่
ทุรนทุรายดังร่างกายถูกบดขะยี่
ปั่นป่วนทรวงในฤดี
คิดถึงคนที่เขาจากไปไกล
ค่ำคืนเงียบเหงา
คิดถึงนงค์เยาว์ไม่เคยสร่างซา
จากกันไกลสุดขอบฟ้า
ปานนี้แก้วตาจะเป็นเช่นไร
แหงนมองดางดาว
ที่สุกสะกาวพราวเด่นสดใส
คิดถึงหน้าน้องทรามวัย
ติดตาตรึงใจพี่อยู่ทุกยาม
คิดถึงอนงค์
ปานนี้เจ้าคงนอนหลับฝันดี
ฝากคำเอื่อนเอ่ยวจี
ส่งถึงคนดีด้วยแสงจันทร์เจ้า
บอกความในใจ
ว่ารักห่วงใยติดคามเป็นเงา
จากใจคนที่คอยเฝ้า
ฝันถึงนงค์เยาว์ยามนอนทุกคืน
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
มองฟ้า คราคิดถึง เฝ้ารำพึงถึงเธอหนอ
คืนวันนั้นเฝ้ารอ วันที่เราได้พบกัน
ใจเอ่ยใจพี่ ใจคนดีอย่าแปรผัน
นั่งนับเพื่อรอวัน สองเรานั้นได้พบเจอ
กอ่นหลับทุกค่ำคืน นอ้งขวัญยืนส่งใจหา
กราบพรวอนเมตตา ส่งให้พี่นี้สูขใจ
Bookmarks