เมื่อบทจบแห่งฝันหวานคือรานร้าว
วิมานดาวพราวระยิบกลับลิบหาย
ภาพวันเก่าวูบวับแล้วกลับกลาย
โอบกอดเพียงเปล่าดายในสายลม
กลีบดอกไม้กระจายในสายหมอก
น้ำตาคนช้ำชอกช่างปร่าขม
หอมเอย..หอมดอกลั่นทม
กลิ่นระรวยตามลม..แสนตรมใจ
ฝันร้าง..เลือนหาย
กี่กาลฤาจักคลายหวนไห้
หลงเหลือเพียงรอยอาลัย
ผ่านมาแล้วผ่านไปในทรงจำ
ฝันร้าง...ฝันร้าว
นิรันดรอันยืนยาวเพื่อดื่มด่ำ
แท้เพียงเงาพร่าไหวในน้ำคำ
ถ้อยปลอบโยนรินร่ำ..แค่คำลวง
Bookmarks