โอ่น่อ อ้ายเอ้ย ..
ลมพัดต้องแกย้านบ่เเน่ ลมพัดต้องตองเเต้เเน่บ่น่อ
คันได้กินปลาเเล้ว อย่าลืมกุปลาปล่อย
คั่นได้กิน ลาบก้อย อย่าลืมป้งเเจ่วบอง
คั่นอ้ายมีเมียเเล้ว อย่าลงเฮือนให้หมาเห่า
ให้เจ้านั่งเค้าเม้า ไพรหญ้าว่าอยู่เฮือน ..เด้ออ้ายเอ้ย....
โอ่น่อ อ้ายเอ้ย ..
ลมพัดต้องแกย้านบ่เเน่ ลมพัดต้องตองเเต้เเน่บ่น่อ
คันได้กินปลาเเล้ว อย่าลืมกุปลาปล่อย
คั่นได้กิน ลาบก้อย อย่าลืมป้งเเจ่วบอง
คั่นอ้ายมีเมียเเล้ว อย่าลงเฮือนให้หมาเห่า
ให้เจ้านั่งเค้าเม้า ไพรหญ้าว่าอยู่เฮือน ..เด้ออ้ายเอ้ย....
กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)
หล่าคำเอ๋ย.........
เผิ่นว่าลมพานต้องใบไผ่โวกวิโว
ลมพานต้องใบโพธิ์โวกวิเวก
โจกเจกน้ำล้นต้อนปลากั้งอยู่ครึ่งวัง
แนวว่านำความเว่าคำเก่าแต่คราวหลัง
ยังฝังใจบ่าวพี่ชายบ่เคยลืมแต่พอน้อย
นอกจากนวลนาถน้องายตาชายบ่เคยได้เหลียวหล่ำ......ตัวล่ะคำ
คงคึดนำแต่ทางเจ้าโตข่อยจั่งต่าวมา....พี่แหลว
โอ๊ยน้อหล่าเอ้ย แม่นอ้ายเมียมีอยู่ซ้อน กะยังหาบ่อนสิลงเฮือน
ย้อนว่าใจนั่นคอยย้ำเตือนว่าใจอ้ายนั่นฮักเจ้าอีกคนหนึ่ง
ถึงจั่งได๋กะตามแล่วอ้ายสิขอเป็นแมงขยมก้างปลาย่างก่อน
อยากได้เจ้ามาอยู่ซ้อน แนบอุ่นดอกเคียงกาย
คำเอ๋ย........
แม่นว่าบ่าวบ้านดอนนั่นมีเมียซ้อนกะตามซาง....เผิ่นถ้อน
ส่วนว่าทางบ่าวนี่แฟนสิซ้อนกะบ่มี
จั่งได้มาทางพี่เผยวาจานำเจ้าเบิ่งจักหน่อย
อ้ายสิคอยนั่งถ่านางน้องอยู่ปลายซาน.......นี่แหลว
โอ่น่อ บ่าวเมฆินทร์เอ้ย..
คั่นว่าบ่มีเมียซ้อน มาคือเป็นหยับย่าง
เหลียวเบิ่งสองตาบข้าง มาคือค้างบักบวบลอย...เเทะน่อ
คั่นเเม่นเป็นคือปากเว่ากะสิบส่วนบุญสวน
อยากชวนเมื่อนำ..พาพี่ชายกินปลาค้าว
หม่องลำปาวบ้านน้อง บ่าวพี่ชายเคยผ่าน....เเน่บ่น้อ
คั่นบุญมีผลาผ่อ ...สิห่อข้าว ฝากย่านำพุ้นเด๋ .....
กระเบื้องจะฟูลอย น้ำเต้าน้อยจะถอยจม เมฆจะหล่นฟ้าปลาจะกินดาว ลาวจะครองเมือง ::)
หล้านางเอ้ย
หอมหลายเด้หอมดอกไม้มาลัยบานก้านก้อง
ยังบ่ปานกลิ่นน้องบัดลมต้องพัดมา
เจ้าเปรียบคือดอกฟ้าอันมีค่าพอแสน
กระต่ายแหงนคอนำเปรียบประมัยคืออ้าย
มักเจ้าหลายใจบ่กล้าตีนมือซาเอาจนสั่น
ใจกระสันต์ต่อน้องอยากขอเข้าฮ่วมหอ นางเอ้ย
จงเอาชนะในความยาก มิฉะนั้นความยากจะชนะท่าน
หล่าคำเอ๋ย.......
แนวว่าความจาต้านบ่าวพี่ชายหมดทุกสิ่ง
บ่ได้อิงซ่อนบังไว้แม่นบ่ไข
จั่งได้มานั่งเฝ้าปลายซานเฮือนหลังบักใหญ่
ใจประสงค์ต่อเจ้าจั่งมาเว่าอ่อย
ขอแต่นวลนาถน้อยอย่าตั๋วอ้ายให้นั่งซึม.....สาเด๋อ
คันแม่นคือจั่งเว่าสิเมือเฮือนไปบอกแม่
ไปบอกเฒ่าแก่ไว้สิหามื่อแต่งขัน......สาแหลว
....อ้ายเอ้ย.. น้องบ่มีหยังแล้ว.....บ่มีแนวสิคิดต่อ
......คันแม่นคึดต่อตั้ง..........ดั่งคิดเปลี่ยนเป็นแป
......คิดต่อแหปลาส่อย........สายคันได ซ้ำผัดเปื่อย
.....คิดต่อหวิงส่อนกุ้ง...........ทางก้นผ้ดเปื่อยแพ...อ้ายเอ้ย....
:heart:~?*??*?~*... คื อ วั น ห นึ่ ง ที่ หั ว ใ จ....
................จ ะ ห อ บ รั ก ไ ป ซ บ อุ่ น ไ อ ดิ น... .....* ~?*??*?~:heart:
หล่าคำเอ๋ย............
ซื่อว่าแนวแหก้วงแม่นสานมาดอกใหม่ใหม่
ยังบ่ทันได้ใซ้ลงน้ำดอกจุ่มหนอง
ส่วนว่าหวิงกับข่องน้ำในหนองหองกะจุ่ม
มันบ่เพหมุ่นม้างคือทางเจ้าได้ว่ามา......ดอกหนา
โอยนอ....อันว่านแนวนามอ้ายบ่มีคู่นอนเดียว
บ่มีสาวเหลียวมองจับจองไปนอนใกล้
อันหัวใจฮ้างๆอยากได้นางมาฮ่วมบ่อน
หากบุญมีได้ซ้อน....คือสิฟ้อนแม่นบ่ลงพุ้นแหลว
Bookmarks