มันเจ็บรู้ไหม...รักแต่ต้องห้ามใจไม่ให้รัก ...

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

มันมีเหตุผลหลายอย่าง
ที่เราจำเป็นต้องหักห้ามใจไม่ให้รักใครสักคน
เหตุผลของคนเราย่อมไม่เหมือนกัน
บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะรู้ตัวว่ามันคงเป็นไปไม่ได้




บางคนอาจต้องห้ามใจ
เพราะกลัวใจตัวเองจะถลำลึกและเจ็บปวดมากไปกว่านี้
บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะมีคนที่รักคนที่เรารักมาก่อน
และคนคนนั้นก็คือคนที่เรารู้จัก
และเราก็ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของคนคนนั้น
บางคนอาจต้องห้ามใจเพราะเขาอาจไม่ได้คิดและรู้สึกเหมือนกับเรา




ทุกข์ทรมานแค่ไหนที่เรารักเขา
แต่ต้องพยายามฝืนใจถอยห่างออกมา
เราต้องเงียบ ต้องเฉยชา ต้องเลี่ยง ต้องหลบหน้า
ต้องทำหน้าตาบึ้งตึงใส่
เพื่อจะย้ำเตือนให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกอะไรใดๆ กับเขา

มันเจ็บแทบบ้าที่ต้องทำร้ายตัวเองด้วยวิธีการนี้
แม้จะดูเป็นวิธีการโง่ๆ
แต่หากจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องตัวเอง
เพื่อไม่ให้ใจของตัวเองต้องบาดเจ็บ



การถอยห่างจะช่วยสอนให้เราได้เรียนรู้ว่า
ยิ่งเรายึดติด อยากได้ อยากครอบครอง
ยิ่งทำให้เราอ่อนแอและแพ้ภัยตัวเอง
หากไม่ได้เขามาเป็นคนรักของเรา

ขอเพียงแค่เขาได้เข้าใจในเหตุผลข้อนี้
อย่าได้เข้าใจว่าเราโกรธหรือเกลียดเขาถึงต้องแสดงท่าทีเฉยชาใส่

คนเจ็บปวดคนนี้ก็จะได้มีแรงพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาเข้มแข็งได้อีกครั้ง
พร้อมที่จะใช้ชีวิตที่เดินบนทางที่เหมาะที่ควร
แม้ว่าการเดินทางจะมีอุปสรรคมากบ้างน้อยบ้างก็ตามที



หลังจากที่เราเข้มแข็งได้แล้ว
ห้ามใจไม่ได้รักเขาได้แล้ว
ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
คิดและรู้สึกกับเขาได้อย่างคนธรรมดาสามัญที่รู้สึกดีต่อกัน
ไม่ต้องรู้สึกแบบพิเศษที่แอบแฝงด้วยความเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา
และสามารถอยู่บนโลกใบเดียวกับเขาได้อย่างจริงใจที่สุด
เป็นธรรมชาติมากที่สุดโดยไม่ต้องกดดันอะไร




หวังว่าเขาคงเข้าใจในเหตุผลที่เรากระทำลงไป
เจ็บนะไม่ใช่ไม่เจ็บ
แต่สักพักก็คงจะหายดี
แล้วทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

+++++++++++++

จากหนังสือ เรื่อง เมื่อรักมันร้ายกับใจมากไป

[wma]http://wcs.hopto.org/up/file4/09-~1.wma[/wma]

[สาวบ้านนา]

ไผเป็นคนเขียน บอกแหน่ สิไปซื้ออเล่มมาไว้อ่าน 8)

[มั่วหน่าฮ่าน]

ไผเป็นคนเขียน บอกแหน่ สิไปซื้ออเล่มมาไว้อ่าน 8)

ให้ขอยืมอ่านนำแหน่เด้อหล่า...อ้ายบ่อยากซื้อ...(คนมักขอเน๊าะ)...อิอิอิ...

[pui.lab]

ทุกข์ทรมานแค่ไหนที่เรารักเขา
แต่ต้องพยายามฝืนใจถอยห่างออกมา
เราต้องเงียบ ต้องเฉยชา ต้องเลี่ยง ต้องหลบหน้า
ต้องทำหน้าตาบึ้งตึงใส่
เพื่อจะย้ำเตือนให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกอะไรใดๆ กับเขา

มันเจ็บแทบบ้าที่ต้องทำร้ายตัวเองด้วยวิธีการนี้
แม้จะดูเป็นวิธีการโง่ๆ
แต่หากจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องตัวเอง
เพื่อไม่ให้ใจของตัวเองต้องบาดเจ็บ


สรุปเจ็บทั้งคู่ใช่เปล่าอ้ายเซียง

[ไก่น้อย]

ฮ่าๆๆ...อ้ายจบเเล้ววีมาทางพี้เเน่เด้อ อ้ายมั่วฯ (บ่มักซื้อคือกัน 555+.... )

[สาวชุมแพ]

เหนื่อยเหลือเกิน....ความรัก....เหนื่อยเหลือเกิน
จนคิดว่า คงเดิน ไปไม่ไหว
อยากหยุดพัก หยุดเวลา หยุดน้ำตาที่เสียไป
ฉันเหนื่อยเกิน....ที่จะรักใคร....เหนื่อยเหลือเกิน
อยากร้องไห้ อยากตะโกน บอกกับฟ้า
อยากตะโกน ถามว่า ผิดตรงไหน
..ผิดที่ฉัน....รักเธอ....มากเกินไป
หรือผิด ที่ยอมให้เธอ มีใครอีกคน..

...ท้อเหลือเกิน....กับความเหงา....ที่เข้าใกล้
เธออ่อนหวาน จนใจ ฉันสับสน..
..สายลมจาง เมฆเทา ฟ้าเศร้าหม่น
ทำไมฟ้า จึงดาลดล จนพบเธอ
...เมื่อวันนี้ เธอมี รักเป็นสอง
เงาอย่างฉัน ที่ร่ำร้อง จึงสั่นไหว
..อยากขึ้นมา....เป็นหนึ่งเดียว....ในหัวใจ
แต่สุดท้าย ที่ฉันได้ คือน้ำตา

[pui.lab]

เหนื่อยนักก็พักผ่อน หยุดเรื่องราวของหัวใจไว้สักพัก
ความเหงาไม่ช่วยให้ดีขึ้น ลุกขึ้นยืนต่อสู้ใจตัวเอง
ปล่อยใจให้ธรรมชาติ มนุษย์ยังปล่อยวางเรื่องหัวใจไม่ได้
รักเกินกว่าตัดใจ หัวใจห้ามกันไม่ได้ สรุปทั้งรักทั้งเจ็บ
ไปพร้อมกับเวลา แล้ววันนั้นเธอก็จะเข้มแข็งด้วยตัวเอง.

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

ทุกข์ทรมานแค่ไหนที่เรารักเขา
แต่ต้องพยายามฝืนใจถอยห่างออกมา
เราต้องเงียบ ต้องเฉยชา ต้องเลี่ยง ต้องหลบหน้า
ต้องทำหน้าตาบึ้งตึงใส่
เพื่อจะย้ำเตือนให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกอะไรใดๆ กับเขา

มันเจ็บแทบบ้าที่ต้องทำร้ายตัวเองด้วยวิธีการนี้
แม้จะดูเป็นวิธีการโง่ๆ
แต่หากจำเป็นต้องทำเพื่อปกป้องตัวเอง
เพื่อไม่ให้ใจของตัวเองต้องบาดเจ็บ


สรุปเจ็บทั้งคู่ใช่เปล่าอ้ายเซียง

สรุปจากหนังสือเรื่องนี้ ก็คือ คนที่เจ็บหนัก ก็คือคนที่ฝืนใจ หรือคนที่ทําใจฮั่นละน้อง ส่วนฝ่ายตรงข้ามเขาบ่อคิดหยังเขาเลยบ่อเป็นหยังจ้า //แต่ว่ากาลเวลา สิช่วยเขาหายจากอาการนั้น..คงบ่อนาน...(อ่านมาจากหนังสือเห็นว่ามันโดนใจเลยเอามานําเสนอ ครับน้องปุ้ย)

[pui.lab]

ขออวยพรให้เค๊าคนนั้นให้หายจากอาการนั้นโดยเร็ว และอีกใครหลายคนที่มีอาการแบบนี้
ให้ทำใจ และให้ยอมรับเหตุผลที่เป็นจริงการแอบรักมันเป็นไปไม่ได้ ที่คนที่เราแอบรัก
จะยอมรับและมอบความรักให้กับเรา แค่อ่านหน้าแรกก็เศร้าขนาดนี้ แล้วหน้าต่อไปหล่ะ.

[ตรี ศรีเมืองใหม่]

โห//น้องปุ้ยเราก็มีอารมณ์ที่ละเอียดอ่อนมากนะนี้...อย่าคิดอะไรมากน้อง โลกแห่งไซเบอร์ กับโลกแห่งความเป็นจริงมัน มันเหมือนคนละโลกนะ