ก็เหมือนเรือน้อย ฝ่ามรสุม ก็เหมือนดังว่า ขาดปลิวตามลม
มีความทรงจำ คือความขื่นขม ใครกันจะถม ให้ชีวิตนี้เต็ม

เคยเป็นอย่างฉันบ้างหรือเปล่า พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวัน
เธอเป็นอย่างฉันบ้างหรือเปล่า ครอบครัวแตกร้าวไม่ต้องการ

อย่าไปจากฉันได้ไหม อยู่กับฉันเพราะฉันไม่มีใคร
ขอใจจากเธอคนนี้ แทนรักที่มันหายไป
ช่วยเติมช่องว่างในหัวใจ ก็เพราะเธอคือคนสุดท้าย (ที่ฉันมี)

เรื่องราวของฉัน เธอรับได้ไหม สิ่งที่ฉันเป็น ยิ่งกว่านิยาย
เธอคือความรัก ที่ฉันขาดหาย หากขาดเธอไป ฉันคงไม่เหลือใคร
...................................................
บางสิ่งบางอย่างสวยงาม
แต่เบื้องลึกในหัวใจ..มีช่องว่างที่เจ็บปวด
หามีใครรู้ว่าแท้จริงเป็นอย่างไร
ช่องว่างในหัวใจอาจจะเคยเกิดขึ้นกับหลาย ๆ คน
แต่ละคนล้วนแต่โหยหาสิ่งที่ต้องการ
เพื่อมาปกปิดช่องว่างในหัวใจที่มีอยู่
เพราะครั้งหนึ่งฉันเคยรู้สึกแบบนี้
ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดเลยที่ได้นึกถึงมัน
แต่กลับรู้สึกเข้มแข็งและมีความสุขที่ผ่านมาได้
สุขใจทุกครั้งที่ได้ระลึกถึง
ภูมิใจที่สามารถจดจำภาพเหล่านั้นได้ตลอด
....................................................
เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงของหญิงคนหนึ่ง ซึ่งมีชีวิตดั่งนิยาย