วิธีขจัดความเงียบสงัดในลิฟท์

[เจ้าซายน้อย]

ธรรมชาติประการหนึ่งของคนในลิฟท์คือ ทุกคนจะวางตัวเย่อหยิ่ง ไม่รู้จัก ไม่มองหน้ากัน ไม่ยิ้มแย้ม ตาจ้องที่เลขบอกชั้น บรรยากาศยะเยือก เหมือนเกิดสงครามเย็น

แต่คุณอาจเปลี่ยนแปลงมันได้โดย

1. สั่งขี้มูกใส่ผ้าเช็ดหน้า ส่งให้คนรอบๆ ดู ถามว่า "ขี้มูกสีนี้มีเชื้อไหมครับ?"
2. กรณีที่ขึ้นหลายชั้น แกว่งตัวไปมาให้ลิฟท์โยกเยก พลางร้อง " ฮุยเลฮุย "
3. แจกนามบัตรและขอนามบัตร
4. ทำเสียงบึมทุกครั้งที่มีคนกดปุ่ม
5. จับมือคนที่เข้าใหม่ พลางพูดว่า " ยินดีต้อนรับ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ "
6. ร้อง " ติ๊งต่อง " ทุกครั้งที่ประตูปิด ( น่าจะเป็นเปิดมากกว่า ช่างเหอะ )
7. ไอแห้งๆ เป็นระยะ บ่นพึมพำว่ายาวัณโรคหมดหลายเดือนแล้ว
8. ยืนเงียบๆ ที่มุมในสุด หันหน้าชิดฝา ไม่ขยับร่างกาย พึมพำคาถา ไม่ต้องลง แม้ลิฟท์จะขึ้นสุดแล้ว
9. ผายลมต่อเนื่อง มองผู้หญิงข้างๆ แล้วยิ้ม
10. รำมวยไทเก็ก
11. พูดเสียงดังว่า " เอ๊ะ ปุ่มอะไร ? " แล้วกดปุ่มสีแดงที่เขียนว่าหยุดฉุกเฉิน
12. แง้มกระเป๋าถือ ชะโงกหน้าดูข้างใน พูดกับกระเป๋าว่า " คุณสบายดีไหม? อากาศในนั้น พอหายใจหรือเปล่า? เดี๋ยวก็ถึงแล้ว"
13. เข้าทรง....(บ้าติ ไผสิเฮ็ด อิอิ)

ยิ้มให้กันหน่อยน่า อย่างน้อยถามว่า ไปชั้นไหนคะ เป็นธุระกดลิฟท์ให้...ก็ยังดี

[ไม่สวยแต่เร้าใจ]

เจ้าของกระทู้เคยเฮ็ดมาเหมิดแล้วติ่

[เจ้าซายน้อย]

...บ่เคยเฮ็ดจักเที่ย....เขาสิด่าไอ้เฮีย...บ่อยากไปนอนไห่น้ำเกีย....

[ไม่สวยแต่เร้าใจ]

ลองเฮ็ดข้อเก้าเบิ่งแหน่ บางเทือได้แจ้งเกิด เหอ เหอ

[นวรัตน์]

อั่นข้อแรกนั่นหนาคือสิเค็ดประจำน้ออ้ายชาย