............ใจเจ้าเอย..ไฉนเลยจึงหวั่นไหว
ถึงคนไกลหมายแนบอิงแอบฝัน
เฝ้าถวิลผ่านร้อยถ้อยรำพัน
คงสวรรค์ลิขิตไว้ให้ใจเคียง

...........ฟังเอื้อนเอ่ยคำใดใจยิ่งหวั่น
ยามพระจันทร์ส่องแสงโลมแหล่งเสียง
เพียรฝากถ้อยร้อยรักสลักเรียง
ถนอมเลี้ยงรากรักฝากอุรา

.............ฤา เพียงบททดสอบของหัวใจ
ให้หวั่นไหว..วนว่าย..ในห่วงหา
หมายรอยคำเพียงหนึ่ง..ติดตรึงตรา
ห้วงเสน่หาแสนซึ้ง..แห่งบึงใจ .....บททดสอบของหัวใจ.....
...................หรือจะเป็นบททดสอบจากเบื้องบน.....................