ซิงดักนกแจนแวน

[ฅนภูไท]

ซิงดักนกแจนแวน

เป็นอีกเครื่องมือหาอยู่หากินอีกอย่างหนึ่ง ไปหาดักช่วงเกี่ยวข้าวใหม่ๆนกแจนแวนสิหลาย ไปหาขุดจิ้งหรีด จิโปมเป็นเหยื่อล่อ บางม่องคะเจ้ากะเอิ้นดางตบนก

ชื่อสามัญ แร้วดักนกชนิดหนึ่ง

ประวัติความเป็นมา พรานนกมักค้นคิดหาเครื่องมือสำหรับดักนกบางชนิด เช่น นกแจนแวน ซึ่งขนาดใหญ่กว่านกกระจอกเล็กน้อย อกสีขาว รอบหัวเป็นสีดำ กลังเป็นสีน้ำตาล เป็นนกกินแมลงเป็นอาหาร

วัสดุที่ใช้ ไม้ไผ่ ตาข่าย เชือกไนล่อนหรือเส้นเอ็น

วิธีทำ

ขั้นที่ 1 นำไม้ไผ่ทำเป็นไม้แม่ 1 อัน และทำค้นแร้ 1 อัน ทำกงคือเหลาไม้ไผ่นำมาขดเป็นครึ่งวงกลม 3 อัน

ขันที่ 2 เจารูที่ปลายสุดของไม้แม่ 2 รู เพื่อสอดไม้กงอันกลางลงไป

ขั้นที่ 3 ผูกตาข่ายไว้กับไม้กงอีก 2 อัน ขนาบสองข้าง ไม้กงอันกลางปลายทั้งสองของไม้ขนาบข้างจะมัดมากบกัน แต่ไม่ขัดให้แน่นเพื่อให้เป็นสปริง

ขั้นที่ 4 ตรงกลางของส่วนโค้งไม้ขนาบใช้เชือก 2 เส้น สอดใต้ไม้กงอันกลาง โยงขึ้นไปผูกติดกับปลายสุดของค้นแร้ว

ขั้นที่ 5 นำเชือกเส้นยาว เส้นหนึ่ง มัดที่ปลายคันแร้ว มาผูกติดกับไม้ขาเก็ด

ขั้นที่ 6 เหยื่อที่ใช้ล่อนก เช่น จิ้งหรีดหรือตั๊กแตน แมลงสาป ผูกติดกับไม้ตรงกลาง ขัดกับไม้ขาเก็ดไว้

เมื่อนกบินโฉบเหยื่อ นกจะเจาะไม้ที่ขัดไว้จะทำให้ไม้ขัดหลุดลง ไม้ขาเก็ดจะดีดออก กงซึ่งมีตาข่าย 2 ข้าง จะตะปบนกไว้ในตาข่ายทันที