หน้าไม้
ชื่อสามัญ หน้าไม้
หน้าไม้เป็นอาวุธประจำหมู่บ้านในสมัยโบราณ ช่วยป้องกันตัวป้องกันทรัพย์สินที่จะถูกโจนปล้นหรือแย่งชิง จะใช้หน้าไม้เป็นอาวุธยิงโจรที่ปลายลูกดอก (ลูกหน้า) อาจอาบด้วยยาพิษ หรือที่เรียกกันว่าน่อง นอกจากนี้แล้วหน้าไม้ยังเป็นเครื่องมือจับสัตว์ที่จะเป็นอาหารด้วย เช่น ใช้ยิงกบ ยิงงู ไก่ป่า นก อีเห็น ฯลฯ
ประวัติความเป็นมา อาวุธของมนุษย์ที่เกิดขึ้นในระยะแรก ๆ มักจะอาวุธประเภทประชิดตัว เช่น มีด ดาบ หอก ซึ่งถ้าเป็นระยะห่างตัวอาจจะใช้วิธีการขว้างอาวุธเข้าใส่ ต่อมามนุษย์สังเกตพบว่าไม้หรือโลหะที่สามารถทำให้โก่งงอได้ ถ้าปล่อยให้หลุดไปจะเกิดแรงเหวี่ยงพุ่งไปในทางตรงกันข้าม จึงได้นำหลักการนี้มาพัฒนากลายเป็นอาวุธปประเภท ธนู หน้าไม้ ซึ่งสามารถยิงไปไกลจากตัวผู้ยิงได้มากพอสมควร
อุปกรณ์ที่ใช้ผลิต
1. ไม้เนื้อแข็ง
2. ตอไม้ไผ่
3. เชือกเหนียว
4. สิ่ว
วิธีการผลิต
นำไม้เนื้อแข็ง เช่น ไม้ประดู่ ไม้แดง ไม้ชิงชัง มายาวประมาณ 80 ซม. ความกว้างประมาณ 1 ใสด้วยกบ ให้เกลี้ยงเกลา แล้วใช้พร้าถากตรงบริเวณหัวและลำตัวให้ได้รูปทรงตามที่ต้องการ แล้วเจาะตรงกลางตัวเพื่อทำเป็นไก ทำร่องสำหรับใส่ลูกหน้า กว้าง ซม. ลึก 3 ซม. ลึก 3 ม.ม. ความยาวของร่องประมาณ 1 ฟุต แล้วเจาะที่สำหรับใส่ขาหน้าไม้ให้ทะลุ ขาหน้าไม้ทำด้วยตอไม้ไผ่นำมาเหลา มีความยาวประมาณ 1 เมตร เหลาให้เรียวได้สัดส่วนที่ปลายขาบากปลายเพื่อผูกสายแล้วเอาเขาสอดเข้า ให้ทางซ้ายและขวายาวเท่ากันใช้เชือกที่เหนียว เช่น ปอมะนิลา ขึ้นสายไว้มีลักษณะคล้ายคันธนู ลูกหน้าใช้ไม้ไผ่เหลาให้ยาวเล็กเท่า ๆ กัน กันกับแท่งดินสอใช้มีดแหลมตรงปลายตรงกลางบาก ใส่ใบไม้หรือกระดาษเพื่อบังคับทิศทางของลูกหน้า
วิธีใช้
ดึงเชือกลงมาเกาะติดกับไกใช้ลูกหน้าที่เตรียมไว้แล้ว นำลงร่องซึ่งอาจจะมีขึ้ผึ้ง (ขี้สูด) ติดไว้เพื่อกันการเลื่อนไหลของลูกหน้าเล็งไปยังเป้าที่ต้องการ แล้วเหนี่ยวไก ลูกหน้าจะถูกแรงส่งจากเชือกพุ่งสู่เป้าหมายตามที่เล็งไว้
Bookmarks