เสียงแคนเป่าจ้อยๆ อ้อยอิ่นกินรี บูญมีเลย เป่าแถลงดังก้อง
ปรากฎดังม่วนก้อง ในเมืองอ้อยอิ่น เป็นที่ใจม่วนดิ้น ดอมท้าวเป่าแคน
สาวฮามน้อย วางหลามาเบิ่ง เขาก็ปบฝั่งฟ้าว ตีนต้องถืกตอ
บางผ่องปะหลาไว้ วางไปทั้งแล่น บางผ่องเสื้อผ้าหลุดออกซ้ำ เลยเต้นแล่นไป
ฝูงคนเฒ่า เหงานอนหายส่วง สาวแม่ฮ้าง คะนิงโอ้อ่าวผัว
ฝูงพ่อฮ้าง คิดฮำคะนิงเมีย เหลือทนทุกข์ อยู่ผู้เดียวนอนแล้ง
เป็นที่อัศจรรย์ใจแท้ เสียงแคนแตรแล่นแตร ใผได้ฟังม่วนแท้ ใจสล่างหว่าวเว