"ครวญ"

[maanoy]

ขอจันทร์...โดย ...หมาน้อย

ค่ำคืนนี้ แสงจันทร์งามสวยสด
ไร้บังบดเมฆาฟ้าแสนสวย
นิศากรเบิกฟ้าอำภานวย
อิงอรด้วยแสงนวลงาม....แห่งแสงจันทร์

งามกระจ่างสว่างนวลไสว
งามวิไลสาดส่องแท้แล..ซินั่น
อำพลใจสุดแสน.....คำจำนรร
งามเฉิดฉันท์วิไลแย้ม...สุขใจจริง

อิงเอาแสงแห่งจันทร์สาดไออุ่น
อิ่มละมุนอุ่นใจสุขเหนือสุขยิ่ง
มองจันทราอย่าเปรียบเอา.....ใจเช่นลิง
หากเปรียบสิ่งอิงจันทราแทนวจี

สุขใจแนบแอบจันทราเวลาเหงา
เปรียบใจเราหาเพื่อนเตือนย้ำชี้
สมมุติจันทร์ปลอบใจด้วยไมตรี
ปลอบชีวีปลอบชีวันขวัญจงมา

นั่งเหม่อมองท้องฟ้าดาวกระพริบ
ดูกระดิบจันทร์เคลื่อนบนฟากฟ้า
เหมาะเสียจังนั่งดูแสงจันทร์ดารา
อยากคว้ามาใจจันทร์ปลอบขวัญใจ

ระดาษดื่นระยับพราวละลานฟ้า
ส่องแสงมาอุ่นอบซบทรวงให้
ปรับปลอบบ้างบางเวลาต้องการใคร
เอาแสงใสแห่งจันทร์มั่นใจปอง

หนาวแสนหนาวค่ำคืนสะอื้นสันต์
แห่งเหมันต์ใจสะอื้นและร่ำร้อง
ร่ำมามากจากน้ำตาไหลเจิ่งนอง
จำเป็นต้อง..หาคน....ปลอบอุรา

จันทร์ดาวจ๋าโปรดมารับรู้บ้าง
ยามอ้างว้างเดียวดายใจโหยหา
สักหนึ่งคืนสักหนึ่งครั้งหลั่งน้ำตา
รับรู้ว่า...มีใครคอยมองจันทร์



โอ้จันทร์จ๋าราตีนี้ฉันหมองหม่น
น้ำตาหล่นจะล้นกะไรนั้น
ความสงสารขอเถิดค่ำคืนวัน
ขอให้ฉันได้โปรดสงสารใจ

ค่ำคืนนี้แสงจันทร์แสนสุดสวย
ฟ้าอำนวยลานฟ้าสุขสดใส
ดาวระยิบกระพริบแสงแห่งอุ่นไอ
จะบอกให้..จากใจว่าขอบคุณ

[ใบไม้สีชมพู]

อุ่นลมเหนือเจือฝันวันอกเหงา
ระหว่างเราสายใยไม่เสื่อมสูญ
ค่อยค่อยเพิ่มสิ่งดีทวีคูณ
คอยเกื้อกูลเติมพลังกำลังใจ

มอบอาทรอ้อนออดต่อยอดฝัน
อยู่เคียงขวัญคลายร้าวคราวอกไหว
เอ่ยคำหวานจารเจือเอื้ออุ่นไอ
หอมละไมลึกซึ้งหนึ่งคำชวน

รักคนไกลใจสิ้นสุข...รู้ทุกสิ่ง
ยากเป็นจริงสมหวังยังไห้หวน
ทุกรอยคำย้ำอ้อนเฝ้าย้อนทวน
คิดใคร่ครวญความหมายสายสัมพันธ์

มั่นใจนักรักคนนี้ถึงที่สุด
มิขอหยุดเคียงข้างร่วมทางฝัน
มอบรักห่มชมชื่นทุกคืนวัน
แม้นมีปัญหาใดใคร่ทัดทาน

เย็นลมอ้อนก่อนฟ้าสางหวามกลางอก
งามดาวตกเพิ่งพิศอธิษฐาน
รักเธอจากห้วงลึกดวงมาน
ตลอดกาลตลอดไปไม่เลือนลา

ความรักเหมือนธรรมชาติเกินคาดฝัน
จะพบกันหรือไม่ในชาติหน้า?
ภพนี้จิตพิศวาสมิคลาดคลา
มอบห่วงหาหวังดีมิมีคลาย

บรรจงรับทุกอย่างที่เธอมีให้
ความห่วงใยเธอฝากมากความหมาย
ถนอมเก็บความคิดถึงซึ้งมิวาย
แม้นสุดท้ายแค่เปลือก...ก็เลือกแล้ว

[maanoy]

อุ่นลมใต้สายหมอก..ยวนหยอกเย้า
อุ่นแสงเร้าใต้เงาจันทร์เฉิดฉาย
อุ่นละมุมทั่วทั้งใจและกาย
อุ่นมิหน่ายกายกอดพอดรักเธอ
มอบอาทรอ้อนจันทร์ยามกระจ่าง
ใจมิสร่างร้างไร้ให้เสนอ
แม้ดึกดื่นยืนกายไหลละเมอ
คิดเสมอถึงเธอ...นะคนไกล
เย็นลมอ้อน...กลางดึกระทึกย้ำ
สายหมอกฉ่ำกายา...พาหลงไหล
ฝากสายลมแสงจันทราให้พาใจ
ฝากบอกไปให้ถึงคน....ไม่หลับนอน...

[maanoy]

ใจเจ้าเอยครวญคร่ำไห้ร่ำหา
ใจเจ้าเอยโศกโศกาอาดูรหลอน
ใจเจ้าเอยรักจำพรากมาจากจร
ใจเจ้าเอย...ขออุทร..อย่าร่ำไร
หวนขอฟ้าเทวาหารักแท้
หวนขอดิน...แค่รักยังไม่ให้
หวนขอลม..พรมรักฉ๋ำหัวใจ
หวนขอไหนในรักมาพักพิง

เอยขอฝนปนน้ำตราหลายคราก่อน
เอ่ยคำอ้อนจันทราก็เฉยนิ่ง
เอ่ยขอดาวน้าวใจก็ไม่จริง
เอ่ยขอจริง..รักจากใครให้สักครา

[maanoy]

ครวญใจเหงาเอากวีมีบทโศก
อุปโลกหลอกใจให้หรรษา
ทั้งที่ใจยังเจ็บซ่อนน้ำตา
ทั้งอุรามีแต่เหงาเข้าล้อมรุม

[maanoy]

ฝากความเหงาเก่าก่อนทิ้งลงน้ำ
ฝากนิยามรักอดีตกรีดเป็นแผล
ฝากใจตนให้ตนคอยดูแล
ฝากเราแน่แลดูใจของตนเอง

[maanoy]

หยิบอดีตที่กรีดใจให้ช้ำชอก
หยิบฝากบอกผ่านกวีเป็นสีสัน
มอบสหายที่วาดลายกลอนต่อกัน
ให้รับรู้ว่าฉัน.....เหงาดักดาน
เหงาแสนเหงายามใจไกลจำห่าง
เหงาอ้างว้างเดียวดายหน่ายเข้าผลาน
เหงาทั้งเศร้าเหนื่อยหรือก็การงาน
เหงาซมซานนานปี....มีมากมาย

[ใบไม้สีชมพู]

ลมดึกไหวใจเอนเอียงเพียงพลิ้วผ่าน
หวามลมหวานเฝ้าเทียวแลเหลียวหา
คล้ายเจ้าของหัวใจคอยใครมา
หยดน้ำตาไหลพลัน.....หวั่นรักเลือน

ลมบรรเลงเพลงผิวใจปลิวร่อน
ยังห่วงหาอาวรณ์แต่ก่อนเหมือน
มืดหนทางคว้างที่ไปไหวกระเทือน
กลัวรักเคลื่อนขื่นขมไม่สมคอย


ลมสะบัดพัดลู่ไม่รู้ทิศ
พาดวงจิตคร่ำครวญหวนละห้อย
ดึกคืนนี้ขอเพียงเดือนที่เลื่อนลอย
รักอย่าคล้อยจางเลือนเหมือนลมเท

กระแสใจใยเชี่ยวกรากเลี้ยวลด
วูบสลดเกรงใครจะไขว้เขว
หม่นชีวิตผิดหวังยังลังเล
ยอมรับเล่ห์เสน่หาที่บ้าลอง


บทเพลงผิวหวิวหวามตามลมไหว
รักคนไกลสับสนจนใจหมอง
แปลบในทรวงห่วงหาน้ำตานอง
วานลมร้องเรียกรักอวลให้หวนคืน

เพลงหัวใจไหวตามความห่วงหา
สุดปลายฟ้าทะเลไกลไม่เป็นอื่น
มืดเดือนดาวหนาวลมล่มวันคืน
ไห้สะอื้นปลาบซ้อนซอนหาใจ.

[maanoy]

ลมรักล่องปลิวไป...ไหวสะบัด
ลมรักพัด.....ล่องลอย......อุราไหว
ลมรักพริ้ว..ลิ่วล่อ....ห่อดวงใจ
ลมรักใด...หลอกพัด.....สลัดปลาย
.......ใจจะคว้าสายลม....พรมแว่วหว่าน
โชยเนิ่นนานการกล่าวอยากน้าวได้
หากลมรักสลักทรวงมีแหนงหน่าย
....แต่สุดท้าย...สลายรักหลงสายลม
ลมละล่องท่องคำจำนรรญรัก
ใยมาปักษ์รักให้ใจขื่นขม
ใยเล่าทำให้ช้ำ....ร้าวระบม
ใยมาถม....ให้รักแล้วจากลา
.....แล้วรอยว่างระหว่างลม....สะสมไว้
จะมีใครสานใจ.....และรักษา
จะมีใครที่ไหนคอยเยียวยา
จะมีใครมาปลอบ....มอบรักจริง
สายลมหวาน....หากผ่านมาหาอีกครั้ง
ยินดีนั่ง....ต้องลม....พรมอย่างยิ่ง
หากสายลมพรม..คำรัก..กว่าทุกสิ่ง
คือรักจริง...ลมหวานหว่าน...อีกครา....

[maanoy]

สายลมพรมก้านใบใจดอกหญ้า
เซถลาลู่ลมผสมไหว
เหตุเพราะลมพิโรธโกรธอันใด
จึงซัดเซโถมใส่ใบหญ้าบาง
ก้านชูช่อดอกหญ้ารอแมลงผึ้ง
เสียงอื้ออึงปีกบินว่อนร่อนสิงสราง
จูบจุมพิตดอกหญ้าแก้มนวนนาง
โอบอุ่นอย่างละมุมทุนแรงใจ
แววตาโศกนัยต์ตาซึมเศร้าศัลย์
แววไหวหวั่นมีอะไรในนั้นหรือ
เศร้าเพราะรักซึมอะไรกล่าวบอกคือ
หรือใสซื่อถือใจจริงเขาทิ้งไป.....