“เราต่างพลัด ถิ่นสถาน บ้านเกิดมา

ข้ามขอบฟ้า มาแสนไกล ด้วยใจหวัง

พาร่างกาย หยาดเหงื่อ และกำลัง

เป็นจับกัง อยู่ต่างแดน สร้างผลงาน...

จุดมุ่งหมาย แห่งชีวิต ที่คิดฝัน

ไม่ต่างกัน คือเงินตรา มหาศาล

เพื่อครอบครัว อยู่ดีคอย อภิบาล

ให้ลูกหลาน ไร้ทุกข์ สุขสบาย...

เราต่างที่ มาต่างร้อย พ่อพันแม่

ที่แน่วแน่ ไม่ต่างคือ จุดมุ่งหมาย

สายเลือดข้น คนไทย อย่าให้กลาย

ผูกเป็นสาย โยงใยใน สายสัมพันธ์...

สามัคคี ปองดองกัน ฉันท์พี่น้อง

ร่วมกันคล้อง ร่วมกันเกี่ยว ใจไว้มั่น

แม้ทุกข์ยาก ร่วมกัน สมานฉันท์

เพื่อฝ่าฟัน อุปสรรคให้ พ้นไปเอย…”

ชีวิตหนึ่ง คล้ายถูกดึง ด้วยสายป่าน

หากหย่อนยาน ชีวิตพลัน ลับเลือนหาย

หากตึงไป สายป่านวิ่น สิ้นชีพวาย

ชีวิตจึง ควรรู้คลาย ไม่หย่อนตึง

ให้รางวัล แก่ชีวิต ของเราบ้าง

เป็นคราวครั้ง ตามแห่งใจ ใฝ่ฝันถึง

ชีวิตนี้ สั้นยิ่งนัก หากคนึง

ไม่มีใคร อยู่ถึง หนึ่งร้อยปี