มีชายคนหนึ่งสมมุติชื่อว่า นายต๊อกต๋อย ซึ่งทำงานเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในเมืองหลวงกรุงเทพมหานคร เขาได้เช่าห้องพักใกล้ ๆ กับป่าช้าวัดดอน ซึ่งป่าช้าวัดดอนก็ขึ้นชื่อลือชาเกี่ยวกับความเฮี้ยนของวิญญาณ ทุก ๆ วันหลังเลิกงานเขาต้องเดินผ่านป่าช้าทุกวันและก่อนถึงป่าช้าใกล้ที่พักเขาต้องแวะชื้อกับข้าวที่ตลาดนัดทุกวัน และวันนี้เขาเลิกงานดึกสักหน่อยร้านขายกับข้าวเกือบจะเก็บข้าวของกลับบ้านหมดแล้วคงเหลือเฉพาะร้านขายข้าวมันไก่ นายต๊อกต๋อยก็เลยเดินเข้าไปสั่งแม่ค้า แม่ค้าครับขอข้าวมันไก่ใส่กล่อง 1 กล่องครับพร้อมกับนั่งรอที่เก้าอี้สักพักแม่ค้าก็เรียกไปรับข้าวมันไก่พร้อมกับจ่ายเงิน เสร็จแล้วก็เดินกลับห้องพักอย่างสบายใจและเดินนึกในใจถึงห้องแล้วจะกินให้อิ่มไปเลยข้าวกล่องใหญ่ๆ น้ำซุบร้อน ๆ โอ้ย! นึกแล้วน้ำลายไหล และทันใดนั้นเองช่วงที่เดินเข้าเขตป่าช้ามีลมพัดโชยมากระแทกร่างของเขาอย่างแรงขนลุกซู่เสียวสันหลังวาบ....จากนั้นเขาจึงตั้งสติและเดินจ้ำอ้าว ๆ เพื่อที่จะให้ผ่านป่าช้าโดยเร็วไม่นานก็ถึงห้องพัก พอถึงห้องเข้าครัวหาถ้วยพร้อมกับช้อนเพื่อกินข้าวเปิดถุงน้ำซุบเทใส่ถ้วยและเปิดกล่องข้าวมันไก่ทันใดนั้นเอง!!!!! เขามองไปที่กล่องข้าวดวงตาแทบถลนออกจากเบ้าไม่มีไก่เลยสักชิ้นเขานึกทบทวนสักพักแล้วตัดสินใจกลับไปหาแม่ค้าใหม่ป่านนี้คงยังไม่กลับ พอถังร้านก็บอกกับแม่ค้าว่าข้าวมันไก่ไม่มีไก่สักชิ้นเลย แม่ค้าก็บอกว่ามีสิมีฉันใส่กับมือตัวตัวทำไมจะไม่มีดูดีแล้วเหรอ นายต๊อกต๋อยก็บอกว่าดูดีแล้ว แม่ค้าก็ขี้เกียจจะต่อปากต่อคำก็เลยทำให้ฟรีจะเก็บของกลับบ้านแล้ว นายต๊อกต๋อยได้ข้าวกล่องใหม่แล้วเดินกลับบ้านทางเดิมและก่อนถึงป่าช้าหยุดยืนหันซ้ายหันขวาหาไม้ไว้ป้องกันไอ้ผีตัวไหนบังอาจขโมยกินไก่พ่อจะได้แพ่นกะบาลและเดินผ่านป่าช้าไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นพอถึงห้องกะจะกินข้าวให้อิ่มเปิดกล่องออกดูต้องผงะหน้าตาซีดลงทันทีเหงื่อแตกพลักเหมือนเดิมอีกแล้วไก่... ไก่หายอีกแล้ว+!@#$#%&**@# เขานั่งมองกล่องข้าวสักพักจึงตัดสินใจแกะถุงน้ำจิ้มเทราดข้าวพร้อมกับบ่นพึมพำไก่หายกินแต่ข้าวเปล่าก็ได้วะ พอกินได้สักพักเขาก็ต้องประหลาดใจและตกใจอีกครั้ง ไก่........ไก่.......ไก่อยู่ใต้ข้าวมันและก็เปิดดูอีกกล่องก็มีเหมือนกัน โอ้อนิจจาเขาเปิดกล่องผิดด้านไม่เกี่ยวกับผีเลย ::)