เรื่องราวจาการบอกเล่าของ "ฟองเบียร์" PRODUCER ของ วง POTATO ผมเป็น PRODUCER ของ วง POTATO และเป็นคนเขียนเพลงให้ POTATO มาตลอด...
แต่ผมไม่เคยมาเล่าที่มาของ เพลงแต่ละเพลงนี้เลยแต่ผมอยากมาเล่าที่มาของเพลงๆนึงใน อัลบั้ม SENSE ชื่อเพลง นี่แหละ..ความเสียใจก็มีอยู่ว่า...

ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง เขาเพิ่งเลิกกับแฟนเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนผมทำใจไม่ได้กับการบอกเลิกของแฟนเขาซึ่งสัญญาว่า
จะแต่งงานกับเขาในสิ้นปีนี้เพื่อนผมเป็น คนต่างจังหวัดที่มาอยู่กทม. ครอบครัวของเขาทั้งหมดอาศัยอยู่ที่ต่างจังหวัด เพื่อนผมจะกลับไปเยี่ยมบ้าน5-6เดือนต่อครั้ง...
งานที่เพื่อนผมทำเป็นงานที่ต้องใช้ความคิดอย่างมากเพราะฉะนั้นทุก ครั้งที่เขากลับไปเยี่ยมบ้านจึงไม่มีใครเคยบอกเลยว่าพ่อเขากำลังเป็นมะเร็ง
เพราะกลัวลูกสาวคนนี้ไม่เป็นอันทำงานอนึ่งความประสงค์นี้มาจากตัวพ่อของเขาเป็นคนขอร้องคนอื่นๆในบ้านให้ช่วยปิดเพื่อนผม
ด้วย เพราะเพื่อนผมเป็นกำลังหลัก ของบ้านนี้น้องเขายังเป็นนักเรียนอยู่ยังไม่มี รายได้ แต่พอเพื่อนผมเสียใจจากการที่ความฝันเรื่องแต่งงานพังลง
ก็เป็นธรรมดาของผู้หญิงที่ร้องไห้ฟูมฟายหาคนระบายความทุกข์จนในที่สุดก็ถึงคิวของแม่เขาเพื่อนผมโทรไประบายกับแม่ว่า
ตอนนี้เสียใจมากไม่ค่อยมีไอเดียในการทำงานแม่เขาจึงยอมบอกว่าถ้าตอนนี้ยังทำงานไม่ได้ ก็กลับบ้านมาดูแลพ่อไหม
เพื่อนผมเลยถามว่าพ่อเป็นอะไร...แม่ก็ บอกว่าเป็นมะเร็งในสมองเพื่อนผมรีบกลับต่าง จังหวัดแล้ววิ่งไปกอดพ่อเขาทันที
เพื่อนผมบอกว่าคำแรกที่ได้ยินคือ...3 เดือนนะ ลูกหมอบอกว่าพ่ออยู่ได้อีก3 เดือน...พ่อเขาถามซ้ำไปที่ใจเพื่อนผมว่า....ลูกตาบวมๆนะ
ร้องไห้เรื่องอะไรมารึ เปล่า เพื่อนผมจึงบอกว่าเลิกกับแฟนแล้วแฟนคนที่หนูบอกว่าจะพามาให้พ่อ-แม่รู้จักไง...พูดจบพ่อก็สวนว่าแค่ทะเลาะกันรึเปล่า
พ่อยังอยู่อีกตั้ง 3 เดือนนะ ถ้าดีกันได้ก็ยังพามาทันนะลูกเพื่อนผมกอดพ่อเขาแน่น แล้วบอกว่าไม่ต้องพูดถึงคนแบบนั้นแล้วจ้ะพ่อหนูจะอยู่กับพ่อตลอด 3 เดือน..
พ่อเขาบอกคำสุดท้ายว่า พ่อลาลูกไว้ก่อนเลยแล้วกัน เผื่อวันไหนพ่อหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมาลาลูกก่อนกำหนด 3 เดือน...
เพื่อนผมบอกว่าคำลาครั้งนี้มันกลบเสียงคำว่าเลิกกันในหัวของเขาที่ได้ยินจากแฟนคนนั้นสนิททันที...
และเพื่อนผมบอกผมว่าเพิ่งรู้ว่าจริงๆแล้วความเสียใจมันเป็นแบบนี้เอง เขาขอให้ช่วยเขียนจากเรื่องนี้ของ เขาซึ่งผมเขียนเสร็จ หลังจากเขาเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟัง2วัน...
ผมอัดเพลงนี้ใส่ซาวด์เบ ้าท์เป็นเทปไปให้เพื่อนฟังโดยที่ยังเป็นเสียงผมร้องกับกีต้าร์โปร่งตัวเดียว หลังจากนั้นแม่เขาโทรมาบอกว่าเพื่อนผมนั่งฟังเพลงนี้กันกับพ่อของเขากันหลายรอบจนถึงเมื่อ 2วันก่อนพ่อเขาได้เสียชีวิตลง...เ
พื่อนผมก็อปปี้เทปม้วนนี้แล้วใส่ไปในกระเป๋าเสื้อพ่อของเขาหวังว่าพ่อเขาจะได้ฟังเพลงๆนี้บนสวรรค์พร้อมๆกับที่เขายังจะฟังอยู่ในโลกปัจจุบันที่พวกเราอยู่กัน
ขอบคุณแรงบันดาลใจจากเธอ มากๆ...ฟองเบียร์ "นี่แหละความเสียใจ /POTATO"
คำร้อง : ฟองเบียร์
ทำนอง : ปฏิเวธ อุทัยเฉลิม
เรียบ เรียง : แชมป์ จุลภมรศรี

ทุกเรื่องราวที่เข้ามาที่เจ็บและช้ำ จน ทำให้ฉันมีน้ำตาแม้ว่าทรมานเท่าไร ฉันเรียกมันว่าความ เสียใจแล้วเรื่องราวในวันนี้ ที่เกิดและมันกำลังกระทบใจของฉัน
ก็สอนให้ได้เรียนรู้ใหม่ ในคำที่ฉันเคยเข้าใจ>>สิ่งใดที่เคยได้เจอ กลายเป็นแค่เพียงเรื่องเล็กน้อยไปในพริบตา
*เสียงของเธอที่ร่ำลาได้สอนให้รู้ว่า อย่าไปจำความช้ำที่มีนี่แหละคือความเสียใจ ความเสียใจมันเป็นอย่างนี้จำซะใหม่ ต้องเจ็บจนร้องไห้โดยไม่อาย
ต้องช้ำทุรนทุรายขนาดนี้ ที่ผ่านมามองย้อนไป ลองคิดดูบาง ทีก็เสียดายน้ำตา แต่เธอทำให้ได้รู้ว่า ค่าของน้ำตามันคู่ควร... กับการต้อง เสียเธอ
แม้ฉันยืนแทบไม่ไหว แต่อยากขอพูดอะไรสักนิดนึงถึงเธอ ขอโทษที่ไม่ดีเหมือนใคร และขอบคุณที่สอนให้เข้าใจว่าเรื่องที่ เคยได้เจอ มันก็แค่เพียงสิ่งเล็กน้อยที่เปลืองน้ำตา (*) ... เจ็บ วันนี้ทำให้รู้ว่า ค่าของน้ำตามันคู่ ควร