ญาเอื้อยจ๋า...กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ sompoi
ฮ่าๆๆ เทิ้งอยากไห้ เทิ้งยากกินบักยมเว่ย แยกอารมณ์บ่ออก เพลงกะซึ้งๆ เข้ากับบรรยากาศฝนตกเป็นตะหน่ายย..ไผ๋ฮ้องน้อ (อุ๊บบ)..น่านน ..อิกแล่วว..
คนที่คึดว่าความฮักสิอยู่หรือไม่กะบ่ได่ทำให้ทุกข์ นั่นแสดงว่าคุณปลงได่ระดับนึงแล่ว คุณเรียนรู้กับความฮักได่พอสมควรแล่ว และรู้ว่าสิฮักแบบได๋ ..ขอแสดงควมยินดีด้วยค่ะ..:g
ส่วนผู่ที่คึดว่า เพราะยังรักเพิ่นอยู่ กะเลยทำให้เฮาทุกข์อยู่ อันนิกะบ่ผิด เพราะว่า การบ่สมหวังในรักกะย่อมเป็นทุกข์สุคน แต่ว่าพอเฮาผ่านไปได่สักพักหนึ่ง เฮาสิเรียนรู้ได่เองว่า ฮัก(แท้)สิสอนเฮาให้เข้าใจสุอย่าง แล่วเฮากะสิอยู่อย่างบ่ทุกข์ร้อนเลย แม้นว่า สิยังฮักอยู่หรือบ่ฮักแล่ว..
แม่นบ่อหึ้
ลูกหินขอบคุณหลาย ๆ สำหรับมุมมองความรักที่คือสิแม่นยุตามญาเอื้อยว่านั้นหละ เวลาที่ผ่านไปก็คงช่วยให้ความรู้สึก ที่เจ็บลึกเรื่องรักร้าว ...ลางเลือนไปได้ยุ ....บุย บุยยยย........
เรื่องความรัก...ลูกหินกะเชื่อเหมือนดังอ้ายผี เพิ่นเว้าในห้องแชท ลูกหินถามเพิ่นว่า ระหว่างคนที่เรารัก กะคนที่รักเรา อ้ายสิเลือกแบบได๋ เพิ่นตอบให้ยุเด้ หละว่า เพิ่นเชื่อว่าทุกสิ่งเกิดมาต้องมีคู่ ถ้าวันนี้เพิ่นยังบ่พบคนที่เพิ่นรักและกะรักเพิ่น...เพิ่นกะสิรอ คอย จนพบ.....ซึ้งเน๊าะ...ลูกหินกะคิดอย่างนั้นสิบ่หลงรักโดยฉับพลันแล่วหละ บ่าวบ้านมหากะได่
((( เอ้า..พาดพิงไปได้จั่งได่หื้อ)))
ขอบคุณทุกประสบการณ์รักที่ได้เรียนรู้
....ด้วยรักที่จะเรียนรุ้ ผิดพลาดย่อมผิดหวัง ทุกคนผิดหวังได้เสมอ แต่อย่ายอมอยู่อย่างสิ้นหวัง...ล้มเหลวไม่ใช่เรื่องเลวร้าย เพราะให้บทเรียนและพิสูจน์ด้วยศรัทธา....
อ้างข้อความนี้
Bookmarks