เกิดมาเป็นคน กับเขา ชาติหนึ่ง
จุดหมาย ยังไปไม่ถึง ปลายทาง ที่ปรารถนา
ถนนชีวิต ขวางหนาม มากเหลือคณา
ล้มลุก คลุกคลาน ฟันฟ่า ปัญหา นานับปกาล
เหนื่อยกาย พอทน แดดฝน ก็พอสู้ใว
เหนื่อยใจ ไม่มีไครรู้ ว่าเราคือ ผู้ร้าวรานแค่ใหน
เหนื่อยใจเรื่องรัก ใหนจะปัญหาหนัก เรื่องงาน
ภาระ ครอบครัวทางบ้าน พี่น้อง ก็ยังรอคอย
น้องเหนื่อย เหลือเกิน เหมือนเดิน มาไกลแสนไกล
พักก็ไม่ได้ เพราะจุดหมายยังไปไม่ถึง
เหนื่อยแล้ว ค่อยมาต่อ นะคะ