คิมหันต์หวนรัญจวญหล้าฟ้าพิโรธ
ลงทัณฑ์โทษมวลมนุษย์สุดโศกศัลย์
ธรณินทร์สูญสิ้นน้ำช้ำชีวัน
แผ่นดินดาลระแหงเห็นเป็นกังวล
ทั้งห้วยหนองคอลงบึงซึ่งเคยไหล
กลับมอดไหม้เหือดแห้งทุกแห่งหน
ดินดำชุ่มชะอุ่มหล้าพาเติบตน
กลับล่วงพ้นระเหือดแห้งแล้งแผ่นดิน
แม้แล้งฝนจนน้ำค้ำชูช่วย
จบแทบม้วยมรณามาดับดิ้น
อย่าได้แห้งแล้งน้ำใจไหลหลั่งริน
เป็นสายธารกระแสสินธุ์ทั่วถิ่นไทย
อันแผ่นดินขาดน้ำนองต้องหมองหม่น
พอได้ฝนมาพร่างพรำชุ่มฉ่ำได้
อันคนจนอยากแค้นแสนอาลัย
รอน้ำใจมาเอื้อเฟื้อเพื่อฟื้นฟู
Bookmarks