แ ล้ ว . . . . . . จ า ก กั น . . . . . . . .
เ ท่ า นั้ น เ อ ง . . . . . . . . . . .
ในท่วงทีลีลา...อันว้าเหว่
กับดวงตาเสเพล.....อันอ่อนไหว
ฉันท่องเที่ยวทิ้งถอดทอดกายใจ
ให้กับใครต่อใคร...ไม่ว่างเว้น
กลางลมร้อนพายุร้ายหลายขณะ
เปลื้องพันธะอาภรณ์อันซ่อนเร้น
ก็....เป็น...ฉัน...คนเก่า...เท่าที่เป็น
เหมือนอย่างที่เคยเห็น..ฉัน....เป็นมา...
ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่
ชีวิตไม่เคยขาดปรารถนา
เป็นสมบัติทดลองของเวลา
จนชืดชา...ช้ำชอก....ถลอกลึก
ใครกันว่า...ความใคร่...โสมม
ต่างคนต่าง...จมอยู่....ไม่รู้สึก
ถวิลหาคว้าไขว่ในสำนึก
แม้ล่วงเลยวัยดึกยังคึกคัก
เป็นอาภรณ์พิศวาสพิลาสพรรณ
ซ่อนอยู่ในความฝันอันหน่วงหนัก
แทรกซุกอยู่ในนิยามของความรัก
เปล่าเปลือยจมปลักทะลักล้น
ในท่ามกลางความงาม....และ...ความง่าย
พิศวาสวอดวายแล้วหลายหน
พรหมจรรย์แหลกวอดวายแล้วหลายคน
ขยี้ป่นย่อยยับลงกับใจ
ในท่วงท่า....ลีลาอันว้าเหว่
ชีวิตยังเสเพล....เถลไถล
แอบท่องเที่ยวทิ้งถอดทอดกายใจ
สนองใคร่.....กระหายอยาก....แล้วจากกัน..
.......เท่านั้นเอง.....
Bookmarks