กำลังแสดงผล 1 ถึง 4 จากทั้งหมด 4

หัวข้อ: เก็บกลอนเก่าๆมาเล่าสู่กันฟัน

  1. #1
    ศิลปิน นักเขียน สัญลักษณ์ของ maanoy
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    กระทู้
    2,271

    เก็บกลอนเก่าๆมาเล่าสู่กันฟัน

    ลูกอิสาน...คือกัน
    โดยหมาน้อย28/04/50
    ถึงหน้าร้อนดินแล้งแห้งระเหิด
    เป็นรอยเกิดแตกร้าวคราวอิสาน
    น้ำแห้งหดแสนรันทรแลกันดาร
    ทรมานมองเห็นแสนเข็นใจ
    แหนงมองฟ้าเทวดาไหนกลั่นแกล้ง
    อิสานแห้งเหือดน้ำท่านรู้ไหม
    หลั่งรินบ้างฝนหยดบ้างเป็นไรไป
    พอให้ใจใจไม่เหี่ยวแห้งแล้งตามกาล
    ปาดเหงือหยดรดพรมถมใบหน้า
    แล้งนำพาหนุ่มสาวหนีลาบ้าน
    ทิ้งนาไร่ไปเมืองใหญ่หาทำงาน
    ลูกอิสานหวนคำนึงถึงบ้างซิ
    หอบเสื้อผ้าลาบ้าน..ถิ่นเก่าเกิด
    ถิ่นกำเหนิดเกิดก่ออิสานนี้
    ได้งานทำมีเงินทองอยู่กินดี
    อย่าลืมที่...เราจากนาถิ่นลำเนา
    ได้กินหอยกุ้งปลาตัวโตใหญ่
    ขอจงให้หวนคิด ถึงบ้านเก่า
    แม้นนาแล้งอิสานแห้งก็บ้านเฮา....
    จงคืนเหย้าเยือนถิ่น..ณ.ดินแดน...
    ....หล่าเอ้ย.....ไปอยู่กรุงใหญ่กว้าง..ได้กินดีสุขีอุ่น...
    อย่าสู่ลืมบุญคุณ..คุณข้าวป่านาน้ำ..อิสานพี่...อย่าสู่ลืมเด้อหล่าเด้อ
    .....ให้คิดฮฮดยามขุดปู..ก่นไง้..ในดินแก่นพอป๋านหยังแน่เด้อ..
    แม่ซำบายป๋านอยู่วัง...ให้อวยโง่..มาเยี่ยมบ้าง....

  2. #2
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ commo
    วันที่สมัคร
    Aug 2007
    ที่อยู่
    สระแก้ว
    กระทู้
    369
    อย่าสุไลลืมถิ่มพงษ์พันธุ์อิสานเก่า คืนบ้านเฮาเด้อพี่น้อง ลุงป้า ตั้งหน่าคอย
    อย่าสุนำฮอยเค้าซาวเมืองกรุงสิหยุ่งยาก แสนลำบากแท่แหล่วแนวแย่งแข่งขัน
    ให่ฟ่าวโงคืนบ้านอิสานมาสาดีกัว อย่ามัวแต่หลงแบงค์แสงไฟในเมืองหลวง
    ให่คึดฮ่วงผู่เฒ่าบ่านเฮาเฝ่าเถียงน้อย กั้งโกบคอยซ่องเจ้าสิเนาบ่านอิสานมา
    เมื่อคืนบ่านสาเด้อหล่าฟ่าวคืนมาหาแม่พ่อ เพิ่นผู่รอถ่าเจ้าแลงเซ้าจ่มหา..อยู่เด้อ..หล่าเอ้ย.

  3. #3
    ศิลปิน นักเขียน สัญลักษณ์ของ maanoy
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    กระทู้
    2,271
    รักเธอ ๓ ฤดู
    ?ฤดูหนาว?ใจร้าวรานหักหาญจิต
    เหงาสะกิด อุรา พาหวั่นไหว
    สะทกกร้าวหนาวอุรา....เหมือนฆ่าใจ
    ฤา ขาดใครจึงใคร่ครวญ....รัญจวนจิณ

    ?ฤดูหนาว? คราวนี้...ฤดี กลั้น
    ท้อ ทอปั่น...บั่นธร ?ฤา ถวิล?
    จะหลับนอน...ป้อนอาหารและการกิน
    รสจางสิ้น....กลิ่นคาวปลา ?หาไม่มี?

    ?ฤดูหนาว?เหมันต์ ฉันจนตรอก
    ใจปนหมอกเลือนจาง ?ห่างวิถี?
    ใครหนอใครเป็นเหมือนฉัน นั้นรู้ดี
    เหมือนลับลี้ รักร้าง ห่างกันไกล


    ?ฤดูหนาว? นานไหม ที่ใจคิด
    เธอลิขิต...?ร้อยเหงาใจ? ฉันใช่ไหม
    สะท้านหนาว.....ร้าวลึกสงสารใจ
    กั้นร้องไห้ โศกตรม ?ถมอุรา?

    ?ฤดูฝน? พ้นผ่านก่อนกาลนี้
    รักที่มี ?ดีต่อรัก? นั้นหนักหนา
    ทำไม ฤา น้ำฝนหล่น ปนน้ำตา
    หรือเพราะกาล เวลา......?มาพรากใจ?

    ?ฤดูฝน? หลั่งชโลม โหมรินหลั่ง
    เปรียบเหมือนดั่ง......?น้ำตา? ธาราไหล
    รักหนักหนา รักเธอยิ่งกว่าใคร
    ด้วยเหตุใด..ใจ.จึงตรม ขมชีวิน

    ?ฤดูฝน? ผ่านการณ์นานกลัวแก้
    ใจที่แพ้ ?รักจากใจ? ใฝ่ถวิล
    ฤามิสม ดำกา....ต่ำเพียงดิน
    จึงโบกบินจรลา ฝนลางเลือน
    ?ฤดูฝน? รัก อย่างไร ใจคงมั่น
    เติมแบ่งปัน...เติมรักเปรียบเสมือน
    มิได้แยกแตกใจไหนแชร์เชือน
    มิลืมเลือน...รักเธอเสมอมา

    ?ฤดูร้อน? อุทธรณ์รัก หนักแน่นอก
    ดังวิหก...ไร้สุขสิ้นบินถลา
    รักเธอล้นรักยิ่ง....?สิ่งศรัทธา?
    ปรารถนา...หัวใจใยผูกพันธ์


    ?ฤดูร้อน? ผ่อนใจให้เธอยิ่ง
    เกินทุกสิ่ง....มากมายหลายหลากฝัน
    รัก รัก รัก รักยิ่ง ในชีวัน
    รักนิรัน ฉันนั้นมี มอบให้ ?เธอ?

    ?ฤดูร้อน? กลอนใจ มอบเธอฝาก
    ฤดูหลาก สามฤดู....อยู่เสมอ
    แม้คำอ้อนอ่อนหวาน....?ไม่เลิศเลอ?
    รักล้นเอ่อ...รักเธอ....เสมอใจ

    ?ฤดูร้อน? ฤาฝน...ปนหมอกหนาว
    จวบปีเปล่า....คราครั้ง ยังสงสัย
    สงสัยเกิด....รักมาก..ยิ่งกว่าใคร
    ใช่รักใด..ไหนหนอ..?ขอรักเธอ?
    โดย หมาน้อย ?เฌอเชลง?

  4. #4
    ศิลปิน นักเขียน สัญลักษณ์ของ maanoy
    วันที่สมัคร
    Jul 2006
    กระทู้
    2,271
    แล้วแต่...ฟ้า ลม น้ำฝน ไฟ ดิน.....จะเห็นใจ
    โดยหมาน้อย....

    ..............แล้วแต่ฟ้าจะเห็นใจ

    ว่านานเพียงไหนหนอ...ที่ใฝ่รัก

    จะรอฟ้าใส่ใจ..ให้ทอถัก

    จะให้รัก..พันผูก........ดวงกมล

    ...............แล้วแต่ฟ้า..จะเข้าใจ

    แม้นานไป...ที่หัวใจกี่สับสน

    เฝ้าแบกรับเอา...ความทุกข์ และ ท้อทน

    แม้เจ็บจน...เกินสะท้านใจเลยเชียว....

    ..............แล้วแต่ฟ้า...จะเชื่อใจ

    มีหรือไม่?....ที่จะยอม..ไม่ได้อีกเพียงเสี้ยว

    ที่ทนมาก็รับรู้.....เพียงเราคนเดียว

    หรือ....ไม่เกี่ยวเสน่ห์ใด?เพราะใครกัน

    ..............แล้วแต่ฟ้าจะมีใจ

    กี่ล้านคืนที่ฝืนไปด้วยใฝ่ฝัน

    กี่หลับตื่น...ยืนนั่งนิ่งจักกี่วัน

    ฟ้าเท่านั้นที่รับรู้..อยู่รับฟัง

    ?

    ..............แล้วแต่ลมจะโถมให้

    พัดพาใจในรักหนักหน่วงหวัง

    พัดเอาความเข้าใจ....หลั่งประดัง

    พัดโถมถั่ง...รักรอ..ขอเมตตา

    ...............แล้วแต่ลมจะช่วยพัดโบก

    ลมช่วยโกรก...โยกใจเธอให้หันหา

    ความรู้สึก...ของใครสักครั้งครา

    อย่าเย็นชา....ใจเอ๋ย..วอนลมวน

    ................แล้วแต่ลมจะพรมเป่า...

    หวังลมเร้าเป่าเสก..ใจเธอให้สักหน

    หวังลมช่วยคนป่วยใจให้สักคน

    หวังลมบนช่วยด้วย...คนใจตรม

    .................แล้วแต่ลมจะสงสาร

    ใจป่วยนานการที่สั่งสม

    หวังต้องการสานใจเพียงขอลม

    ช่วยเป่าพรม...ปมรัก..สักครั้งที

    ...................................................

    ...............แล้วแต่น้ำฝนจะสนใจ

    ว่า..จะช่วยไหม?โปรยปรายในครานี้

    ให้คนรอเปียกปอนก่อนสิ้นชีวี

    ให้คนดีเห็นค่า ?ความรักแท้?

    .................แล้วแต่น้ำฝนจะปลอบใจ

    ช่วยอย่างไร...ให้ใจฉันนั้นแน่วแน่

    ให้คนหมดสิ้นกำลังใจแค่ฝนแคร์

    ปลอบดวงแด...มอบไออุ่น..เป็นทุนพอ

    ................แล้วแต่น้ำฝนจะยินยอม

    กับความพร้อมที่ใจใฝ่ฝันขอ

    ถ้า...น้ำฝนให้..ใจดวงน้อยขอตั้งรอ

    ประสงค์ก่อต่อสายใยให้พักพิง

    ................แล้วแต่น้ำฝน..จะกระหน่ำ

    จะตอกย้ำเติมซ้ำคำกล่าวอิง

    จะโกรธโทษน้ำฝนเพราะความจริง

    คำกล่าวยิ่งสิ่งขอน้ำฝน...เธอจนใจ..

    ......................................................

    ................แล้วแต่ไฟจะให้เชื้อ...คอยอุ่นรัก

    เริงสุมศักยภาพมิมอดไหม้

    ให้โอบกอด..แห่งประกายแรงแห่งไฟ

    ให้โหมไหม้....เผาใจเหมือนไหม้ฟืน..

    ................แล้วแต่ไฟจะให้เชื้อ..อุ่นคลายหนาว

    มอบแด่ใจแสนร้าว.....ด้วยใจมิใช่ฝืน

    ความจริงใจที่เปลวไฟให้หยิบยื่น

    ไม่ขอส่งคืน...ที่ไฟให้ฉันมา.....

    .................แล้วแต่ไฟจะเสริมแสงแรงแห่ไฟ

    โหมเผาไหม้..ใจแหล่งอุปมา

    โชติช่วงลุกเผากายไหม้กายา

    โมทนาพร้อมเป็นธุลีจุณ

    ..................แล้วแต่ไฟ....จะปราณี

    ไม่ขอหนีเพลิงไฟที่ไหม้ดุ้น

    สร่างสุดเพริศเกิดสุขใจเราขอบคุณ

    พร้อมไออุ่นจากไฟ...แม้ไกลลา

    ....................................................


    ...............ฟ้า...ลมฝนไฟฝากยลใจจนหมดสิ้น

    เหลือเพียงดินที่ใจถวิลหา

    อยากฝากใจในร่างด้วยศรัทธา

    ดินกรุณาหาที่หลบกลบใจฝัง

    ..............แล้วแต่ดินจะยินยอม

    ยินดีพร้อมอย่างใจที่ฉันหวัง

    ที่ว่างเปล่า..มีไหม?ไร้จับจองยัง

    ที่อาศัยนั่งอาศัยนอน...ตลอดกาล

    ................แล้วแต่ดิน...จะแบ่งปัน

    ช่วยจัดสรรที่อยู่ชั่วกาลนาน

    แล้วกลบดินสิ้นสุดอวสาน

    รักเมื่อวานตำนานสิ้น....ม้วยชีวี

    ..................แล้วแต่ดินจะอวยพร้อม

    จะยินยอมให้ไหมหนอใจดวงนี้

    ขอปะปนกลายกับดินด้วยอินทรีย์

    เป็นธุลีฝุยผงลงเป็นจุณ

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •