กลีบบางเบาขาวนวลชวนถนอม
หากดมดอมหอมกลิ่นถวิลหา
งามพิสุทธิ์ผุดผ่องต้องมนตรา
สิเน่หาครามองปองฤทัย
สวยทุกยามนามว่ามหาหงส์
ดั่งอนงค์ทรงศักดิ์พักตร์ผ่องใส
หอมระรินกลิ่นโรยโชยลมไป
หนแห่งใดไขว่คว้ามาแนบทรวง. . .
งามจริงแท้…ใช่แน่มหาหงส์
นวลอนงค์งามจริงเหนือหญิงไหน
เธอจุติมาจากแดนถิ่นแคว้นใด
จึงไฉไลเลิศล้ำงามขำจริง
มองดูเธอ…เอ๊ะมิใช่ใครที่ไหน
ดอกไม้ไซ้ทำไมดูเป็นหญิง
โอ้ที่แท้ใช่แน่ฝันไปจริง
ใยงามพริ้งชวนมองตามจ้องเธอ
ใครกันหนอ…ถ่ายภาพสวยงามนัก
จนนึกรักอยากรู้จักอยู่เสมอ
มองภาพนี้ทีไรใจละเมอ
หลงพร่ำเพ้อถึงเธออยู่เรื่อยมา
Bookmarks