ชีวิตคุณเป็นอย่างนี้หรือเปล่า??

[มั่วหน่าฮ่าน]

มหาเศรษฐีกับชาวประมง
มหาเศรษฐีคนหนึ่งไปพักผ่อนที่ชายทะเล เช้าวันหนึ่ง เขาออกไปเดินเล่นริมหาด แลเห็นชายชาวประมงนั่งอยู่ข้างเรือตกปลาของแก จึงเดินเข้าไปถามไถ่ชีวิตชาวประมงด้วยความอยากรู้

"สวัสดีครับ" เศรษฐีเริ่มทักทายก่อน

"สวัสดี พ่อหนุ่ม" ชาวประมงตอบพร้อมรอยยิ้ม

"บ้านลุงอยู่ไหนครับ?"

"แถวนี้แหละ แต่ก็แค่กระท่อมหลังเล็ก ๆ" ชาวประมงตอบ

"ลุงออกไปจับปลาทั้งวันเลยหรือครับ?" เศรษฐีข้องใจ

"ไม่หรอก ลุงตื่นเช้าออกไปจับปลา พอตอนบ่ายก็สูบบุหรี่ นอนเล่นแถวนี้ บางเย็นก็เข้าเมืองไปหาเพื่อน ๆ บ้าง" ชาวประมงอธิบาย

"ตกปลาแบบนี้ได้วันนึงเยอะไหม?" เศรษฐีอยากรู้

"ก็พอกินอยู่ วันไหนได้มากก็เอาไปขายเอาเงินมาซื้อโน่นซื้อนี่ แต่ส่วนใหญ่ลุงก็จับแค่พอกินแหละ" ชาวประมงตอบ

"แล้วไม่คิดจะจับเยอะ ๆ ทุกวันเหรอ จะได้รวยเสียที" เศรษฐีสงสัย

"พ่อหนุ่มว่าทำยังไงถึงจะรวยล่ะ?" ชาวประมงถาม

"ลุงก็จับปลาเยอะ ๆ แล้วเอาไปขายเป็นเงิน ได้เงินมาก็เก็บไว้จนเป็นก้อนโต แล้วเอาไปซื้อเรือใหญ่กว่าเก่า จะได้จับปลาได้มากขึ้นกว่าเดิมอีก ทีนี้ ก็จะได้เงินจากการขายปลาเพิ่มอีก เอามาซื้อเรือเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ รับรองว่าในห้าปี ลุงจะรวยที่สุดในจังหวัด"

"งั้นเหรอ" ชาวประมงเออออตาม

เศรษฐีแนะนำต่อ "จากนั้น ลุงก็เอาเงินที่เก็บไปทำโรงงาน เอาปลาที่จับมาแปรรูป ทำปลากระป๋อง ส่งไปขายทั้งในตลาดและต่างจังหวัด พัฒนาให้กลายเป็นกิจการระดับประเทศไปเลย รับรองว่าลุงจะเป็นเศรษฐีของไทยในเวลา 10 ปี"

"งั้นเชียว" ชาวประมงอุทานเสียงสูง

"ครับ ทีนี้ พอตีตลาดในประเทศได้แล้ว ลุงก็ขยายกิจการไปต่างประเทศ ผลิตภัณฑ์อาหารทะเลนี่ตีตลาดนอกได้อยู่แล้ว เพราะของเราต้นทุนต่ำและมีวัตถุดิบใกล้ตัว ลุงเพียงแต่วางโครงสร้างบริษัทให้ดี ปรับปรุงสินค้าให้สอดคล้องกับมาตรฐานระดับโลก ตั้งตัวแทนที่มีฝีมือในแต่ละประเทศ หาชื่อที่จะมาเป็นยี่ห้อของลุง ผมรับรองว่าในเวลาไม่ถึงยี่สิบปี ลุงจะเป็นมหาเศรษฐีระดับโลก" เศรษฐีเริ่มติดลม

"แล้วหลังจากนั้นล่ะ" ชาวประมงถาม

"จากนั้นลุงก็ปลดเกษียณได้ หาซื้อบ้านหลังเล็ก ๆ ริมทะเล วัน ๆ ไม่ต้องทำอะไร ตื่นขึ้นมาก็ออกไปจับปลา บ่าย ๆ ก็นอนเล่น ตอนเย็นเข้าเมืองไปสังสรรค์กับเพื่อน" เศรษฐีตอบพร้อมยิ้มเปี่ยมความฝัน

ชาวประมงยิ้มตอบ!!...

[สาวเมืองกะสิน]

อะหะ เป็นเรื่องสั้นๆที่อ่านแล้วให้ความหมายดีเน๊าะ บ่ต้องเป็นปริศนาธรรมที่ต้องมาเดาความหมายให้ปวดหัว ดีๆๆจ้า ขอบคุณหลาย

ความสุขอยู่ที่ความพึงพอใจของไผของมันเน๊าะ ว่าแต่บ่ทำให้คนอื่นและสังคมเดือดร้อน แล้วกะบ่เห็นแก่โตนำ ซ่ำนี่กะเฮ็ดให้โลกน่าอยู่แล้วหล่ะเน๊าะอ้าย:)

[นวรัตน์]

ฮ่วย ตอนจบมันคือจังตอนเริ่มต้นแท้ เช้าจับปลาเย็นสังสรรค์ ::)