ฝากอักษรกลอนไว้ให้ใครคิด คล้ายคนคุ้นสนิทจิตเสน่หา เจ็บปวดใจใครนั้นมาจากลา ไห้โหยหาโศกเศร้าได้เท่านี้ คืนฝนคลั่งถั่งถ้อยน้อยใจนัก ฝากต้นรักจนปลื้มแล้วลืม...หนี ...