มนุษย์ทุกคน ... ไม่ว่าชายหรือหญิง จะเกิดมา ... พร้อมกับกุญแจคนละ 1 ดอก กุญแจดอกนี้ ... ใช้ไขเข้าไปห้องหัวใจของใครบางคน ใครคนที่ใช่ ... ใครคนที่เป็นของเรา ซึ่งถ้าคนที่ผ่านเข้ามา ...
ทุกสัปดาห์จะมีวันหนึ่ง ซึ่งเราได้นัดเจอกัน เดินลำพังมาตั้งหลายวัน เพื่อให้การรอคอยหมดไป คือวันที่ใจสองเรา ได้เติมเต็มกำลังใจ ทุกข์สุขที่ผ่านมากมาย ยังเก็บมาเล่าให้กันฟัง ...
......เคยใช้คำว่าเพื่อน..กับคนที่ไม่เคยมองเราเป็นเพื่อน... ความรู้สึกที่ทำให้ตัวเรารู้สึกน้อยใจ และน้อยใจ เชื่อว่าทุกๆคนคงมีความรู้สึกเหล่านี้อาจเป็นเพราะเราจริงจัง จริงใจ ให้ความสำคัญกับสิ่งๆหนึ่งนั้นมากเกินไหม..ไม่รู้สิ ไม่เข้าใจมันกันว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น.. ตั้งแต่เช้าการได้รับข้อความที่เราเห็นครั้งแรกเหมือนรู้สึกดีใจมาก.. แต่ทำไม เพียงไม่นานๆ อะไรบางอย่างมันเปลี่ยนความรู้สึกจากดีใจกลายเป็นเสียใจได้ ในปัจจุบันสังคมเราเสมือนสังคมที่มีแต่ความขัดแย้ง ...
Updated 28-09-2010 at 15:09 by หมูน้อย
หวัดดีค่ะ..คิดถึงบล็อกๆๆเลยหลอยมาเขียนจักหน่อย เริ่มอย่างไรดีน๊า..เอาเป็นว่าวันนี้ไม่ได้ว่าง..แต่เหนื่อย..อิอิอิ หลอยงานมาเล่นจักหน่อยก่อนดอก :l-:l- พอดีว่า..คุณชายถุงเงินเพิ่นใหญ่เป็นบ่าวส่ำน้อยแล้ว ...
ดีใจที่สุดๆๆเลยวันนี้ได้หยุด...เพราะนศ.สอบเสร็จแล้ว.. เหลือแต่กศปช...:l-:l-:l- สบายใจจังได้นอนตื่นสาย วันนี้วันอาทิตย์..ซึ่งวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราต้องไปทำงานไม่ค่อยได้หยุดวันอาทิตย์เท่าไร ...