นู๋น้อย

แสงตะเวนคล้อย ลอยต่ำลงน้ำทะเล
คือจั่งใจหันเห เพพังใจม้าง
บุญเคยสร้าง สองเฮาบ่ได้ฮ่วม
พวมได้พบพ้อเจ้า กะหันหลังเข้าดอกใส่กัน

ปานว่าใจเจ้านั้น หันเหไปทางใหม่
หรือว่าใจเจ้าพ้อ น้อซู้ผู้เก่าคืน
ฝืนกะฝืนใจแล้ว แนวคนบ่หันฮ่วม
ใจบ่ร่วมทางหย่างแล้ว แม่นได้แคล่วดอกคลาดกัน

ฝันกะฝันไปเถ๊าะเจ้า ประสาเฮาบ่แม่นคู่
แม่นมีผู้ยกยอย้อง เห็นพ้อว่าใส่กัน
แม่นใจบ่ฮักหมั้น สรรหาควมกะบ่แม่น
ได้แต่แล่นหนีจ้อย บ่คอยทางอ้ายดอกต่าวคืน....

อั่นว่าใจนางน้อง คอยคองสุบาดแล่น
คาดแต่แถน แนนแต่ฟ้า บุพเพสร้างดอกฮ่วมกัน
ฝันบ่ไกลใจยังสู้ ภูพา เขา อย่ามาเกี่ยว
หงส์บ่บินลงจากฟ้า กาบ่บินขึ้นจากน้ำ
ใจฮักหมั้น ตั้งต่อกัน

อย่าได้เปรียบเทียบชั้น ชนทางให้มันเหงา
อย่าได้แนมเบิ่งเขา จ่นว่าเฮามันคนฮ้าย
อย่าได้ผลักไส น้องจากอ้ายเพราะความหมายคือคนต่าง
น้องบ่ติดใจอ้าง ทรัพย์สินน้อย บ่แม่นควม...เด้อพี่เอ้ย

อ้ายเอ้ย บุญผลาน้องหน่อย บ่พอส่งให้ถึงฝัน
เอิ้นจั่งได๋กะบ่หวน ต่าวคืนมาหาน้อง
แม่นจะขอวอนไหว้ องค์พระ สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ขอวอนผู้ทรงฤทธิ์ ให้สมหวังดั่งใจต้อง

ชาตินี้ ขอเพียงแค่ได้ต้อง เอื้อนเอ่ยน้อวาจา
ดูแลเพียงสายตา กะดีใจพอแฮงแล้ว
หากชาติหน้าบ่คลาดแคล้ว ขอพบพ้อคือจั่งว่า
ให้ได้ดูแลทั้งสายตา และหัวใจพี่ชายเจ้า...

สะเฮ็ดบุญถวายผ้า อีกทั้งเนื้อหน๋าๆ ปลาซีนต่อน
สะเฮ็ดบุญขอจักพร ขอให้ได้นอนฮ่วมอ้ายในชาติหน้ากะว่าบุญ
ชาตินี้บ่ได้ลุ้น หนุ่นหมอนนอนในตัก จักสะคิดแนวได๋ให้ใจละเว้น
ตกได้เป็นคือคนเซ่อ ยามได้เผลอเจอ อ้ายหย่าง
ควงแขนนางผู้อื่นซ้อน บ่แ่ม่นน้องที่หย่างตาม
ได้แต่นำข้าง ซอมทางลี้อยู่ฮ่ม
บ่กล้าชมชื่นอ้าย ยามได้เข้า ดอกพาขวัญ
ได้แต่ยืนอดกลั้น น้ำตาไหล กลืนลงคอ
โอ้ยละหน๋อสองเฮา จบเรื่องราวที่ใจวุ้น
ถือเป็นบุญมีเพียงนี้ ให้โชคดีเด้อคุณพี่
ให้ได้ดีทุกๆด้าน ให้ฮักหมั้นกับเผิ่นพอ
อย่าได้หลง ยอย้องสาวอื่นให้เคืองขุน
อย่าได้ซุนญิงอื่นก้ำ ให้เผิ่นช้ำดอกเมื่อยใจ
ให้อ้ายเป็นพ่อบ้าน งานการให้เฮืองฮุ่ง
ให้อ้ายสมดั่งใจมุ่ง หวังพร้อมแม่นสุทาง ..เด้ออ้ายเอ่ย