ญา ทิวาราช

กวีคุณค่าเเสวงหาตัวตน

Rate this Entry
กวีคุณค่าเเสวงหาตัวตน


วันเวลาผ่านไปเวลาลับดับไปไม่หวน
ทุกสิ่งนั้นเป็นไปตามกรรมของตน
มัวกระทำสิ่งผิดจิตหมองถลำ
ให้จิตหมองสว่างห่างไกลธรรม
เมื่อจิตตรองมาพินิจพิศสัทธรรม
ในดวงจิตเกิดสังเวชเหตุถลำ
อุทิศพลันกายใจให้ขวนขวาย
แลฟันฝ่ายืนหยัดให้ยืนยั้ง
ปัญญาผลิเบ่งบานปานบุปผา
ธรรมคือจิตติดตามไปในวัฏฏา
เวียนสังสาร์หาต้นหาปลายไม่มี
ไร้จิตเหตุที่จะก่ออกุศลกรรม
หรือกุศลที่จะนำว่ายเวียนภพ
หยุดว่ายเวียนหยุดเปลี่ยนวิถี
หยุดวัฏฏาหยุดสังสาร์จบกันที
พรหมจรรย์นี้สิ้นสุดหยุดกิจจา



กว่าเรานั้นจะรู้คุณค่าของมนุษย์ ที่เเสนประเสริฐสุด

เมื่อกรรมคือ การกระทำอันสูงค่า กรรมดีไซร์ส่งไปให้ รับผล
อันกรรมชั่วส่งไปให้จำนงค์ ส่วนร่างของตนนั้นไซร์ ไปเผาไฟ

อีกเมื่อไรใครเล่าจะเข้าใจ จะเเสวงหา ทางหลุดพ้น ดับทุกข์ภัย

Submit "กวีคุณค่าเเสวงหาตัวตน" to แชร์ไปที่ Facebook Submit "กวีคุณค่าเเสวงหาตัวตน" to แชร์ไปที่ Twitter Submit "กวีคุณค่าเเสวงหาตัวตน" to แชร์ไปที่ Printerest

Comments

Trackbacks

Total Trackbacks 0
Trackback URL: