ทิดมี

ผญาบทนำ

Rate this Entry
ข้าขอวอนเวียนเว่า ก้าวกายกลอนผะหยา
ยามเมื่อ อรุณเบยเบิกบานสิหานยั่ง
ข้ากะยอกลอนตั้ง ติเติมแต้มตืม
พอกันลืมเล่าเศร้า เหงาง่วง ปวงกะใจ
มโนใสไขเว้า อดสาเอาเด้อน้องพี่
สามคีแก่นหมั้น กะสันเกี้ยวเกี่ยวดอง
เฮานั่นเปรียบพี่น้อง ท้องหนึ่งเมืองเดียว
มันสิเทียวคนทาง บ่ห่างกันดอกทางเชื้อ
บ่ว่าเหนือหรือใต้ ไท-ลาวกะตามดอก
อยู่เมืองนอกประเทศบ้าน กะมาต้านมวนยิน
เมืองเฮายังบ่สิ้น ลืมถิ่นสายสัมพันธ์
ได้คบ-ยินเฮฮา ปรารถนาดีน้อม
ให้ซอม-อดสาไว้รักษาใจให้มั่นเที่ยง
อย่าฟ่าวเอียง เงียงค่อย แขวนห้อยหล่าหลง
จิตรประสงค์คงหมั่น ความสัมพันธ์ให้คือเก่า
มีอิหยังให้ค่อยเว่า เด้อเจ้า...ท่านทุกคน...พี่น้องเอ๊ย...


คนิงนำน้อง
อรุณเบิยเบิกฟ้า แสงส่อง ทะรังสี
สักกุนีโบยบิน พากฮังยามเซ่า
จิตรคะนิงเฝ่า เนานำ นุทะนาด
นภากาศ กระจ่างแจ้ง แยงอ้ายให้ห่วงหา แท้แหลว
แนมเบิ่งสุดขอบฟ้า ก้ำฝ่ายหรดี (ทิศตะวันตกเฉียงใต้)
แสนโสกีดวงจิตร ฮำฮอน สะออนโอ้
วาโยต้อง กายา หนาวสะเมน
มะโนเซ็น อังเอ้า คนิงเจ้าผู้อยู่ใกล
ได้ยินฟ้าฮำฮ้อง ใจกะฮวน คะนิงหา
เหลียวเบิ่งเมฆาไหล ถังโถม ละโฮมถ้อน
พี่กะนอนในห่อง มะโน ในหมองหม่น
ทนต่อมื้อ สืบมื้อ คะนิงน้องตาวหา แท้แหลว
อันวาสุดขอบฟ้า โขงเขตแดนใกล
ความอาลัย หลงฮัก ฮำฮอนดอนดิ้น
ถวินใจหาน้อง หมองกายเหลือลา
อันวาเข่า และน้ำ กินได้กะบ่อลง
ใจปะสงค์นำพิมพ์แก้ว บ่มีแนวสิกั้นยู
ภูเขาสูงเสียดฟ้า ขวางหน่ากะซางตาม
แมนวาสิบแมน้ำ ซาวแม่น้ำ ทะเลหลวงกั้นเขตกะตามถ่อน
เหตุฮักมีซำฟ้า บ่อมีแล้วสิอยู่ไหว
ใกลขอให้ไกลแต่บ้าน ฮั่วไฮ นาสวน
ไกล ขอให้ใกลแต่มวล หมู่เฮือนกับเหล้า
ส่วนวาหัวใจหั่น สองเฮาอย่าฟ้าวห่าง
ถึงสิอยู่ต่างบ้าน ความเว้าอย่าห่างกัน นั่นเด้อ
เพิ่นว่า....คันบ่อไขเหมืองท่าง บ่อเห็นทางน้ำทัง
มีแต่ขังป่องไว้ ปลาสิดิ้น โดดตาย
คืนเดือนหงาย สายลมต้อง
คืนที่เฮาทั้งสอง คะนองมวนจาถาม
ดวงมาลาซมผล ซืนซมยามต้าน
หวานเอ๊ย...หวานคำเว่า เอาหยังน้อ มาหยอดห่วาน
ฟังแล้วหวานจ้อยๆ ตาลอ้อยกะบ่อปาน
คันฝนตกมันกะยังฮู้เอื้อน กบกินเดื่อนมันกะยังฮู้อิ่ม
บาดวาอ้ายฮักน้อง บ่มีมื้อสิอิ่มเป็น แท้น้อ...
บาบบ่อเว้น เวรกะจองจ่ำจิตร
หวนคนิงนำคิดบ่อห่างเหินเมินม่าง
คือดังคนตกส่างหาทางบ่อเห็นป่อง
มองหานวลหน่อหล่านางน้องอยู่ผู้เดียว
ยานหลายเด้...ย่านคือนาไฮหล่ง ฝนตกลงน้ำบ่อยู่
คิดต่อเจ้าผู้ฮู้ คิดต่อซู้ผู้มี คือสิได้ยูนำน้อ
อ้ายนี่เป็นคนด้อย บ่ฮู้ฮอน ปัญญา
บ่อแมนซาวนาวา สิส่องเห็นแนวน้ำ
เจ้าผู้ไหมคำฝั่น อยูในขันบ่อเห็นเงือน
ใสมาซุกเงือนเมี่ยนในฮั่นสองบ่อเห็น แท้น้อ..

Submit "ผญาบทนำ" to แชร์ไปที่ Facebook Submit "ผญาบทนำ" to แชร์ไปที่ Twitter Submit "ผญาบทนำ" to แชร์ไปที่ Printerest

Updated 16-01-2013 at 18:07 by ทิดมี (เพิ่มเติม)

แท็ก: ไม่มี แก้ไข Tags คำค้นหา
Categories
Uncategorized

Comments

  1. สัญลักษณ์ของ suny
    มายามเด้อครับเป็นจังได๋สบายดีบ่ครับ แม่อยู่ทางได๋น้อครับ ผมคนสารคามเด้อครับ มักครับเรื่องวรรณกรรมอีสานโดยเฉพาะผญานี่ละครับ ส่งเมลย์ให้ได้บ่ครับ ถ้าได้ส่งนี้เด้ิครับ som_st39@yahoo.com ขอบคุณล่วงหน้าครับ

Trackbacks

Total Trackbacks 0
Trackback URL: