สาวประทาย

ตอนเด็ก ๆ ฉันปรารถนาความรักแบบเทพนิยาย แต่พอโตขึ้น...ฉันไม่อาจทำให้ความฝันของตัวเองเป็นจริงได้

เพราะความเป็นจริงก็คือโลกนี้ไม่มีเจ้าชาย แล้วฉันจะกลายเป็นเจ้าหญิงได้อย่างไร บนเส้นทางชีวิตที่ยาวไกล

ฉันเฝ้ามองหาเจ้าชายในฝัน คนแล้วคนเล่าเดินผ่านมาแล้วผ่านไป มีบางคนพูดเหมือนเจ้าชายของฉันเสียจริง ๆ

แต่พอเข้าไปดูใกล้ ๆ เขากลับกลายร่างเป็นเจ้าชายอสูร เมื่อเห็นดังนั้นฉันจึงเดินทางต่อไป...ด้วยความหวังที่ว่าจะเจอคนในฝันเข้าสักวัน






จนถึงวันหนึ่ง...มีเงาใครบางคนเดินใกล้เข้ามา พอมองเห็นลาง ๆ ว่าหน้าตาท่าทางตรงข้ามกับความฝันของฉันทั้งหมด

ฉันเลยหลับและตั้งใจว่าจะผ่านเลยไป โดยไม่หันกลับไปมอง ตอนนั้นฉันไม่รู้ตัวเลยว่าเกือบพลาดโอกาสดี ๆ ในชีวิตไปแล้ว

ถ้าไม่บังเอิญไปสะดุดก้อนหินแล้วหกล้ม "แล้วมือของคนอื่นที่ฉันคิดว่าไม่ใช่นั่นเอง ที่ช่วยมารองรับความเจ็บปวดทั้งหมดไว้"

วันนี้คนในฝันของฉันไม่มีอีกต่อไปแล้ว เพราะคนที่คิดว่าดีที่สุดที่ฉันเคยเฝ้ามอง และอยากได้ความรักจากเขามาตลอด

พอยิ่งเข้าใกล้กลับยิ่งเลื่อนรางไปเรื่อย ๆ ความรักไม่ได้ต้องการความสมบูรณ์เต็มร้อย แต่ความรักต้องการรักที่เต็มร้อย

คนรักของเราจึงไม่จำเป็นต้องเป็นคนที่ดีที่สุด แค่เป็นคนที่รักเราที่สุดก็พอ


.......................................................................................

หนังสือ : อย่ารอให้รักจากไป แล้วจึงเข้าใจว่ารักกัน
เขียนโดย : Cartoon