สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน

บุปผาสุมามาลย์

Rate this Entry




O ดอกมาลย์หอมเรียงร้อยประดอยประดิษฐ์
ด้วยดวงจิตอ่อนโยน .. เจ้าโชนฉาย
ส่งหวานหอมลึกล้ำลงรำบาย-
ห้วงใจหนึ่งวนว่าย .. ด้วยหมายนั้น

O มะลิขาวหอมหวน .. อบอวลกลิ่น
หอมร่ำรินกำจาย, ที่ส่ายสั่น-
คืออกชายต้องหอม .. สุดล้อมกัน-
กีดหอมรื่นลดาวัลย์ .. แทรกชั้นทรวง

O กรองมาลัยกรุ่นหอม .. ถนอมถือ
ด้วยอุ้งมืออ้อมแขน .. ที่แหนหวง
หวานเจ้าเอยหลอมหลั่ง .. ใจทั้งดวง
จะเลยล่วงหวานหอม .. ยากยอมใจ

O เหมือนความหมายแฝงบอก .. ในดอกมาลย์-
เมื่อกรุ่นกลิ่นหอมผ่าน .. เกินต้านไหว
เฝ้ายอหอมหยาดช่วง .. แนบทรวงใน
เอื้อ-อกใครอบประทิ่นด้วยยินดี

O และเมื่อนั้นบรรดา .. คันธารส
จักเริ่มบทรวยรินในถิ่นที่-
รายรอบด้วยสายใยแห่งไมตรี
อันสุดลี้เลือนพรากไปจากกัน

O มาลัยหอม .. ละม่อมหน้าเพ-ลานี้
ฤๅ-อาจลี้หลีกร้างไปห่างขวัญ
เมื่อคำนึงแต้มแต่ง .. ร่วมแบ่งปัน
ย่อมผูกพันถวิลเห็นไม่เว้นวาย

O มาลัยหอม .. รูปแพงเจ้าแต่งประดับ
จึงเพ่งพรับบรรโลมด้วยโฉม-ฉาย
อ่อนหวานรูปรอยประณีต .. ราวกรีดกราย-
ลงรำบายมธุรสเข้าทดแทน

O มาลัยหอมช่องาม .. แฝงความ-สื่อ
ยื่นด้วยมือเรียวรอ .. คล้อง-ข้อแขน
อกใจหนอ .. กรุ่นประทิ่นทั้งดินแดน
ราวจะแกลนเกรงหอม .. อย่างพร้อมใจ

O มาลัยหอมกลีบกรองเจ้าของ-หวง
แทนความห่วงใยที่ .. เจ้ามีให้
จะวางเคียงหมอนหนุน .. เพื่อกรุ่นไอ-
หวานหอมจะโลมไล้ .. แทนไมตรี

O มาลีโรยกลิ่นรื่นในคืนค่ำ
ก็ตอกย้ำให้ประจักษ์เป็นสักขี
ช่อสุมาลย์ลมไหว .. เมื่อไยดี-
คล้ายวาดวีกลิ่นล้อม .. ให้ยอมตน

-2-
O หอมมาลัยอบอวล, รูปนวลพักตร์
ก็เผยลักษณ์เพ็ญดรุณ .. ดั่งฝุ่นฝน-
โปรยความรื่นเย็นเปลื้องจากเบื้องบน
หลั่งลงปรนเปรอใจผู้ไขว่คว้า

O ด้วยถวิล .. ปรารถนาสุดฝ่าหัก
จากเผยรูปเพ็ญลักษณ์เกินหักฝ่า
พระเอย-งดงามปวงทุกช่วงปรา-
กฎต่อตา .. เห็นอยู่แต่ผู้เดียว

O รอ-เมื่ออีกใจคอย .. ละห้อยอยู่
ด้วยรอบชู้แฝงฝากที่กรากเชี่ยว
จนเชือกแรงผูกพันเริ่มฟั่นเกลียว-
ย่อมรั้งเหนี่ยวโน้มงามให้ล่ามคา

O ว่า-เมื่อใจอีกดวง .. เต็มห่วงใย
เพรียกอาลัยเติมตวง .. แรงห่วงหา
จักเร่งรอบภิรมย์รื่นทุกตื่นตา
ปรารถนารุมเร้า .. จักเว้าวอน

O ว่า-เมื่อใจดวงนั้น .. เจ้าสั่นไหว
การแฝงนัย .. ให้เห็นจำเร้นซ่อน
หอมหวานย่อมแทรกซุกไปทุกตอน
เพื่อสุดถอน .. เสน่หาจิตนารี

O มาลีเมื่อหอมหวนอบอวลกลิ่น
ย่อมรายล้อมเจตจินต์ทั้งกลิ่นสี
เช่นแววตาอาลัย .. เมื่อไหววี
ย่อมช่วงชี้รอบระยับลงจับจอง

O เสน่หาอาวรณ์ ฤๅซ่อนพ้น
เมื่อแววตาหวานล้น .. สิ้นหม่นหมอง
เหมือนคอยเร้าเร่งนำ .. ท่วงทำนอง-
ความผุดผ่องตอบนิมิต .. ห้วงจิตใจ

O เพื่อเสพรับรสชาติ .. ความปรารถนา,
เสน่หา .. ผูกพัน .. และหวั่นไหว
หวานซึ้งที่รำบาย .. อยู่ภายใน-
อกอาลัย รุมเร้าแต่เฝ้าคอย

O ด้วยหัวใจทั้งดวง .. เต็มห่วงหา
ที่-เหว่ว้า, เปลี่ยวเปล่าและเหงาหงอย
ยังแทรกซ้อนทุกย่าง ไม่พรางรอย
ให้ละห้อยคอยเห็นอยู่เช่นนี้

O เพราะรับรู้ความใน .. หัวใจนั้น-
ว่า-รัดเหนี่ยวรวมกัน .. กับขวัญพี่
รอรับเถิด .. รอบพิมลนะคนดี
อาวรณ์ที่รอประนอม .. จักล้อมใจ

O เพื่ออบอุ่นหอมหวานจักผ่านหา
เติมแต่งเป็นคุณค่าไว้อาศัย-
เป็นกำลังหนุนเนื่อง ..สู่เบื้องไกล
ก้าวย่างไปไขว่คว้า .. เติมอาวรณ์

O เพื่ออบอุ่นละมุนละไม .. หัวใจนั้น-
รับรำพันความพลอด .. แสนออดอ้อน-
จักซาบซึ้งวาบหวาม .. ถ้อยความวอน
จนสุดถอนถ่ายรัก ที่ปักใจ !





ลิขสิทธิ์บน YouTube Credit By : https://www.youtube.com/watch?v=VQlR2ifn1A4


บทร้อยกรองของสดายุ

Submit "บุปผาสุมามาลย์" to แชร์ไปที่ Facebook Submit "บุปผาสุมามาลย์" to แชร์ไปที่ Twitter Submit "บุปผาสุมามาลย์" to แชร์ไปที่ Printerest

แท็ก: ไม่มี แก้ไข Tags คำค้นหา
Categories
Uncategorized

Comments

Trackbacks

Total Trackbacks 0
Trackback URL: