น้องลาวน้อย

เรื่องสั้นขำๆ สามัคคีหมู่บ้านฉันหายไปชะแล้ว

Rate this Entry
ปล. เรื่องสั้นแต่คือยาวแท้ล่ะทีนี้แมะ 55+ เอาไผล่ะสิอ่าน55+

หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านเล็ก อบอุ่น ทุกคนเป็นมิตรไมตรีกัน ช่วยเหลือกัน
ครอบครัวของฉันครอบครัวใหญ่นะ และเป็นครอบครัวนักการเมืองท้องถิ่น พะนะเพิ่น
จะว่าอย่างนี้ก็เพราะ ตาเป็นผู้ใหญ่บ้าน สมัยแรก ลุงเป็น อบต. ลุงอีกคนเป็นผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน
แล้วพ่อก็เป็นผู้ช่วยกำนัน มาก่อนด้วย ครอบครัวเราชอบเล่นการเมืองในหมู่บ้าน
ก่อนหน้านี้พ่อจะไม่ลงสมัครเป็นผุ้ใหญ่ จะเป็นแค่ผู้ช่วยก็พอ แต่มีคนสนับสนุนกันใหญ่ให้พ่อลง
(ลงกะลงชั้นหน่ะสนับสนุนดีแท้ดอก 55+)
พ่อก็ปรึกษากับตาจึงได้คิดถี่ถ้วนจึงลงสมัครตามที่คนใหญ่เห็นสมควรกัน (55+ลงแล้วสมัครเรียบร้อย ว่าตั๋ว)
แล้ววันเลือกตั้งก็มาถึงที่ทุกรอคอย วันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2546
เวลา 15.00 น. ปิดหีบเลือกตั้ง และแล้วเวลาไม่นาน ประมาณ 17.00 น.
ผลการเลือกตั้งออกมา พ่อต้องแพ้คะเเนนให้คู่เเข่ง 20 คะแนน
ผลออกมาแม่ไปนอนที่บ้านลุงนัน พ่อกับมาบ้านนั่งร้องไห้อยู่บนบ้าน
คนปลอบใจพ่อคือคนที่หักหลังพ่อเองเขาบอกว่าจะเลือกพ่อแต่สุดท้าย
(55+นี้ล่ะคนใกล้ตัวระวังให้ดี)
เขาก็ไม่เลือกเวลาต่อมาก็รู้หมดเลยว่าใครไม่เลือกพ่อบ้างเพราะดูจากสถาการณ์ที่เป็นอยู่
ลูกสาวกับลูกชาย ก็ได้แต่เสียใจเป็นธรรมดาเนาะร้องไห้เมื่อเห็นคนที่เรารักร้องไห้
เขาเป็นพ่อกับแม่เราพี่น้องทุกคนก็เสียใจที่โดนอีกฝ่ายหักหลังการเมืองท้องถิ่น
(55+เจ็บใจแท้น้อๆเพิ่นว่าชั่นแหล่ว)
น้าชายไม่เคยเมามากก็เมาสุดๆ แล้วพอตอนแลง สอง สาม ทุ่มที่บ้านฉัน
ก็ขนเหล้าเบียร์มาตามด้วยเครื่องเสียงของตัวเอง 55 ขนลงจากบ้านมาไว้บริเวณหน้าบ้านที่กว้างๆ
(เตรียมตัวสิถอนกันแล้วเด้ 55+)
เนื้อย่าง ของกิน เครื่องดื่มครบ น้ำเเข็ง เสร็จแล้วทุกคนก็สนุก กันเต็มที่เนาะจ้า(แบบ เทิ่งเศร้าเทิ่งม่วนนั้นแมะจ้า 55+ เพิ่นพากันบ่ได้เป็นผู้ใหญ่เนาะ ม่วนพร้อมน้ำตาไหล 55+)

มาถึงสาเหตุแห่ง หมู่บ้านแห่งนี้ต้อง บอกว่า สามัคคีในชุมชนหายไป ไปอย่างหาทางมาเหมือนเดิมที่บอกว่ายาก จริงๆ
เพราะเพิ่นเคียดที่บ่ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านนั้นแหล่ว 55+(แล้วแต่ชุ้มเจ้าสิเฮ็ดหยังกะเฮ็ดไปตี้ล่ะเจ้าได้ผู้ใหญ่แล้ว 555+)
เริ่มมีการแตกกันเป็น 2 ฝ่ายขึ้นมา ต่างฝ่ายก็ว่าฝ่ายตัวเองดี ฝ่ายหนึ่งทำอะไรไม่ได้อีกฝ่ายจะคอยค้านเสมอ
และประชุมแต่ล่ะครั้งมีการทะเลาะกัน(ด่า ว่า ให้กันมีเสียงกันแหมะจ้า 55+ คนจอบฟังกะได้แต่หัวเราะนี้ล่ะ)
ผู้ใหญ่บ้านก้ทำงานออกมาไม่ค่อยมีผลงานมากชักเท่าไหร่เลย อีกฝ่ายก็จ้องจับผิดอย่างใกล้ชิดตลอด (55+
ติงคิงบ่ได้เลยแหล่วเลาพ่อผู้ใหญ่บ้าน)
ตลอดระยะเวลา 4 ปี ผู้ใหญ่บ้านคนนี้ก็เกษียณสักที แล้วเลือกตั้งคนใหม่มา
ครั้งนี้คนของฝ่ายพ่อได้ อิอิและก็ทำให้ฝ่ายนั้นเป็นเหมือนตอนที่พ่อไม่ได้ โกรธให้กัน ทำอะไรก็ตกลงกันไม่ได้

แล้วเป็นอย่างนี้เมือไหร่เล่า สามัคคีจะกลับมามันหายไปนานแล้วน่ะ
ฉันก็ได้แค่มองดู หมู่บ้านอันอบอุ่นคนรักกันเป็นมิตร เมือไหร่จะกลับมาอีกครั้งหนอ
รอไปอีกนานไหม จะมีอีกไหม เด็กน้อยคนหนึ่งได้แค่ตั้งคำถาม วันนั้นจะกลับมาเหมือนเดิมหรือเปล่า


:l-:l-

Submit "เรื่องสั้นขำๆ สามัคคีหมู่บ้านฉันหายไปชะแล้ว" to แชร์ไปที่ Facebook Submit "เรื่องสั้นขำๆ สามัคคีหมู่บ้านฉันหายไปชะแล้ว" to แชร์ไปที่ Twitter Submit "เรื่องสั้นขำๆ สามัคคีหมู่บ้านฉันหายไปชะแล้ว" to แชร์ไปที่ Printerest

Comments

  1. สัญลักษณ์ของ บักขามป้อม
    เขียนได้ดีจ้าน้องหล่า เอื้อยกะนั่งอ่านไปยิ้มไป คือกันเบิดล่ะจ้า บ่ว่าหมู่บ้านได๋ พ่อเอื้อยเลากะค้านหัวชนฝาคือกันล่ะตะกี้ ว่าบ่อยากยุ่งเรื่องการเมือง(ในหมู่บ้าน)

    แต่ว่าพอมาฮอดสมัยที่เสี่ยวฮักเพิ่นได้เป็นผู้ใหญ่บ้าน โดยการที่เลาเป็นโตตั้งโตตีซ่อยเขาหาเสียง (ถึกขอร้องแกมบังคับจากเสี่ยว) เวลาผ่านไปได้ปีกว่า ผู้ซ่อยผู้ใหญ่บ้านเพิ่นป่วยตาย พ่อเอื้อยกะเลยได้เป็นผู้ซ่อยพ่อใหญ่บ้านแบบบ่ได้ตั้งโต (โดยการขอร้องแกมบังคับของเสี่ยวอีกแล้ว)

    อยู่ไปอยู่มา อยู่มาอยู่ไป พอได้ไปเฮ็ดงานฮ่วมกัน แนวคิดของเสี่ยวฮักสองคนกะบ่ตรงกันเด้บาดนี่ แล้วกะเกิดการผิดใจกันขึ้นมา เฒ่าพ่อกะได้อดอยู่จนเบิดสมัยพุ่นล่ะเลากะดาย ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ต้องมาก่อนพุ้นเด้เพิ่นว่า กะอยู่แบบอึดอัดนั่นล่ะ จนซู่มื้อนี้กะจักว่าเพิ่นถามข่าวกันยัง เอื้อยกะบ่ได้ถามข่าวหา มันกะผ่านมาดนแล้ว 7-8 ปีได้

    เรื่องแบบนี้กะเฮ็ดให้เฮาได้ฮู้ว่า การเกิดขัดแย้งทางความคิด หรือการเห็นต่าง มีอยู่ทุกๆ สังคมแล้วกะทุกหม่องจ้าอิหล่า เพียงแต่ ปัญหาของคนอื่น เฮาเหลียวบ่เห็นซื่อๆ นั่นล่ะ

    เข้ามาเป็นกำลังใจในการเขียนบล็อกให้น้องสาวหล่าก่อน เขียนมาสู่เอื้อยอ่านอีกแหน่เด้อจ้า อิอิ
  2. สัญลักษณ์ของ บอยเมืองยศ
    บ่ได้อ่านดอกมื้อหน้ามาเล่าสู่ฟังใหม่แนเด้อน้องสาว
  3. สัญลักษณ์ของ บ่าวหนองคาย
    แถวบ้านบ่าวหนองคายกะเป็นจั่งซี้คือกันครับ
  4. สัญลักษณ์ของ ลาวดีน้อย
    ขอบคุณ พี่ขามป้อม จ้า ที่เข้ามาอ่านเรื่องสั้นของน้อง
    เรื่องแบบนี้น่าจะคล้ายๆคือกันทุกหม่องอยู่เนาะจ้า ว่าแต่มีแต่บ้านน้องอิอิ
    น้องกะเขียนบ่เก่งจ้า แค่เเบบว่า มันเป็นเรื่องจริงใกล้ตัวน้องจ้าเลยเรื่องของเจ้าของเลยจ้า555+
    เขียนมาว่าสิมีคนอ่านบ่อิอิ

    ขอบคุณจ้าที่เข้ามาบล๊อกน้องลาวน้อยพี่ข้ามป้อม


    พี่บอย บ่อ่านกะมาเบิ่งชื่อๆกะขอบคุณจ้า 55+


    พี่กึ๋ม ดีใจเด้ที่คือกัน ว่าแม่นเป็นแต่บ้านเจ้าของชั้นดอกจ้า 555+ขอบคุณจ้าที่เข้ามาเบิ่ง..
  5. สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    พี่แจ่มใสว่า การรอคอยของน้อง ไม่นานหรอก โล๊ะนักการเมืองหมู่บ้านความคิดเก่าๆ ออก คนรุ่นน้องสมัครแทน แบบว่าเอาประชาธปไตยจริง หาเสียงด้วยความรู้ความสามารถจริง เป็นการเริ่มจากระดับหมู่บ้าน ตำบล และอาจเลยไปเป็นะรดับประเทศ พี่แจ่มใส ยังคงอยู่เห็นคนรุ่นใหม่เป็นนักการเมือง เป็นนักการเมืองนะค่ะ ไม่ใช่เล่นการเมือง
  6. สัญลักษณ์ของ ไทเมืองมุก
    ความดีง่ายๆ คือ เลิกทะเลาะกัน คนไทยก็รักกัน บ้านเมืองก็จะเป็นสุข
  7. สัญลักษณ์ของ อาวอ้วนเมืองยศ
    บ่ยาวดอกจ้า พออ่านยุ แต่สีสันผุเฒ่าว่าบ่ค่อยใหว ละกะโตน้อยจ้า ตาบ่ค่อยดี โตใหญ่กั่วนีี่แน่ เรื่องนี่เป็นปัญหาทั่งระดับชาติและระดีบหมู่บ้านเลยเนาะจ้า
  8. สัญลักษณ์ของ ลาวดีน้อย
    ขอบคุณจ้า พี่แจ่มใส่ที่เข้ามาบล๊อกน้อง น้องจะไปสมัครเป็นผู้ใหญ่บ้านอิอิ เรียนจบไปพัฒานบ้านตัวเองเนาะจ้า
    เด็กสมัยใหม่เอาความคิดใหม่ไปให้คนเก่าคนแก่ได้เข้าใจแล้วรับรู้ หากิจกรรมทำร่วมกันให้เกิดความสามามัคคีคืนมาเนาะจ้า
    ไม่ยากที่จะทำหากเพียงตั้งใจแล้วกระทำจริง เรียนรู้สิ่งใหม่ไปปรับใช้ในบ้านตัวเอง
    แต่ความรู้ใหม่ไม่ไปเป็นผลกระทบต่อความเป็นอยู่แบบอีสาน ยังต้องคงไว้การเป็นลูกอีสานน้องก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นจ้า
    แต่อนาคตก็ไม่แน่นอนค่ะน้องกลัวจะไปกันใหญ่ ถ้าไม่ได้อยู่ในจิตสำนึกที่จะกระทำเนาะ ยังไงก็ต้องกับมาสักวันความสามัคคี

    พี่ไทเมืองมุก มันก็พูดง่ายจ้า แต่ทำยาก ถ้าทุกคนไม่หันหน้าเข้าหากัน..แต่สักวันก็คงกลับมาเหมือนวันเก่าที่มิตรต่อกันเนาะจ้า
    ขอบคุณจ้าที่เข้ามาบล๊อกน้องจ้า



    อาวอ้วน อ่อยอาวกะเป็นวัยรุ่นอยู่เด้จ้า คืออ่านบ่ได้ดอก หืยยอาว อิอิ ปัญหานี้ถึงจะเป็นแค่ชั้นเล็กในท้องถิ่น
    แต่ถ้าไม่หายก็จะใหญ่ไปหน้าเนาะจ้าอาวอ้วน ขอบคุณที่มายามบล๊อกน้องจ้า
  9. สัญลักษณ์ของ ไผ่หวาน
    พ่อต้องแพ้คะเเนนให้คู่เเข็ง 20 คะแนน (แก้ให้เป็นคู่แข่งแน่เด้อ)

    พี่สาวย่าลง อบต. แ้พ้คู่แข่ง 1 คะแนน ถ้าย่าบ่ทันย้ายทะเบียนบ้าน
    คือสิชนะเพิ่นยุดอก น่าเจ็บใจเนาะ
  10. สัญลักษณ์ของ ลาวดีน้อย
    ขอบคุณหลายๆค่ะ ย่าไผ่หวาน แก้เเล้วค่ะอิอิ พิมผิด

    น่าเสียดายหลายเนาะจ้า 1 คะแนน เอง แต่บ่เป็นหยังจ้า ครั้งใหม่กะสู้เขาใหม่จ้า

Trackbacks

Total Trackbacks 0
Trackback URL: