หมูน้อย

จากการใช้ชีวิตบนโลกไซเบอร์นับได้ร้อยละ 30 ของกิจกรรมในชีวิตประจำวัน
นับเป็นเวลาเกือบประมาณ 6 ปี 72 เดือน 2,160 วัน 51,840 ชั่วโมง 3,110,400 นาที
และ 186,624,000 วินาที ข:) หากตีเป็นเงินแล้วคงมีราคาเป็นสิบๆล้านบาท

ความต้องการในการใช้อินเตอร์เน็ตเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
มีช่องทางการสื่อสารเพิ่มมากขึ้น
จากครั้งแรกมีแค่อีเมลติดต่องาน เริ่มรู้จักการแชทในลักษณะกล่องข้อความสีเหลืองๆ
ใครจำได้บ้างอิอิอิหรือมีใครเคยเล่นบ้างอะ...ซึ่งการเล่นในขณะนั้น..แชทกันด้วย
ข้อความ ที่สุภาพ จริงใจ และเป็นการพูดคุยกันในเชิงการให้กำลังใจกันและการ (ไม่ใช่จีบกัน)





เพียงเวลาผ่านไปไม่นานความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีทำให้อะไรๆเปลี่ยนไป
เพียงพริบตาเดียวก็มีโปรแกรม MSN Messenger ตอบสนองการสื่อสาร:l-:l-
มี hi5(ไม่เคยเล่น ) facebook twitter(ไม่เคยเล่น )

ถือเป็นวิวัฒนาการที่ปรับเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว
ทำให้คนต้องวิ่งตามเทคโนโลยี เพื่อให้ตนเองมีความก้าวทันข้อมูลและทันสมัยมากขึ้น
แต่เกือบๆๆๆๆไปแล้ว เราเกือบจะลืม(หรือมีบางคนลืม)วิถีชีวิต
ความเป็นอยู่ของยุค สมัยก่อนที่ครั้งหนึ่งเคยเขียนจดหมาย โทรเลข
:l- จำได้ว่าสมัยตอนที่เรียนในชั้นประถมศึกษา อาจารย์ที่สอนภาษาไทย
สอนหลักการเรียนจอหมายให้ถูกต้องตามแบบฟอร์ม ว่าจดหมาย 1 ฉบับ
ประกอบไปด้วยการเขียนส่วนใดบ้าง และหมูน้อยเชื่อว่าหลายๆคนคงยังจำได้อิอิอิ

เพราะการเขียนจดหมายติดต่อกันในสมัยนั้นเป็นช่องทางการสื่อสารที่ดูจะมีเสน่ห์ที่สุด
เพราะนอกจากจะมีกระดาษเขียนจดหมายที่สื่อถึงข้อความ บุคคลที่เราต้องการส่งแล้ว
ยังมีซองจดหมายหลายแบบให้เราเลือกใช้หลายแบบ....แต่ในสมัยนี้..จดหมายยังเขียนกันอยู่ไหมน๊า

แต่สำหรับหมูน้อยแล้ว..ไม่มีโอกาสได้เขียนจดหมายเลย..แต่รับจดหมาย/เอกสารยังมีอยู่นะ
อิอิอิจดหมายทวงหนี้-:l-

สมัยครั้งยังเรียนอยู่ป.ตรียังมีโอกาสเขียนจดหมายหาเพื่อนๆๆที่สนิทกันที่เรียนมาด้วยกัน
ตอนที่เรียนมัธยมที่พอเรียนจบมัธยมทุกคนก็ต่างแยกย้ายเดินตามทางฝันที่ตนเองวางไว้

ในสมัยนั้นช่องทางการสื่อสารมีเพียงจดหมาย อิอิอิ จำได้ว่าเขียนจดหมายหาเพื่อนๆในแต่ละครั้ง
ประมาณ 4 หน้ากระดาษเขียนจดหมายขึ้นไป...และเวลาได้รับจดหมายจากเพื่อนๆ
ก็มีจำนวนหน้าจดหมายที่ไม่ต่างกัน เพราะต่างฝ่ายต่างก็เขียนบรรยายเรื่องราวที่ตนเอง
ได้เจอะเจอในแต่ละวัน เวลานั้งอ่านจดหมายเพื่อนๆ มีทั้งรอยยิ้ม น้ำตา ตามอารมณ์ข้อความ
ในจดหมาย.............แต่พอเรียนป.ตรีในระดับชั้นปี 3-4 วิถีชีวิตเริ่มเปลี่ยนไป

เริ่มเข้าสู่ยุคของเทคโนโลยี ยุคของโทรศัพท์มือถือ(บ้านนอกนะอิอิอิ)
เริ่มใช้อินเตอร์เน็ตในการติดต่อกันมากขึ้น กำลังเพลินกับการใช้เทคโนโลยี
จนลืมไปเลยว่าเคยเขียนจดหมายฉบับสุดท้ายเมื่อไร
และมีโทรศัพท์มือถือเข้ามาทำให้สามารถติดต่อกันได้ง่ายขึ้น..
จำได้ว่ามือถือเครื่องแรกนั้น คือ Sony Ericsson รุ่นเดินได้



คุณแม่เป็นคนซื้อให้เพราะในตอนนี้..ไม่ได้สนใจมือถือเท่าไร
เพราะว่าอยู่หอพักก็มีโทรศัพท์ใช้อยู่แล้ว
แต่จะมีปัญหาในช่วงที่ต้องไปต่างจังหวัด หรืออกพื้นที่...แม่สงสารเลยซื้อให้...:l-

เทคโนโลยีเข้ามาในชีวิตแบบที่เรายังไม่ทันตั้งตัว..ใช้อินเตอร์เน็ตมากขึ้นมากๆๆขึ้น
ทั้งค้นข้อมูล รีวิวเอกสารงานวิจัย เพราะสะดวกและรวดเร็วทันใจวัยรุ่นเหลือเกิน
และในขณะเดียวกันนั้นก็ทำให้ตัวเราเองเริ่มขี้เกียจมากขึ้นด้วย
เพราะเมื่อก่อนเวลารีวิวเอกสาร งานวิจัย เราต้องค้นหนังสือ เอกสาร จากนั้นก็สำนวน(ถ่ายเอกสาร)

อ่าน เขียน และสรุป ให้ได้ในบทความที่เราต้องการ..ทำให้เราได้อ่าน เขียน
แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆการค้นข้อมูลผ่านอินเตอร์เน็ตที่สะดวก รวดเร็ว อิอิอิ
ได้แต่ copy และ paste แล้วปริ้น สรุป

ความต่าง คือข้อค้นพบที่หมูน้อยเจอ

บอกตัวเองเสมอว่าเราต้องย้อนกลับไปใช้วิธีเดิมในการรีวิวเอกสารได้แล้ว
ไม่งั้นรอยหยักในสมองจะลดน้อยลง และหายไปในที่สุด