นู๋น้อย

... พอตะแสงตาเวนย้าย บ่ายมาใกล้สิค่ำ
นางสิหยับ หย่างย้ายมานั่งลี้แม่นอยู่เถียง
นั่งฟังเสียงสนูว่าวหนาวลม ยามข้าวแก่
เสียงปลาตอดอยู่กลางน้ำ ใจช้ำๆแฮ่งกังวล

คิดสับสนในใจท้อ จิขอเมืออยู่บ้านท่ง
คิดประสงค์โง้วคืนบ้าน ฝันเรียนรู้แม่นอยู่เฮือน
วันปีเดือน พลอยเลือนย้านหายลับไปกับกาล
ลืมหนหลัง แต่ฝังใจให้ดับไปกับกาลสิ้น

ใจโบยบินมาดนแล้ว ได้ตะบินแซ่วไปตามลม
คือจั่งตมปักไม้เลน จั่งโอนเอนตามลมต้อง
ใจบ่มีฮอดหม่อง พักพิงอินใจอุ่น
ถึงมีบุญได้พบพ้อ คนหมู่มากกะจากไป