ไผ่หวาน
ร้านชำเล็ก ๆ ในบ้านมหา
by
, 09-09-2010 at 14:32 (2780 เปิดอ่าน)
หลายคนคงคิดว่า ไผ่หวานต้องรับราชการที่หน่วยใหนสักแ่ห่ง (ความใฝ่ฝันในอดีต).. หรือไม่ก็คงนั่งในออฟฟิต ตากแอร์เย็นฉ่ำ (กลายเป็นอดีตไปแล้ว)
คงคิดไม่ถึงว่า เป็นเพียงแม่ค้า เปิดร้านขายของชำเล็ก ๆ ที่หน้าบ้าน...แค่นั้น ( ปัจจุบันที่คิดผิดอย่างไม่ให้อภัยตัวเอง)
เมื่อสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝัน ไม่ได้มา งานที่ทำไม่ใช่สิ่งที่ตัวเองถนัด ความผิดพลาด ผิดหวัง ทำให้ตัวเองกลายเป็นคนขาดความเชื่อมั่น พฤติกรรมของเพื่อนร่วมงาน ทำให้กลายเป็นคนหวาดระแวง ความซื่อ หรือ โง่ในสายตาคนอื่น กลายเป็นเหยื่อของคนฉลาด (แกมโกง)
ฉันกลายเป็นคนอ่อนแอ ขี้ขลาด ชอบเก็บตัว มีโลกส่วนตัวสูง ซึ่งมันเป็นอุปสรรคอย่างยิ่ง กับอาชีพที่ตัวเองทำอยู่.....
ร้านสะดวกซื้อ ขึ้นกันมากมาย ยังกะเห็ดปลวกไก่ทุกตรอกซอกซอย ร้านของฉันไม่ค่อยมีลูกค้ามากนัก จะเพราะฉันไม่กันเองกับลูกค้า หรือเพราะร้านฉันไม่มี ขนมจีบ ซาลาเปา เสนอขายก็ตาม หลายครั้งที่คิดจะเลิกขาย แต่ไม่รู้จะทำอะไร ดีกว่าอยู่บ้านเฉยๆ น่า เพราะเหตุนี้ ฉันจึงมีเวลาอยู่กับโลกส่วนตัว....โลกอินเตอร์เน็ต บ้านมหาคือบ้านที่อบอุ่น ความสุขใจ ที่ไ้ด้จากที่แ่ห่งนี้มีมากมายมีเพื่อนบ้านแวะมาทักทายอยู่เรื่อย ๆ ทำให้ฉันไม่เหงา เสียงเพลง พิณ-แคณ หมอลำ หลากหลายแขนง ทำให้ร้านของฉันครึกครื้น ขอบคุณทุกคนทีแวะมาหา ทุกกระทู้ ที่ทำให้ฉันเบิกบานใจ สุขใจทุกครั้งที่เข้า ณ ที่แห่งนี้ ถึงจะไม่รู้จักใครเป็นการส่วนตัวเลยก็ตาม
ขอบคุณที่มีบล็อก...