หมูน้อย

ฝากอักษรกลอนไว้ให้ใครคิด
คล้ายคนคุ้นสนิทจิตเสน่หา
เจ็บปวดใจใครนั้นมาจากลา
ไห้โหยหาโศกเศร้าได้เท่านี้

คืนฝนคลั่งถั่งถ้อยน้อยใจนัก
ฝากต้นรักจนปลื้มแล้วลืม...หนี
กำลังใจให้คราวก่อนย้อนไม่มี
สิ้นฤดีสายใยงามความห่วงใย

หลงถลำลมใครได้เอ่ยพร่ำ
ยิ่งดื่มด่ำคำปลอบขวัญคนหวั่นไหว
รักแล้วจะผิดหวังลืมชั่งใจ
ตรมทรวงในรักพบ..จุดจบแล้ว

บทกลอนนี้พลีไว้ด้วยใจห่วง
ใจทั้งดวงหม่นหมองมิผ่องแผ้ว
เพียงเริ่มต้นก็พลาดสวาทแคล้ว
สิ้นวี่แววคำใคร..ให้คะนึง

เพียงลมผ่านพัดนานกลีบ...ดอกลีบช้ำ
พร่างพรมคำฝากไว้ให้คิดถึง
เพลินคำแผ่วแล้วลามิตราตรึง
เจ็บให้ซึ้งเพียงเผลอใจคิดไปเอง

จบและจากพรากไปไร้สิ้นข่าว
อกปวดร้าวสะบั้นฉันคนเก่ง
คนอ่อนไหวผิดหวังสุดวังเวง
ยามคว้างเคว้งตอนนี้...มีน้ำตา