แค่ผู้หญิงธรรมดาที่นางฟ้าอยากจะเป็น

วันเอ๋ยวันหยุด
หยุดเพื่อปลดตุ้มถ่วงที่หน่วงหนัก
หยุดเพื่อพักสังขารและให้อาหารใจ
หยุดเพื่อพิจารณาความเป็นไปในชีวิต



หยุดคิด หยุดดู กันสักหน่อย
ว่าเราปล่อยกายและใจไปกับสิ่งใดบ้างในวันนี้



วันนี้ต้องหยุดหนอ ขอเกาะเกี่ยว
ไม่เลาะเลี้ยวพากายใจหนีไกลห่าง
กี่หยุดแล้วที่แน่งน้อยวิ่งสำราญ
ทิ้งให้เขาต้องอ้างว้างสางงานตน
อีกหนึ่งเสี้ยวของการอยู่อย่างมีคู่
อย่างที่รู้ร่วมกันแล้วคือใฝ่ฝัน
ปลงใจแล้วควรตั้งมั่นกันและกัน
ขอสักวันให้ฉันอยู่...ดูแลเธอ



มืดเอ๋ย....มืดมัว
มันสลัวมืดในหัวใจฉัน
ควรเก็บไว้ให้ละเหี่ยเพลียทุกวัน
หรือจะสร้างสุขเบิกบานด้วยใจตน



อย่าเก็บตกเอาฝุ่นผงจากอากาศ
หรือความพลาดผิดของตน-ผู้คนหนา
ปล่อยได้ปล่อย วางได้วางอย่านำพา
แบกเอามาให้หนักอก วิตกทรวง

***เก็บไว้เพื่อเตือนตน ตนเตือนตนไม่ได้ ใครเล่าจะเตือน***



ฝากไว้ด้วยใจปรารถนา
หวังนำพาความสุขใจ
สิ่งเล็กน้อยที่มอบให้
เพื่อความสดใสและเบิกบาน
นะเอย