อบเชย

มิใช่อะไรดอก ครั้งแรกนี้ก็คือการเขียนบันทึกน่อ ตั้งชื่อให้มันดูตื่นเต้นไปงั้นแล นี้ต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเขียนหลบๆซ้อนๆนายกันเลยทีเดียว จริงๆแล้วชื่ออบ แต่ทำงานกับนายฝรั่งที่ทำงานเลยตั้งชื่อให้ใหม่เป็น ซิน เพราะ ภาษาอังกฤษ อบเชยคือซินนาม่อน ตอนแรกว่าจะมาแค่ฝึกงานอย่างเดียว แต่พี่ๆที่ทำงานใจดีกะเฮามาก บอกว่าถ้าเรียนจบจะเข้ารับทำงาน และฝันก็เป็นจริง ตอนนี้มาอยู่กรุงเทพได้ 2 เดือนแล้วงานหนักก็จริงแต่โชคยังดีอยู่หอใกล้ๆที่ทำงาน ประหยัดค่ารถไปได้เยอะมาก พอคิดถึงส้มตำปลาแดกที่บ้านทีไร ก็จะไปตลาด แรกๆก็เหงาอยู่เหมือนกันนั่งทำกินอยู่คนเดียว แต่พอเรื่อยๆก็เริ่มออกไปกับที่ทำงานบ้าง เค้าชอบพาไปกินอาหารฝรั่งกันสั่งไม่ถูกจิ้มๆชี้ๆเอาอย่างเดียว มีอยู่ครั้งนึงหนักมากงานนี้ วันเกิดนายฝรั่งพาไปกินอาหารเม็กซิกัน แต่ละอย่างหน้าตาดูบ่ได้จริงๆ ว่าจะแอบพกพริกน้ำปลากับแจ่วไปด้วย แต่ก็กลัวพี่ๆเค้าหาว่าไม่เคารพกันเลย ก้เลยกินๆไป แต่ก็เออมันก็รสชาติแปลกๆพริกมันก้รสชาติแปลก มันไม่อร่อยเหมือนของเราเลย เข็ดแล้วจริงๆอาหารเม็กซิกันเนี่ย กินข้างคลุกน้ำปลาพริกยังอร่อยซะกว่า.. แต่จริงๆแล้วลิ้นเรามันไม่ถึงกระนะ ฮ่าๆๆ