khonsurin

หงอย.- ปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์







เมื่อเวลาผ่านไปนานเข้า....จากความเหงาผ่านมาก
ใจเราช่างหงอย คิดถึง ซึมเศร้า จนเรียกว่าหงอย
มองท้องฟ้าที่พร่ำฉ่ำด้วยสายฝน มองดูทุกอย่างข้างทาง

ดูเวิ้งว้าง ว้าเหว่เงียบเหงา หงอยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ความเหงาบวกกับความหว้าเหว่ จนหงอย ไม่อาจจะพูดกับใครได้

อยู่กับตัวเอง เพื่อรอคอยใครสักคนหนึ่ง ....อยากร้องไห้ อยากนอน

อยากนั่งเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลยละ…เมื่อไหร่ น้อเขาจะมาหาเราเสียที

ใจคนรอ เฝ้ารอ เฝ้าฝันเหมือนอยู่คนเดียวในโลกใบน้อยใบนี้ทีเดียวเลยละ



หงอย.- ปู พงษ์สิทธิ์ คัมภีร์



[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=21307s1[/wma]