สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน

ไดอารี่นี่ถูกบันทึกด้วยไอแพดลงวันที่ 5 กันยายน (บันทึกย้อนหลัง)

วันนี้ฉันตื่นขึ้นมาด้วยหัวใจที่แช่มชื่นผิดปกติ

ไม่ใช่ทุกวันฉันไม่มีความสุขหรอกนะแต่เมื่อคืนฉันฝันถึงใครคนหนึ่งที่

จากฉันไปอยู่ที่ๆไกลแสนไกล ฉันไม่ได้คิดอะไรฟุ้งซ่านมากนักหรอก

เพราะว่าช่วงนี้ฉันเอาตัวเองไปทุ่มเทกับการเรียนและเขียนหนังสือ

ยิ่งช่วงนี้เรียงความที่ต้องเอาไปส่งประกวดที่มหาวิทยาลัยดงกุก

เล่นเอาฉันหายใจออกมาเป็นตัวหนังสือฮันกึลเอาเสียเลย

เขาคือเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่อายุสิบห้าปีทุกครั้งที่ฉันฝันถึง

เด็กอายุสิบห้าที่ครั้งหนึ่งฉันเคยรักเขาเสียเหลือเกิน

รักของฉันตอนนั้นมันเป็นรักแบบเด็กๆนะ

แต่เชื่อไหม

ยิ่งเวลาผ่านไปฉันยังระลึกถึงครั้งหนึ่งที่ฉันได้รักใครสักคนด้วยหัวใจจริงๆ

ฉันไม่รู้จะบอกเธออย่างไรดีเพื่อน เมื่อคืนเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก

''เธอบอกรักฉัน''

เธอทำให้ฉันมีความสุขเมื่อฝันถึงแต่เธอกลับทำให้ฉันร้องไห้เมื่อตื่นเพราะคิดถึงเธอ

ฉันอยากบอกเธอว่าฉันอยู่ตรงนี้ฉันสบายดีนะ

ชีวิตของฉันอาจจะไม่อะไรโลดโผนไม่มีอะไรทำให้ฉันเจ็บปวด

บางทีเรื่องที่ฉันทุกข์ใจมากที่สุดคือเรื่องที่ฉันอยากกลับบ้านก็เท่านั้น

เมื่อคืนเธอทำให้ฉันมีความสุขมาก

เราจับมือกันเดินไปที่สนามใหญ่ข้างๆช้อปอุตสาหกรรม

ไปนั่งเรียนที่โต๊ะใกล้ๆกัน

จนกระทั่งเธอขับรถคันโปรดมาส่งฉันมาส่งฉันที่บ้าน

ฉันจำได้ฉันไม่มีความสุขแบบนี้นานแล้วถึงมันจะเป็นความฝันก็เถิด

''ถึงตื่นขึ้นมาฉันต้องร้องไห้ฉันก็ยอมเพื่อน''



เธอล่ะสบายดีไหม ฉันอยากบอกว่าสิ่งที่ฉันทำได้ดีที่สุดคือการสวดมนต์ให้เธอ

ฉันจะทำมันเรื่อยๆนะหวังว่าเธอคงจะได้รับสิ่งที่ฉันตั้งใจทำ

วันนี้วันเกิดฉันแหละฉันอาจจะได้คำอวยพรมากมายจากเพื่อนของเรา

ถ้าพรนั้นทำให้ฉันโชคดีขึ้นมาบ้างฉันจะสวดมนต์เพื่อขอให้เธอโชคดีเช่นกัน

เธอหลับให้สบายนะ ฉันระลึกถึงเธอเสมอ รักของฉัน