สาวชัยภูมิ ลูกพ่อขุน

สมุดบันทึกที่จะบันทึกเรื่องราวที่ประทับใจที่สุด เหงา เศร้า เพ้ออยู่ตรงนี้หมดบางหน้าก็มีความสุข บางหน้าก็รันทดปานตัวเองเป็นนางเอกดาวพระศุกร์เอาโลด ทั้งนี้เพราะว่าบีเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงคือบ่ค่อยยุ่งเรื่องชาวบ้านชอบยุ่งแต่เรื่องตัวเอง(เป็นส่วนใหญ่) สิ่งที่บีทำทุกๆครั้งก็คือการเขียนบันทึก ให้กำลังใจตัวเอง สอนตัวเองหรือไม่ก็ด่าตัวเองในบางที ทั้งนี้เพราะว่าเป็นคนที่ชอบระบายความเครียดด้วยการเขียน ไม่ชอบที่จะไปพูดให้ใครฟังน้อยครั้งนักจะเสียน้ำตาต่อหน้าคนอื่นแต่ถ้าเสียน้ำตาคนเดียวนับไม่ถ้วน

มาดูบันทึกแต่ละหน้าของบีกันดีกว่าค่ะ



บันทึกเล่มนี้ได้ของขวัญวันเกิดจากเด็กน้อยค่ะเขาเห็นว่าเราชอบเขียนเลยซื้อสมุดไดอารี่ให้เล่มหนึ่ง เราก็ใช้ซะ




เพ้อไปตามเรื่อง มีกลอนรูปถ่ายตอนนี้ถ่ายตอนเป็นครูวันแรก(ยังเอ๊าะๆ)



จำได้วันนั้นไปอบรมที่สำโรงเรื่องการสอนแบบบูรณาการอะไรนี่แหละ ดิฉันกับเพื่อนช่วงพักกลางวันมาแอบเก๊กสวยด้วยรูปถ่าย สมัยเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว



หน้านี้เป็นงานเลี้ยงปีใหม่สมัยอายุสิบเก้า ทำงานโรงงานครั้งแรกกับหัวหน้าแผนกคิวซีตอนนี้พี่แกเป็นผู้จัดการแล้ว ทำอยู่นานเหมือนกัน ที่โรงงานก็มหาลัยชีวิตดีๆนี่เอง ฉันยังยังจำได้ช่วงที่โอเข้าเยอะกับสอบมันทำให้ดิฉันถูกผีบ้าเข้าสิงไปชั่วขณะ




ฉันกับยายน้องสาวและลูกพี่ลูกน้องช่วงม.4 อย่าคาดหวังและหาความงามของสาวชัยภูมิคนนี้เพราะห่างไกลกับธิดาผ้าขิตเหลือเกิน (บ่ได้เป็นจักปี)



เป็นสาวแว่นนะคะ ไปวัดธรรมกายไปสอบธรรมทางก้าวหน้าครั้งนั้นสอบได้ที่4ประเทศแต่คนได้ที่4 มีกี่คนในเมืองไทยล่ะ โรงเรียนหนึ่งได้เป็นสิบถ้าเป็นประเทศฉันว่ามากกว่าพัน







อยู่ป้วยฮั้ว(ชื่อโรงเรียน)หลายปีสิ่งที่คนสวยโดนทุกปีคือการได้ไปเต้นหรือร้องเพลง ตอนนั้นจำได้ว่าแสดงงานไหว้พระจันทร์แสดงเรื่องอยู่กับก๋งเป็นคนเขียนบทแล้วก็ร้องเพลงโดยมีเหล่าซือครูจีนเต้นเป็นแบล็คกราวน์ วันนั้นฉันเด่นค่ะ



ถ่ายกันกันตอนม.6 คิดถึงเพื่อนทีไรก็เอามาดูต่างคนก็ต่างมีหนทางเป็นของตัวเอง
คิดถึงมากๆ เพื่อนรัก ฟ้าแสดแห่งภูนกแซว





แข่งกีฬาสีกลุ่ม ได้เป็นดรัมดูกี่ครั้งก็ดีใจที่ครั้งหนึ่งได้นำหน้าขบวณบ้าง


มีต่อจร้า