khonsurin

ว่างเปล่า

Rate this Entry
ว่างเปล่า






"ธรรมชาติของทุกสรรพสิ่ง ล้วน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปอยู่ทุกขณะ ตามหลักไตรลักษณ์ นั่นคือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา"




"ซูตงโพ(苏东坡)" ยอดนักกวีและนักปกครองในสมัยซ่งใต้ เรื่องหนึ่งเล่าเอาไว้ว่า...


ครั้งหนึ่งซูตงโพได้ยินว่า อาจารย์เซนฝออิ้น ณ วัดจินซานขึ้นแสดงธรรมเทศนา

เขาจึงรีบเดินทางมาฟังธรรมที่วัด ทว่าเมื่อมาถึง ปรากฏว่าศาสนิกชนล้วนมาจับจองที่นั่งฟังธรรมกันจนเต็มบริเวณไปหมดแล้ว

เมื่ออาจารย์เซนฝออิ้น เห็นซูตงโพจึงเอ่ยทักว่า "ผู้คนนั่งเต็มแล้ว ในที่นี้ไม่มีที่นั่งสำหรับท่านแล้ว"


ซูตงโพพอได้ฟังก็โต้ตอบอาจารย์เซนโดยเหน็บแนมแฝงธรรมะที่คิดว่าตนเองเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งกลับไปว่า


"ในเมื่อไม่มีที่ว่างให้นั่ง งั้นข้าขอนั่งบน ธาตุ4 ขันธ์5 ของท่านอาจารย์ก็แล้วกัน"

(ธาตุ4 หมายถึงวัตถุอันเป็นที่ตั้งมูลฐานของสิ่งทั้งปวงประกอบด้วย ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ ส่วนขันธ์5 หรือ เบญจขันธ์ หมายถึง กองแห่งรูปธรรมและนามธรรมห้าหมวดที่ประชุมกันเข้าเป็นชีวิต ประกอบด้วย รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์)

อาจารย์เซนฝออิ้น จึงตอบกลับมาว่า

"อาตมามีคำถามข้อหนึ่ง หากท่านตอบได้ พระชราเช่นอาตมาจะยอมให้ท่านนั่งบนร่างกายของอาตมา แต่หากตอบไม่ได้ ท่านจงมอบชิ้นหยกประดับเข็มขัดของท่านให้กับวัดเป็นที่ระลึกเถิด"

ซูตงโพได้ยินดังนั้นก็รับคำท้าทันทีเพราะมั่นใจในสติปัญญาของตนว่าอย่างไรก็ต้องชนะ

อาจารย์เซนฝออิ้นจึงเอ่ยถามขึ้นทันที่ว่า

"ในเมื่อธาตุทั้ง4 ล้วนว่างเปล่าอยู่แต่เดิม ขันธ์ 5 ก็ไม่มีอยู่ แล้วท่านจะนั่งที่ใดกันเล่า?"


ซูตงโพได้ฟังคำถามจึงค่อยเข้าใจว่าตนเองพลาดพลั้งให้กับอาจารย์เซนแล้ว


สุดท้ายจึงได้แต่มอบหยกประดับเข็มขัดให้กับทางวัดเป็นที่ระลึกไป




จาก
หนังสือ 《禅的故事精华版》, 慕云居 เรียบเรียง, สำนักพิมพ์ 地震出版社, 2006.12, ISBN 7-5028-2995-4

เอเอสทีวีผู้จัดการ

Submit "ว่างเปล่า" to แชร์ไปที่ Facebook Submit "ว่างเปล่า" to แชร์ไปที่ Twitter Submit "ว่างเปล่า" to แชร์ไปที่ Printerest

Comments

  1. สัญลักษณ์ของ lungyai1123


    เกิดมา ตั้งอยู่ ดับไปฉะนั้น
    อันตัวมีตน คงอยู่สิไม่มี
    อากาศว่างเปล่า เวิ้งว้างก็ดี
    ย่อมมีความเงียบวังเวงร่ำไป

    จับต้องไขว่คว้าว้าวุ่นไม่มี
    อย่างดีความคิดวาดให้เป็นตัว
    จะกลัวความคิดนั้นอยู่ใยเล่า
    วาดความคิดนั้นจดลงเสาะหา

    ว่างเปล่าไงเล่าเจ้าเอย
    มีเกิดมีแก่เจ็บตายเช่นนั้น
    หันบาปเห็นบุญตามแต่กรรมมี
    สุขทั่วปฐพีแซ่ซ้องแต่กรรม

Trackbacks

Total Trackbacks 0
Trackback URL: