น้องลาวน้อย

เขียนได้ดีจ้าน้องหล่า เอื้อยกะนั่งอ่านไปยิ้มไป คือกันเบิดล่ะจ้า บ่ว่าหมู่บ้านได๋ พ่อเอื้อยเลากะค้านหัวชนฝาคือกันล่ะตะกี้ ว่าบ่อยากยุ่งเรื่องการเมือง(ในหมู่บ้าน)

แต่ว่าพอมาฮอดสมัยที่เสี่ยวฮักเพิ่นได้เป็นผู้ใหญ่บ้าน โดยการที่เลาเป็นโตตั้งโตตีซ่อยเขาหาเสียง (ถึกขอร้องแกมบังคับจากเสี่ยว) เวลาผ่านไปได้ปีกว่า ผู้ซ่อยผู้ใหญ่บ้านเพิ่นป่วยตาย พ่อเอื้อยกะเลยได้เป็นผู้ซ่อยพ่อใหญ่บ้านแบบบ่ได้ตั้งโต (โดยการขอร้องแกมบังคับของเสี่ยวอีกแล้ว)

อยู่ไปอยู่มา อยู่มาอยู่ไป พอได้ไปเฮ็ดงานฮ่วมกัน แนวคิดของเสี่ยวฮักสองคนกะบ่ตรงกันเด้บาดนี่ แล้วกะเกิดการผิดใจกันขึ้นมา เฒ่าพ่อกะได้อดอยู่จนเบิดสมัยพุ่นล่ะเลากะดาย ความรับผิดชอบต่อหน้าที่ต้องมาก่อนพุ้นเด้เพิ่นว่า กะอยู่แบบอึดอัดนั่นล่ะ จนซู่มื้อนี้กะจักว่าเพิ่นถามข่าวกันยัง เอื้อยกะบ่ได้ถามข่าวหา มันกะผ่านมาดนแล้ว 7-8 ปีได้

เรื่องแบบนี้กะเฮ็ดให้เฮาได้ฮู้ว่า การเกิดขัดแย้งทางความคิด หรือการเห็นต่าง มีอยู่ทุกๆ สังคมแล้วกะทุกหม่องจ้าอิหล่า เพียงแต่ ปัญหาของคนอื่น เฮาเหลียวบ่เห็นซื่อๆ นั่นล่ะ

เข้ามาเป็นกำลังใจในการเขียนบล็อกให้น้องสาวหล่าก่อน เขียนมาสู่เอื้อยอ่านอีกแหน่เด้อจ้า อิอิ

บ่ได้อ่านดอกมื้อหน้ามาเล่าสู่ฟังใหม่แนเด้อน้องสาว

แถวบ้านบ่าวหนองคายกะเป็นจั่งซี้คือกันครับ

ขอบคุณ พี่ขามป้อม จ้า ที่เข้ามาอ่านเรื่องสั้นของน้อง
เรื่องแบบนี้น่าจะคล้ายๆคือกันทุกหม่องอยู่เนาะจ้า ว่าแต่มีแต่บ้านน้องอิอิ
น้องกะเขียนบ่เก่งจ้า แค่เเบบว่า มันเป็นเรื่องจริงใกล้ตัวน้องจ้าเลยเรื่องของเจ้าของเลยจ้า555+
เขียนมาว่าสิมีคนอ่านบ่อิอิ

ขอบคุณจ้าที่เข้ามาบล๊อกน้องลาวน้อยพี่ข้ามป้อม


พี่บอย บ่อ่านกะมาเบิ่งชื่อๆกะขอบคุณจ้า 55+


พี่กึ๋ม ดีใจเด้ที่คือกัน ว่าแม่นเป็นแต่บ้านเจ้าของชั้นดอกจ้า 555+ขอบคุณจ้าที่เข้ามาเบิ่ง..

พี่แจ่มใสว่า การรอคอยของน้อง ไม่นานหรอก โล๊ะนักการเมืองหมู่บ้านความคิดเก่าๆ ออก คนรุ่นน้องสมัครแทน แบบว่าเอาประชาธปไตยจริง หาเสียงด้วยความรู้ความสามารถจริง เป็นการเริ่มจากระดับหมู่บ้าน ตำบล และอาจเลยไปเป็นะรดับประเทศ พี่แจ่มใส ยังคงอยู่เห็นคนรุ่นใหม่เป็นนักการเมือง เป็นนักการเมืองนะค่ะ ไม่ใช่เล่นการเมือง

ความดีง่ายๆ คือ เลิกทะเลาะกัน คนไทยก็รักกัน บ้านเมืองก็จะเป็นสุข

บ่ยาวดอกจ้า พออ่านยุ แต่สีสันผุเฒ่าว่าบ่ค่อยใหว ละกะโตน้อยจ้า ตาบ่ค่อยดี โตใหญ่กั่วนีี่แน่ เรื่องนี่เป็นปัญหาทั่งระดับชาติและระดีบหมู่บ้านเลยเนาะจ้า

ขอบคุณจ้า พี่แจ่มใส่ที่เข้ามาบล๊อกน้อง น้องจะไปสมัครเป็นผู้ใหญ่บ้านอิอิ เรียนจบไปพัฒานบ้านตัวเองเนาะจ้า
เด็กสมัยใหม่เอาความคิดใหม่ไปให้คนเก่าคนแก่ได้เข้าใจแล้วรับรู้ หากิจกรรมทำร่วมกันให้เกิดความสามามัคคีคืนมาเนาะจ้า
ไม่ยากที่จะทำหากเพียงตั้งใจแล้วกระทำจริง เรียนรู้สิ่งใหม่ไปปรับใช้ในบ้านตัวเอง
แต่ความรู้ใหม่ไม่ไปเป็นผลกระทบต่อความเป็นอยู่แบบอีสาน ยังต้องคงไว้การเป็นลูกอีสานน้องก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นจ้า
แต่อนาคตก็ไม่แน่นอนค่ะน้องกลัวจะไปกันใหญ่ ถ้าไม่ได้อยู่ในจิตสำนึกที่จะกระทำเนาะ ยังไงก็ต้องกับมาสักวันความสามัคคี

พี่ไทเมืองมุก มันก็พูดง่ายจ้า แต่ทำยาก ถ้าทุกคนไม่หันหน้าเข้าหากัน..แต่สักวันก็คงกลับมาเหมือนวันเก่าที่มิตรต่อกันเนาะจ้า
ขอบคุณจ้าที่เข้ามาบล๊อกน้องจ้า



อาวอ้วน อ่อยอาวกะเป็นวัยรุ่นอยู่เด้จ้า คืออ่านบ่ได้ดอก หืยยอาว อิอิ ปัญหานี้ถึงจะเป็นแค่ชั้นเล็กในท้องถิ่น
แต่ถ้าไม่หายก็จะใหญ่ไปหน้าเนาะจ้าอาวอ้วน ขอบคุณที่มายามบล๊อกน้องจ้า

พ่อต้องแพ้คะเเนนให้คู่เเข็ง 20 คะแนน (แก้ให้เป็นคู่แข่งแน่เด้อ)

พี่สาวย่าลง อบต. แ้พ้คู่แข่ง 1 คะแนน ถ้าย่าบ่ทันย้ายทะเบียนบ้าน
คือสิชนะเพิ่นยุดอก น่าเจ็บใจเนาะ

ขอบคุณหลายๆค่ะ ย่าไผ่หวาน แก้เเล้วค่ะอิอิ พิมผิด

น่าเสียดายหลายเนาะจ้า 1 คะแนน เอง แต่บ่เป็นหยังจ้า ครั้งใหม่กะสู้เขาใหม่จ้า