:heart:บ่าวoffitเป็น ละอ่อน จากบ้านนอกคอกนา จากเมือง รถม้าลำปาง พอจบม.ปลายก้อเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า เข้าเมืองบางกอก ทุกค่ำคืนต้องนอนกอดความเหงา เดียวดายในเมืองคอนกรีต หลายเดือนผ่านพ้นจนกลายเป็นปี เพื่อนฝูงเริ่มมีผ่อนคลายความเหงา แต่แล้ววังวนในครั้งเก่าก่อน ตามมาหลอกหลอนต้องจากกันไป เจ้านายเรียกพบ ฟังจบเข้าใจ สาขาเปิดใหม่ต้องย้ายไปทำ พลัดถิ่นอีกครั้ง แต่ยังสู้ใหว ครานี้มาไกลถึงชัยภูมิ :l- มาเป็นสุนทรภู่เลย555 มาครับมาใครที่พลัดบ้านไกลถิ่น หรือพลัดถิ่นไกลบ้าน(โอ๊ย!ก้ออันเดียวกันนะแหละ) มาเป็นหมู่ เป็นพวกกัน ช่วยรับรู้ แบ่งเบาความเหงาให้กัน
สวัสดีจ้าขอเข้าพักชายคาบ้านคนพลัดถิ่น ด้วยจักคนแน่เด้อจ้า .....c06:c06:
ยินดีต้อนรับ และดีใจมักๆครับผมที่ เข้ามาให้กำลังใจคนพลัดถิ่น:welcome3
ไห่เข่ามาอยุ่ในบ้านนำแหน่เด้อจ้าจักคน พลัดมาจากบ้านกะดนแล่วละ4-5ปีได้กับบ้านเถื่อนึง คึดฮ๊อดคึดฮอดอิพ่อ/อิแม่เด้
มาๆๆครับเข้ามาอยู่ด้วยกันเยอะๆ จะได้อบอุ่นและหายเหงา ยินดีต้อนรับครับผม
ถ่าสิไห่เว่าประวัติมันก่าสิดนโพดเนาะ เอาแค่ว่าจากบ้านมาอยู่ไกลหลาย มาแบบบ่เคยคิด-ฝันสั่นเถาะ คิดฮอดบ้านก่าโทรไปหาเพิ่นเอาเนาะ มีเวลาก่าไปยามเพิ่น มันก่ามีแค่นี่แหล่ะค่ะชีวิตคนเฮาก่าดาย เว่าแล่วก่าอยากกินส้มตำเนาะ
