ชื่อเดิมตั่งแต่เริ่มสร้างวัดในปี พ.ศ 2350 ปลายสมัยรัชกาลที่ 1 คือ วัดมหาสุทธาวาสโดยมีพระราชประสงค์ที่จะทรงสร้างให้เป็นวัดกลางเมืองเขตนคร มีวิหารสูงใหญ่เท่าวัดพนัญเชิงของกรุงศรีอยุธยา มีพระศรีศากยมุนีที่อัญเชิญมาจากวิหารหลวงของวัดมหาธาตุของสุโขทัยประดิษฐานอยู่ การสร้างวัดมหาสุทธาวาสเสร็จสมบูรณ์ในรัชกาลที่ 3 พ.ศ2390 และได้รับพระราชทานนามใหม่ว่า วัดสุทัศน์เทพวราราม ภายในวัด บริเวณลานตรงมุมพระระเบียงด้านขวาประดิษฐานพระบรมราชานุสาวรีย์รัชกาลที่ 8 (ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี ปั้นพระพักตร์นายไพฑูรย์ เมืองสมบูรณ์ ปั้นพระวรกาย) พระวิหารพระศรีศากยมุนีถ่ายทอดแบบมาจากพระวิหารพระมงคลบพิตร กรุงศรีอยุธยา บานประตูใหญ่พระวิหารสักไม้สวยงามยิ่งนักมีจดหมายเหตุว่ารัชกาลที่ 2 ทรงสลักบานประตูใหญ่คู่กลางที่ถูกไฟไหม้เมื่อ พ.ศ 2502 ได้นำไฟเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นำบานประตูใหญ่ด้านหลังพระวิหารมาใส่ไว้แทนพระอุโบสถ สร้างเมื่อปี พ.ศ 2377-2386 ในสมัยรัชกาลที่ 3 ประดิษฐาน พระพุทธตรีโลกเชฎฐ์เป็นพระประธานปางมารวิชัย ใหญ่กว่าพระที่หล่อกรุงรัตนโกสินทร์องค์ อื่นๆ หน้าตักกว้าง 10 ศอก 8 นิ้ว ภาพวิจิตรกรรมฝาผนัง เป็นฝีมือช่างชั้นครู ในสมัยรัชกาลที่ 3 มีความงดงามมาก พระอุโบสถนี้นับว่ายาวที่สุดในประเทศไทย (สถานที่ตั่ง)อยู่บริเวณเสาชิงช้า ตรงข้ามศาลาว่าการกรุงเทพฯ แขวงเสาชิงช้า เขตพระนคร
