ก้อเป็นอีกคนนึงคือกันครับที่ต้องห่างบ้านเกิดเข้ามาดิ้นรนแข่งขันนำเพิ่น แต่ส่วนลึกๆในความรู้สึกก้อยังคึดฮอดโหยหาที่จะเมือไปใช้ชีวิตอยู่บ้านเกิด มาอยู่ต่างถิ่นห่างใกลพ่อแม่พี่น้อง ลางเทือยังเคยคึดว่าลูกนกลูกกาก้อจือได้ว่าบ่เคยพรากเขา บาดโต๋เฮาคือต้องพรัดพรากจากบ้านเกิดเมืองนอน แต่ก้อมีพี่น้อง เพื่อนๆในบ้านมหานี่แหละครับที่เฮ็ดให้คลายเหงาไปได้ แลงมาก้อมานั่งเฝ้าอยู่บ้านมหานี่หละครับคุมื้อบ่ฮู้ซิไปไส
คือกันเด้อครับ ว่าแต่อยู่ทางได๋น้อ ผมพลัดถิ่นจากมุกดาหารมาอยู่แถวบางนา เด้อครับ
