ดินสีอรุณ ตอน 11 - จบเรื่อง

**ศรีเวฬุคามมุนี** · 05-12-2008, 16:05

ต่อจากตอนที่แล้ว

ดินสีอรุณ
นิทานธรรมบท สำนวนอีสาน
ตอนที่ ๒๔

คู่กรรม คู่ขวัญ

บัดนี้ เป็นจั่งได๋ผู้ฟังเรื่อง กระแสเสียงอีสานพากย์
พ้นบ่อนยากหยุ่งหยั่ง มาแล้วกะชื่นใจ

นี่ละหนาเพิ่นว่าไว้ ว่าฟ้าใหม่หลังฝน
ชีวิตคนกะคือกัน หากพลิกผันพันฮ้อย

ลางคนคอยแต่ทนซ้ำ ทารกรรมคือฟ้าหม่น
บ่มีมือสิหลีกพ้น สนแส่วจ่องดึง

คนผู้ฟังคงฮู้ซึ้ง ว่าฝนทุกข์กำลังซา
ทั้งภรรยาสามี สิสุขีเริ่งร่า

พอนางเหลียวเห็นหน้า สามิกาคืนโค้งถิ่น
โสมถวิลนาถหล่า กะเริงร้าเข้ารับขวัญ

พี่เอ้ยพี่ ข่าวว่าเจ้าเดินดั้น ดงใหญ่ไพรพนัง
น้องอยู่หลังทนทุกข์ อุกทรมานฮ้าย

ดีใจหลายเจ้าคืนโค้ง สิมนต์สงฆ์กับหลวงพ่อ
มาซอยต่อซาตาเจ้า เอิ้นขวัญเข้าใส่คิง

นางกะบ่อยู่นิ่ง ไปมนต์พ่อเพิ่นญาซา
มารับขวัญบ่าวบา แต่งภาช์มาลาเอ้

หลวงพ่อเพบ้านป่าหว้าหลวงพี่แดงบ้านมหา ญาครูเม้าบ้านหลักด่าน
ฉลองงานในมื้อนี้ “สัพพี” พร้อมส่งพร

เสร็จกระบวนรวบท้อน ได้เชิญพ่อพราหมโณ
มาไชโยเชิญขวัญ สู่อวนองค์อ้าย...ว่า

ศรี ศรี มื้อนี้ เป็นมือสรรวันดี วันดีถี อมุตโชค
จตุโลกอาจองค์หลวง ทั้งค่วงบนบุรมเจ้าฟ้า

เดชะกล้ากว่าสิ่งทั้งหลาย
จึงยายยังพระพรและควงจุ้มให้ลงมาคุ้มฝูงคน ให้หายกังวลและเดือดฮ้อน

โพยพยาธิ์ค่อนพ่ายหนีไป ทั้งภายในและภายนอก
แดดด้าวขอกคีรี พระฤษีสิทธิเดช
จบเทพพร้อมอาคมนิยมประสิทธิ์ประสาทพรแก้วอาจดวงดี

เพิ่นจั่งใช้ข้านี้เป็นขุนนำมาไต่เต้า เฮียกขวัญเข้ามาเทียมตนเทียมตัว
ข้าจักเชิญเอาขวัญหัวและขวัญแก้ม ขวัญปากแย้มเจรจา

ขวัญตาและขวัญคิ้ว ขวัญท้องน้อยหิวฮาวนม
ขวัญผมดำดูอาจ ข้าจักเชิญเทวราชเจ้ามาซ่อยเฮียกเอาขวัญ ว่ามาเด้อ...ขวัญเอ้ย...

ขวัญเจ้าไปอยู่ก้ำ ถ้ำเถื่อนไพรพนัง
ไปอยู่วังปรางค์ปราให้ต่าวมาวันนี้.. มาเด้อขวัญเอ้ย

ไปเมืองผีให้คืนโค้ง หลงดงให้คืนถิ่น
คืนมากินข้าวปั้น มันก้อมจี่ไฟ.. มาเด้อขวัญเอ้ย

คืนมากินหมากไม้ น้อยใหญ่ผลผลา
มากินปลาดุกแดง หมู่แตงโมก้อม
มากินหอมหมกหม่ำ อ้อยดำหัวไก่
มากินใบหมากแข้ง แกงซ้างใส่ง่ายาง.. มาเด้อขวัญเอ้ย

ขวัญเจ้าอย่าสิไปเที่ยวค้าง นำทางวิ่งแล่น
คืนมาใส่ก้องแขน ทั้งหมู่แหวนใส่ก้อย สังวาลย์สร้อยใส่คิง.. มาเด้อขวัญเอ้ย

ขวัญเจ้าอย่าสิหลบอยู่นิ่ง ให้ฟ้าวอ่วยคืนสา
อาตมาผู้เขียกลอน นี้เหงานอนพอแฮงแล้ว.. มาเด้อขวัญเด้อ ฯ

สู่ขวัญแล้ว ผูกแขนป้อนไข่
ใจซื่นห้าว นำท้าวบ่าวบา
กัลยาน้อย สอยวอยเทียมพ่าง
ซ่อยกันสร้าง โฮงแก้วให้ใหญ่สูง
สองมาตรมุ่ง ครองฮักเสน่หา
เป็นภรรยาสามี คู่ขวัญคนย้อง ฯ

โปรดติดตามตอนต่อไป
เผยแผ่ครั้งแรกที่นี้

ศรีเวฬุคามมุนี
sriwaylukammunee@hotmail.com
๕ ธ.ค ๒๕๕๑

**ศรีเวฬุคามมุนี** · 05-12-2008, 16:28

ต่อจากตอนที่แล้ว

ดินสีอรุณ
นิทานธรรมบท สำนวนอีสาน
ตอนที่ ๒๕

บรบวรเทศนานัย

อาวสานต์สุดท้าย ขอขยายธรรมภาค
ฝากคติเล็กน้อย แถลงถ้อยต่อเติม

เว้ากันมาแต่แรกเริ่ม เปิดฉากเทศนา
เป็นจั่งได๋ฝูงศรัทธา ม่วนกันหรือบ่

หรือพอปานกินน้ำ สาโทอยู่ส่างแส่ง
ส่ำกินแกงขาดซ้อน ซุมเชื้อหมู่จอง

ม่วนบ่ม่วนกะแล้วแต่พี่น้อง สิแปลงใส่คำจา
ช่อยกันหากลเม็ด มาต่อเติมเสริมแต้ม

ผญาแถมแกมเล่น สำปะปิปานแกงป่า
มีบทโศรกโสกาบทโกธาเคียดแค้น แสนเล่ห์รักลวง

ผิดบ่อนได๋ขอให้ท้วง เผื่อว่าสิปรับปรุง
บ่อนได๋สูงบ่อนได๋เขิน กล่าวเกินสิฟังไว้

ขอเชิญไขแถลงชี้ บทกวีชี้แจ่ง
ฟังแสดงอ่านอ้าง สรุปเรื่องต่อไป ศรัทธาเอ้ย... ฯ

ก่อนสิได้จากเจ้าฉันขอฝากคติกลอน
เป็นคำสอนธรรมะจากมหาพรน้อย

ไผผู้แพงศรีสร้อยภรรยาแก้วกิ่ง
ขอให้ฮักกันจริงอย่าลุละผ่าม้างขางเฮือนเจ้าสิพ่ายพัง

แต่งกันแล้วขอให้เนาว์อยู่ยั้ง ตลอดชั่วชีวิน
ฟ้าแลดินสลายไป ใจเฮายังพานเกี้ยว

ถือฮักเดียวฮักมั่น สัมพันธ์เกาะก่าย
เมียเท้าขวาผัวเท้าซ้าย ซ่อยกันย้ายไปสู่ฝัน

อุปสรรค์ขีดกั้นให้บากบั่นทำเพียร ผัวเป็นเฮือนเมียเป็นซานผสานใจกันไว้
ยามว่าเมียเสียใจ ให้ผัวออยออเว้าเผยสำเนาคำม่วนๆ
อย่าได้ชวนด่าซ้ำ คำเว้าให้ม่วนหู
เว้นจากการเล่นชู้ ผิดฮีตครองเมีย
มันสิเสียครองธรรม บาปกรรมสินำต้อง

เมียเจ้าของให้เพียรสู้ โสมตรูเนื้อละไมย
ถ้าฮักกันด้วยใจ แม่นสิฮูปฮ่างฮ้ายแต่ในเนื้อนั้นแม่นทอง

โยมผู้ฟังพี่น้องคงฮู้เรื่องกันดี บทกวีนำมาจา เทสนาพอเห็นแจ้ง
ไผเป็นนายไผเป็นแหล่ง ไผเป็นแดงหมากผีผ่วน
ไผผู้ป่วนเรื่องให้วุ้น ไผบุญหน่อยจ่อยโซ

ไผผู้ฮูปฮ่างโก้ ยศใหญ่สูงศักดิ์
ไผเอาหัวปักตม โง่งมพาลฮ้าย

ไผบุญหลายแต่ยศหน่อย สอยวอยน่าเอาอย่าง
คงพอเห็นป่องทางปฏิบัติคักแล้ว ทั้งแนวฮ้ายแลดี

เทศนามื้อนี้กะถึงที่จุดหมาย ภาคขยายความครบสู่บรบวรแล้ว
ถ้าเป็นแกวคงเป็นแกวเชือกผั่น ขันซุงให้มั่นแก่น
ขอเอิ้นสั่งแฟนๆ โยมผู้ฟังทุกท่าน -วสานแล้วสิแส่วลง ฯ

โปรดติดตามตอนต่อไป
เผยแผ่ครั้งแรกที่นี้

ศรีเวฬุคามมุนี
sriwaylukammunee@hotmail.com
๕ ธ.ค ๒๕๕๑

**ศรีเวฬุคามมุนี** · 05-12-2008, 16:44

ต่อจากตอนที่แล้ว

ดินสีอรุณ
นิทานธรรมบท สำนวนอีสาน
ตอนที่ ๒๖ (ตอนจบ)

จากใจ "ศรีเวฬุคามมุนี" จากดินสีอรุณ

(แหล่ส่งท้าย..กลอนสด)

สารนี้เขียนขีดแต้มในระหว่างพรรษากาล
ปีสองพันห้าร้อยห้าสิบเอ็ดที่ผ่านมา
สรรค์คำจาเป็นทำนอง ต่อกลอนเสนอท่าน

เป็นผลงานชิ้นแรกเริ่ม ประเดิมชัยกวีใหม่
เฮียมผู้เขียนนี้เป็นคนบ้านไผ่ ภูมิสถานถิ่นเค้าจังหวัดขึ้นแก่นนคร

คิดเห็นเด้.. คิดฮอดคราวแม่ออกพ่อออกฟ้อน ย้อนใส่เสียงพิณสาย
สวยเพลงายหมู่เพิ่นแห่กัณฑ์หลอน เทศน์ละครแต่ตอนเป็นเณรน้อย

บัดนี้หนอ บัดนี้ตนโตข่อย คนพลอยลูกบ้านป่า
จากแดนดินถิ่นวนา มาอยู่กรุงเทพกว้างเมืองฟ้าเขตไทย

ฝากแน่เด้อ.. ฝากคำกลอนคำสอนไว้ เป็นมิตรแท้ในดวงใจ ต่างไปยามถามข่าว
เอิ้นสั่งเสียงยาวๆ อยู่ดีเด้อพี่น้อง ศรัทธาเจ้าคู่สู่คน

อำนวยพรพวกแม่โซ้นผู้มานั่งฟังธรรม กิจประจำเสมอมาบ่ละเลยพอครั้ง
ขอให้สมหวังได้ จตุพรมงคลชัยอายุมั่นวรรณผ่อง
ใจให้ใสฮองๆ สัพพะโภยพยาธิฮ้าย ให้หนีเว้น ห่างไกลกะโยมเอ้ย ฯ

พอเมื่อจบกระบวนแล้ว พรรณนาธรรมพากย์
ปราศจากโภยภัยฮ้าย มวลมารผ่ายแล่นหนี

เขียนจบลงในคราวนี้ กะสมที่หวังหมาย
ดีใจหลายน้ำตาไหล ฮางคิงขนตั้ง
พลังปีติปานคลื่น ทะเลหลวงซัดสาดฝั่ง

บัดนี้หนอ บัดนี้มโนนึกเฮียมเคยหวัง ว่าสิเขียนกลอนเว้า ยอขึ้นกราบถวาย
ตั้งใจเขียนเป็นพุทธบูชาไท้ พระเจ้าใหญ่พ่อโคดม

ได้มาสมความหวัง ถึงฝั่งฝันแล้ววันนี้
จักสิดีปานได๋แหล่ว แนวนักเขียนกลอนใหม่

ขอแรงเชียร์แรงใจ สนับสนุนลูกหลานเจ้า ศรัทธาเฒ่าคู่สู่คน
ขอบพระคุณผู้เป็นอาจารย์ต้น รุ่นเก่าก่อนเคยสอนหลาน

บุพพาจารย์กวีธรรมผู้โด่งดังเพียงฟ้า
หลวงพ่อมหาพิมพา ผู้เป็นแรงใจให้
พร้อมกับศรัทธาไทย บ้านมหา ทั้งน้องพี่

ขอบพระคุณไปถึงหลวงพ่อทองเพชร พ.กวี นักผญารุ่นเค้าอาจารย์เฒ่าผู้มุดมรณ์
ในมื้อนี้นิทานธรรมสรุปท้อน บทเทศน์แถลงไข
กายจากไปใจยังคิด ห่วงนำศรัทธาเจ้า
มีเวลาสิแวะเวียนมาเข้า สนทนานำพวกหมู่

ฝากแน่เด้อ.. ฝากซอยดูผลงานด้วย ขอเชิญช่วยเบิ่งแยง
ฟ้าเอ้ยหนอ.. ฟ้าหน้าแล้ง หางแก่งใส่ภูผา
เดือนธันวาปลายปี บทกวีจั่งยอม้วน

ควรบ่ควรขอยอไว้ สำนึกลึกมโนใน คณิงบ้านเกิดถิ่น
ฝากผลงานไว้แผ่นดิน บัดคราวจากไปแล้ว พอได้เว้าสู่กัน

ประพันธ์กลอนบ่อนบั้นถึงที่อาวสานต์
เจ้าหัวหลานผู้ขานเสียงขอเผดียงแต่เพียงนี้

เอวัง ทีตัวข้า ลาจากพวกศรัทธาคืนบ้านสถานถิ่น
เทศน์นิทานเรื่องดินสีอรุณ จบแต่เพียงท่อนี้ ลาแล้วหมู่กะโยม ฯ

โปรดติดตาม หนังสือรวมเล่ม ดินสีอรุณ

ศรีเวฬุคามมุนี
sriwaylukammunee@hotmail.com
๕ ธ.ค ๒๕๕๑

**แหลวแดง** · 05-12-2008, 21:00

ท่านอาจารย์ศรีฯมาแบบม้วนเดียวจบเลยเนาะคับ เป็นวรรณคดีที่งดงามทางภาษาอย่างมากมายคับ ผมกะใซ้คำเว้าบรรยายบ่เก่งเนาะคับ บอกได้อย่างเดียวว่าดีหลายคับ สิมีเรื่องต่อไปบ่น้อคับท่านอาจารย์ ถ่าเรื่องต่อไปอยู่คับ ขอนมัสการคับผม