จิตนอบน้อม มหาปราชญ์จอมมุนี
คุณพระศรีตรัยรัตน์ ผู้ส่องญาณเห็นแจ้ง
อภิธรรมอุดมแม้ง ยอแสดงคุณล้ำค่า
เกิดปัญญาส่องฮู้ ฮูหม่องปล่องอบาย
ตัดโมหะต่อนฮ้าย โกธะโกรธโทสา
อะเวราปาปัง ที่หลั่งโฮมโถมพื้น
คุณพระสงฆ์ผู้ยอขึ่น โสดาพาม้มฝั่ง
อะระหังผู้ไต่เต้า ตามต้ายฝ่ายพระองค์
ข้าจักยอยกโผ่ง องค์ธรรมขึ่นมากล่าว
มนตรีซาวไพร่น้อย ขุนข่อยจ่งนั่งฟัง
อันอะหังตนข่า ขอสมมาขึ้นไว้ก่อน
บัดเทื่อตัดบ่ถืกตอน บัดเทื่อฮอนบ่ถืกต้น ตนเจ้าให้เล่าซู
ศรีฯข่าท่อแต่ฮู้ เฮียนฮ่ำนำหนังสือ
บ่ได้ถือครองวัตร ปฏิบัติจนเห็นแจ้ง
คันแถลงผิดเบื้อง เคืองขวางจ้วงจาบ
ผู้ข่าขาบนบก้ม ประนมน้อมฮ่อมบ่ดี
กายวะจีวาจาล้ำ มะโนกรรมคาระวาท
อันที่ขาดล่วงเข่า พระคุณเจ้าจงโผดผาย
ขอจงหายเวรกล้า โทสาอันได้ล่วง
ขอพระคุณทั้งปวง จงมาปกกระหม่อมเกล้า ยามเมื่อเว้าว่ากลอน พระเฮยฯ
........ยังมีต่อตอนหน้า.......
โสดา(พระโสดาบัน) / ต้าย(กำแพง,รั้วรอบ ขอบเขต) / โผ่ง(โพรง) / มนตรี(ขุนนาง,ข้าราชการ)/ ขุนข่อย(ข้าราชการผู้น้อย,ผู้มียศฐาบรรดาศักดิ์ต่ำ) / อะหัง(ตัวผู้กล่าว) ฮอน(ตัด,รอน) / ซู(อุ้มชู,ยกไว้) / จ้วงจาบ(จาบจ้วง,สบประมาท เสียดสี) / ขาบ(กราบ:ภาษอีสานเดิม) / ฮ่อม(แนว,ทาง)
Bookmarks