เสียงกล่อมของอี่แม่ข่อย.........ปุนปลูกภาษาศิลป์
.....ม่วนยินเนาว์นอนหลับ.........อยู่อู่แพรผ้าขาวม้า
.........ประเดิมฟังเสียงเว่า.........คำผญากลอนกาพย์
......เสี้ยมสอนความฮักให้.........เฮียมฮู้แต่เยาว์
เริ่มจากคลานย่างเว่า...........ก็ฮู้เล่าคำโคลง
เล่นหยอกใยสหายฮัก..........อยู่ลานกลางบ้าน
เปล่งเสียงลำขับฮ้อง............เพลินใจแปลบ่ออก
เว้าผญาเป็นแต่น้อย.............ยังมิฮู้ขีดเขียน
ตกไปอยู่ต่างบ้าน................เขียนกลอนฝากหาสาว
เขาพากันนินทา..................ว่าคนโบฯหัวเฒ่า
เป้าหมายเฮียมแนไว้.............เพียรแพงภาษาแม่
ชื่นใจเสียงอิ่นอ้อย................ชิมแล้วอิ่มบ่เป็น
ฮักยิ่งฮักวาดเจ้า................ภาษาเกิดของเฮียม...อิสานเอ๋ย
อ่อนโยนสำเนียงใส............บ่เครือเคืองลิ้น
ถ้อยคำศิลป์แฝงซ่อน..........ซอนทำนองนวลคล่อง
คองปากกาขีดแต้ม.............บ่เหยิงยุ่งยากซา
ฮักภาษาจึ่งได้................. แสวงซอกความงาม
เน้นหาอักษรศิลป์..............ใฝ่ฝันเฮียนฮู้
ครูพักลักจำ..สุจิปุลิไว้.........เพียรเล็งแลวป่อง
จุดหมายยังอยู่หน้า............จิเถิงเท่าที่ปอง..ปานใด๋น้อ..
ทุกลมปราณซอกค้น.........ด้วยความฮักอมตะ
มอบดวงตาดวงใจ............แก่ผลงานสร้าง
ฝังอารมณ์จิตเกี้ยว ...........พรสวรรค์พันเกี่ยว
เสี้ยวชีวิตบ่ฮอดฮ้อย..........ยังจิพ้อพบพาน.....
โดย เสือจนตรอก
Bookmarks