ขอบคุณหลายๆ เด้อบ่าวโจ่โล่ ....แจ่แม่นเข้ากับซีวิตจ่อยแฮงโพด....
หลงคารมผู้สาวย้อง หลงว่าเจ้าของนั้นคักแน่
บาดเขาแล่นนำผู้บ่าวเมืองกรุงออดหลอดแล้ว
เลยหลงดิ้นอยู่ผู้เดียว
พอปานกับต้นข้าวถืกปุ๋ยยูเรืย งามกุ้มจนใบก่อง
บาดว่าฝนขาดปล้อง เลยตายแห้งย้อนแดดเผา
อิอิ ปล่อยเพิ่นไปสา อิอิ
ม่วนยุอ้าย แต่กะเศร้าเนาะ อิิโตนอ้ายกะอิโตน แต่สิให้หล่าไปอยู่นำไผละบาดนี้ ฮือๆๆๆ
คันแม่นอ้ายสั่งทาง นางนั่นสิเฮ็ดนำ คิดถึงคำอ้ายเว้า เจ้าไปสาหล่า อ้ายบ่ห่วง
หลงทวงคำฮักมั่น ทุกคืนวันคือมื้อเก่า เถิงเฮาสองบ่มั่น ผลานั่นแม่นบ่มี อ้ายเอ้ย+
:heart: ไทอุบล คนเมืองนักปราชญ์:heart:
ออกจากใจนางสาอ้าย สาวหลายเผิ่นสิว่า
ผญานางมีหน่อย วาสนาด้อยว่าส่ำกา
เกิดขึ้นมายากแค้น ทุกข์แสนสิลำบาก
เถิงว่าอยากมักอ้าย สายแนนน้อยเกี้ยวบ่เถิง
ให้อ้ายสุขีขั้น เทิงสววรรค์วิวาห์วาด
อันว่านางนาฎน้อย สิยอมช้ำว่าผุเดียว
วาสนาคือข้าวแห้ง ยามแลงสิปั้นบ่าย
บ่คือเจ้าผุจบ โตของนางดอกผุฮ้าย สินั้งไห้ยุผุเดียว
วาสนาของนางน้อย บ่หวังคอยฮ่วมส้วมบ่อน
ได้แต่นอนคึดฮอด สิมอดเมี้ยนย้อนฮักชาย ว่าแล้ว อิอิ....ขอแจมนำแหน่เด้อจ้า
ม่วนๆ เฮ็ดจั๋งใด๋ซิได้แต่งผญาแก่งๆน้อปุ้ยกะด๋ายยย
บ้านมหาดอทคอม เว็บไซต์ส่งเสริม ศิลปะ วัฒนธรรมไทย ศิลปิน ความรู้ออนไลน์
st1: มิตรภาพและรอยยิ้ม กับดีเจคนไกลบ้าน st1:
ออกจากใจไปสาหล่า อย่ามาซาคนต้ำต่อย โอ๊ะ ต้อยต่ำ
คนมีกรรมจั่งอ้าย อยากอายหน่าเพิ่นสิหยัน
บุญสองเฮามันเฮียวสั้น ไปนำกันบ่เถิงฮอด
บ่ตลอดผ่านม้ม สมแม้งมาดหมาย
สมพอกลายสมพอเว้น กรรมเวรจงตัดขาด
บ่สมปรารถน์ฮ่วมห่อง เฮือนกว้างนั่งเฮียง แท้นา
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
ฮือ ฮือ ...
ออกจากใจ ไปสาหล่า วาสนาอ้ายมันต่ำ
โตกะดำปี้ปี้ ขี้หมิ่นหม้อ กะบ่ปาน
หล่อจั่งจารย์ศรีท่าน ยังบอกผ่านบ่สมเขา
สิประสาหยังเฮา สิสมสาวผู้งามล้น
คันหลูโตนคนต่ำต้อย ลดจักหน่อยแน่ความงาม
อ้ายสิทำใจลืม ห่างลาหนีเว้น
คันแม่นเห็นใจอ้าย ฟ้าวออกไปจากใจพี่
คันยังอยู่ในหัวใจจั่งซี้ สิพาเจ้าเข้าสู่ขวัญเด๊ะ...นางเอย
ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววว เข้าสู่ขวัญพะนะ....
อ้างข้อความนี้
Bookmarks