ไหว้พระบรมครู โดย จ.เขมจิตต์

[khemajitta]

ฝากอีกตอนก่อนเข้าบั้น แนวเห็นผ่านมาหลายคน
สัปดนลูกหลานวัย ได้ก่อไฟเผาโตฮ้อน
บ่อาวรณ์บังอรรุ่น บาปหรือบุญบ่มีฮ่ำ...เถิงแหลว
เอาแต่ม่วนบ่ควรทำ ย้านแต่ดำไปบังไว้ บัดกายแล้วสิฮ่ำฮอน
บ่ทันเป็นสาวย้อน ตัณหาท่อนมาสุมอก
ผ้าเลยตกบ่อยู่คีง ญิงดั่นตีงหาชายต้อย
ถืกเขาสอยบ่เหลือข่วน สาวนางนวลบ่ทันป่ง
ดอกบ่ทันได้ต่ง โน้มกิ่งลงถิ่มขั้ว ไปนอนกลั้วหมู่ผู้ชาย
บ่ทันบานซ้ำดอกไม้ ใบผั่นหล่นกลีบขู
เอาผัวชูบ่ทันสาว บ่ดั่งคราวสมัยกี้
ผู้สาวดีขยันสร้าง สาวเชื่อฟังคำพ่อแม่
บ่มีเสี่ยงให้ชายแว แวกะแวพ่อแม่ฮู้ เพิ่นดูให้ผู้ควร
ทรายได๋เป็นทรายล้วน บ่แม่นทรายแกมหินแห่
เป็นผู้ซายแท้แท้ สอนแนวแก้สิ่งกระทำ
สาวบ่มีชอกช้ำ ย้อนจำจื่อคารมสอน
บ่ตัดตอนเจ้าของวาย ให้ผู้ชายมาชมช้อน
ก่อนสินอนได้สินหมั้น สิ่งสำคัญกราบพ่อแม่
เข้าตามตรอกออกตามแจ บ่มีแผลให้ด่างป้อย ออกเฮือนน้อยสู้ซ่อยงาน
สู่มื้อนี้เป็นตาย้าน คร้านสิซ่อยสาวเมินหนี
การพาทีภาษาไทย ?แม่ เจ้าไปอีนางคร้าน?
นอนกลางวันเป็นแมวเป้า กลางคืนสาวออกหาเที่ยว
มีชายหนุ่มแวะมาเทียว สายเดี่ยวนางอ้างขี้โผ่ เปิดโชว์ยั่วแล่นนำ
หม่องได๋สวยบ่เสี่ยงซ้ำ มันเลยซ่ำของเพียงดิน
ผู้ชายกินขนมฟรี หลอกขี่แมงกะไซด์ฮ้าง
ชิมจนจางสาวนางสิ้น หลงราคินเป็นแมงเม่า
บินเข้าสู่โลกีย์คาว ผู้บ่าวลนก้นฮ้อน ไฟเผาหล่อนจนลุกโชน

[khemajitta]

ต่อ

นางยังหลงว่าดีพ้น เห็นตนซ่ำเพียงของตาย...หรือได๋น้อ
ผู้ชายบายบ่มีปิด เขาชิดชมได้สมแม้ง
สังบ่แพงปานของฮ้าง ใจอีนางเป็นไปทั่ว
เจ้าหลงต่ำสำมะมัว ชายได๋คัวมั่วจนเปื้อน ไผเตือนได้กะบ่ฟัง
บัดเขาหนีเป็นแม่ฮ้าง ได้นอนนั่งอุราอุก
สาวชิงสุกก่อนวัย แม่นสิขายเหมิดชายซื้อ
ผั่นแฮ่งวือขึ้นเป็นบ้า ลดราคาลงกระหน่ำ
เทิงให้ฟรีเทิงแถมค่ำ ยังบ่หนำใจน้อง เอาลงกล้องให้หมู่เห็น
ได้ผู้ชายโหลดตื่นเต้น เห็นเป็นเรื่องความสนุก
ในใจขลุกแต่กามา คุณค่าโตถืกมองเตี้ย
กลายเป็นเมียของชาวบ้าน นับบ่ทันบ้านแม่ย่า
ผัวหลายคนไทบ้านซ่า หาคู่เคียงแนบซ้อน ถาวรนั้นหากบ่มี
ใจสาวเอ้ย...สังมาเป็นจังซี้ ถืกไฟจี่บ่หนหวย...หรือได๋น้อ
พ่อแม่กวยใส่อู่นอน ผ้าผ่อนแพรเอามาตุ้ม
สังบ่คุมอารมณ์ร้อน ผ่อนบรรเทาให้เขาซ่า
เก็บร่างอ่อนตามเวลา ผ้าห่อคีงจั่งกาบกล้วย ยังสวยแท้คักกว่าไผ....ดอกนา
มันโหลดเกินเป็นฮ้าย วัยรุ่นใหม่ยุคมือถือ
ชายใจหมื้อหญิงใจไว ไปสู่กันบ่มีฮู้
บ่มีครูเสียแนวเหง้า ชายได้สาวสาวได้หนุ่ม
เป็นไปล่ายหลายแซงซุม พากันคุมขี่รถมั่ว บ่กลัวย้านเกียรติสิหาย
โหลดบ่สมค่าเลี้ยงไว้ เสียดายแม่เพียรสอน
เสียดายคอนหม่องพ่อหา จี่ปลาอันเราป้อน
โหลดบ่คอนเอาไว้ หาบหัวใจพ่อกับแม่
เอาแต่โตขึ้นมาแก่ ลืมสายแห่ขี้ผ้าอ้อม ไปลายจ้อมคิดบ่ยาว

[khemajitta]

ต่อ

ความพออยากปากเว้า เกิดมาเปล่าคุณความดี.....พุ้นแหลว
สังบ่มีเหตุผล ไปเชื่อกลผู้ชายล่อ
เสียดายน้อน้ำนมเจ้า เอาเลือดมาป้อนปากใส่
บัดว่าตีนมันใหญ่ ถีบใส่ใจบ่ยั้ง เกิดมาม้างท่อนพระคุณ
อารมณ์โตมันว้าวุ่น ย้อนโตขุ่นให้มันเป็น
พ่อแม่เย็นใจสอน ให้ผ่อนลงอย่าใจเลี้ยว
ให้เจ้าเหลียวมองบ้าง อย่าได้ชังฟังเว้าก่อน
คำพ่อแม่บอกสอน มีแต่พรประเสริฐแท้ ให้ทางแก้ฮักบ่วาง
เสียโตมาเป็นแม่ฮ้าง บ่เคยห่างไลหนี
ลูกเสียทียังสงสาร ลูกแม่มานบ่มีขว้าง
มีแต่หวงดวงตาไว้ กำลังใจได้จากเพิ่น
ยามลูกได้ปีกเซิ่น อย่าเพลินบินลมอยู่ฟ้า สิพาเจ้าพลัดฮัง
ฝากคำหนักไปบ้าง หวังให้ผ่อนตอนวัยสาว
ดอกไม้ขาวผู้บ่าวมอง ให้เพิ่นจองดั่งมองฟ้า
งามจรรยาวาจานุ่ม งามสุขุมบัดก้าวย่าง
งามผ้านุ่งสไบวาง งามบ่จางน้ำใจล้น คนเห็นเอิ้นว่า ?สตรี? (แม่ญิง)
งาม ?เฮือนสาม? เพิ่นบอกชี้ งาม ?น้ำสี่? แม่นดีเหลือ
ผู้ชายเฟียนำหา อยากจ่องมาเป็นเมียซ้อน
ชายสะออนคาวบ่เปื้อน แม่ศรีเรือนเวียกงานเก่ง
?ย่าสอนหลาน? โบราณเข่ง เก่งบ่อนได๋ชายจั่งย้อง สาวมองฮู้สิฮุ่งเฮือง
ศักดิ์ศรีญิงค่าย้อนเกี้ยง สมเคียงบ่าสามีโต
สามีโชว์ผู้ได๋เห็น กะว่าเป็นบุญฮ้าย
ผัวบ่อายเมียสายแก้ว ลูกเห็นแววความเป็นแม่
เป็นมารดาคุณเผื่อแผ่ บ่มีแผลให้กาหม่น คนหุ้มบัดเทื่อหลัง
ยากอยู่แหล้ว...คันบ่หนากล้ายับยั้ง โอกาสนั่งน้ำตาไหล
แต่ขั่นใจเสมอหิน เป็นแม่ดินกะยังเอิ้น
บ่มีเขินยามปากเว้า ลูกสาวชายบัดเติบใหญ่
มี ?แม่พระ? ในหัวใจ ญิงทั้งหลายไปฮอดหั้น สิหันพ้อค่าอีหลี
เว้าสรุปบ่อนนี้ อย่าไหม้จี่เอาไฟเผา....เจ้าของเด้อ
อย่าได้เอาอารมณ์ มาข่มโตให้ลงใต้
อย่าหลงชายมาวอนอ้อน ขนตางอนเปลือกหุ้มไข่
สิเป็นทองหรือดินไฮ่ อยู่นำใจท่อนั้น สาวสิหมั่นท่อได๋
สิเอาโตอยู่ใต้ หรือใจใหญ่ในศักดิ์ศรี
เกินมีดีผู้ชายมอง ให้ส่องนำเอิ้นนางฟ้า...พุ้นเปี่ยง
พรหมจารี เพี้ยง เพียงจงอางนางหวงไข่
แก้วมีค่าอย่า ยอมคาย ให้พ่อชายใจดิ้น ถวิลไห้ฮ่ำอุรา..โหลดเปี้ยง
ดีให้ชายได้บ้า อ้อนนำค่าอยากมาเคียง
เอาให้เซียงหลงทิศ พี่ทิดหลงทางเมือบ้าน
เอาให้จารย์นอนฮ้อง อยากเคียงดองอ้อนคุณพ่อ
หล่าสาวนางยามเป็นต่อ พอปานเพชรค่าล้าน สำคัญฝั้นขึ้นใส่สูง......เด้อคำเด้อฯ
จ.เขมจิตต์

[เเมงสะดิ้ง]

ธุจ้า ธุจ้า ธุจ้า
สาธุ....ค่ะ น้อมรับมาด้วยใจยินดียิ่ง
ขอเป็นแฮงน้อยๆ พอได้ซ่อยสืบสานเนาะค่า

[เเมงสะดิ้ง]

รูปแบบ : นิทานก้อมฉบับผญา
โดย จ.เขมจิตต์
เอื้อเฟื้อข้อมูลโดย : สณ. ณัฐพล ภูเวียงแก้ว

[MEDIA]upmusic/nitan/nitanpaya04.mp3[/MEDIA]

ขอย้ายมาลงไว่หม่องนี่ใหม่
พอได้ซ้อมอ่านง่ายๆ เนาะค่า

[khemajitta]

ขอเชิญร่วมอธิษฐานจิต
ให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว หายจากพระอาการประชวร

ความห่วงหลายบ่หายเอ้า ได้ทราบข่าวพระเจ้าอยู่หัว
ทรงเข้าปัวพระอาการ ตั้งแต่วันที่สิบเก้า
กาลนี้ชาวสยามล้วน ทั้งเหมิดมวลทุกภาคฝ่าย
ห่วงพระองค์เหลือหลาย เหนือหัวใจใส่ล้นเกล้า พระองค์เจ้าให้ส่วงหาย
บังคมเกศสมเด็จฯไท้ สาธุใส่จิตใจหวัง
อ้างพลังพระไตรรัตน์ อำนาจคุณได้หนุนค้ำ
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ตั้ง กราบเบญจางค์ให้กั้งเหลี่ยม
บุญกุศลอันล้นเปี่ยม เหลี่ยมอาภามาซ่อยป้อง ความหมองเศร้าให้เล่าสูญ
เหตุการณ์หลายพระทัยวุ่น เคืองขุ่นมาซูนจิต
ทศพิธบารมี เดชสิริเสด็จป้อง
เทพทั้งผองทุกชั้นฟ้า เทวดา อินทร์ พรหม เบิ่ง
เนาว์สวรรค์ชั้นเทิง ให้อยู่เลิงพระองค์เจ้า เซาสิ้นส่วงสบาย
พระอาการประชวรให้ ทุเลาไล่จนหายเหมิด
วรกายเกิดมีกำลัง ย่างดำเนินสะดวกได้
พระพลานามัยท่าน สมบูรณ์ปานพลายสารแกร่ง
พระสุขภาพแข็งแรง ลูกไทยแพงพ่อล้น ดวงใจพ้นค่าอนันต์
สาธุชนทุกเขตย่าน ประสานฮ่วมพลังใจ
เหนือ กลาง ใต้ อีสาน ทรวง ห่วงพระองค์เสมอนั้น
อธิษฐานน้อมจิตหมั่น อภิวันท์ตั้งใจส่ง
บรรจงมอบหมอบเศียรลง ขอพระองค์อายุหมั่น สำราญล้นซื่นพระทัย
ขอพระองค์เซาป่วยไข้ พระวรกายอิ่มวรรณสิริ
พระฉวีดั่งทอง ทรงผ่องใสผ่อนคลายฮ้อน
ทุกภาคตอนถวยพรให้ สยามไทยเหมิดเท่าทั่ว
ขอพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว...ทรงพระเกษมชื่นหมั่น สำราญล้นทุกประการ...สาธุ ฯ
จ.เขมจิตต์
คืนวันที่ ๒๔ กันยายน ๒๕๕๒